สวัสดีค่ะ อันนี้ก็เป็นกระทู้แรกของเรา ผิดถูกยังไงก็ขอโทษด้วยนะคะ
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ค่อนข้างไร้สาระ แต่ว่ามันทำให้เราเครียดมาก
ก็คือมีวันหนึ่งค่ะ เราก็เข้าห้องนํ้าอยู่ และคิดว่าจะเข้านานก็เลยนั่งเล่นโทรศัพท์เพลินๆไป
แต่ว่าพอเสร็จแล้ว จากนั้นก็วางโทรศัพท์ลง เราก็เหลือบไปเห็นแม่เราแอบมองอยู่(ประตูห้องนํ้าเราค่อนข้างจะไม่ดีเท่าไหร่ มันเลยจะมีช่องเล็กอยู่) พอแม่สังเกตได้ว่าเราเห็นแม่ แม่ก็ยิ้มเหมือนเป็นเรื่องสนุกอ่ะค่ะ
แล้วก็เดินหนีไป เราตกใจอยู่ซักพัก ก่อนจะรีบทำธุระให้เสร็จ แล้วไปเจอแม่ เล่าเรื่องที่เราเข้าห้องนํ้าให้คนในบ้านฟัง แบบขำขัน สนุกสนานเหมือนไม่คิดถึงเราเลย ว่ามันรู้สึกยังไง
แค่นั้นและค่ะ เราว่าแม่ยกใหญ่เลย อาจจะเป็นเรื่องไม่ดี แต่ว่าตอนนั้นเราทนไม่ไหวจริงโกรธมาก อายมาก
แล้วเราก็วิ่งนํ้าตาตกไปหลบในห้อง แล้วก็แอบฟังผ่านประตู ปรากฎว่าแม่เราก็เล่าต่อเหมือนไม่รู้สึกอะไรเลยค่ะ
เราก็ยิ่งฟังยิ่งเครียดแล้วก็เผลอหลับไป
ตื่นขึ้นมา ก็รู้สึกรอบข้างมันน่ากลัวไปหมด ไม่กล้าเข้าห้องนํ้า กินข้าวก็ต้องหันไปหันมา เพราะรู้สึกกลัวว่าจะมีใครมอง เริ่มหวาดระแวงคนในบ้าน กลัวไปหมด
ซึ่งเราก็คิดว่าเดียวก็คงหายในไม่ช้านั่นแหละ พยายามหาทางแก้ไขนะ แต่ยิ่งทนก็ยิ่งหนัก เริ่มกลัวมากขึ้นไม่อยากออกจากห้อง ระแวง กลัว เครียด ขนาดพิมพ์อยู่ตอนนี้ก็ยังเครียด
ก็เลยอยากจะถามทุกคนว่าเราจะทำยังไงดี ให้เราเลิกเป็นแบบนี้ค่ะ อยากร่าเริงเหมือนเดิม