สวัสดีค่ะ  ขออนุญาติตั้งกระทู้เพื่อระบายสิ่งที่อัดอั้นตันใจมากกว่าสองปีเต็มๆกว่าน่ะค่ะ  ดิฉันเเต่งงานมีลูกตอนออายุ23  ค่ะ  ตอนนี้ ลูกอายุ  4ขวบค่ะ  สามีนอกใจไปมีคนอื่นตั้งเเต่  ลูกอายุยังไม่ถึง  2  ขวบค่ะ  เราเคยทำงานประจำค่ะ  เเต่พอมีลูกเเม่สามีให้ออกมาเลี้ยงลูก  เเล้วให้ เงินเดือนค่ะ  เเละทำงานดูเเลงานบางส่วนเเทนเค้าค่ะ เงินเดือนของตนเอง  3,000-5,000  ค่ะ  เเล้วมีค่าดูเเลหอพักที่เราทำอยุ่อีก5,000  ค่ะ  รวมก็เป็นหมื่น  ส่วนของลูกทางบ้านสามีเป็นคนรับผิดชอบค่ะ  สามีออกไปอยุ่ข้างนอกค่ะ  เริ่มต้นกับคนใหม่  เเต่เราอยุ่บ้านเลี้ยงลูกให้เค้าค่ะ เเรกๆเเม่เค้าเหมือนจะเข้าใจเราค่ะเข้าข้างเรา เเต่หลังๆเกมเริ่มเปลี่ยน  เราก็คิดว่าสักวันคงต้องมีวันนี้  จากค่าดูเเลหอที่เคยได้  ก็ไม่ให้ค่ะเพราะเห็นเรามีตังใช้เยอะเเล้วเค้าว่าอย่างนั้น   เราใช้จ่าย  รับส่งลูก  ค่าขนมลูกค่ะ  เเล้วของตัวเองค่ะ  เเล้ววันหนึ่งเค้ามาถามว่าเค้าให้ตังเรามาเยอะเเยะ ช่วยเหลือทุกอย่างยังไม่พออีกหรอ  เเล้วเลยตอบเค้าไปว่า  เราร้องไห้ค่ะเเละพูดว่า  หนูคิดเเล้วว่าวันหนึ่งเค้าต้องพูดเเบบนี้กับเราเพราะไม่ได้ทำงาน  ขอตังเค้าใช้  เค้าเลยบอกเราว่าอย่าดร่ามาาค่ะ  เเล้วไล่เราออกจากบ้าน  ค่ะ  ด้วยความอดทนหลายๆๆอย่างพร้อมทั้งสามีก็ไปมีคนอื่นเเล้ว  การตัดสินใจเดินออกจากบ้านของเเม่สามีจึงเป็นเรื่องที่ง่ายขึ้นจากเดิมที่ไม่เคยคิดว่าจะไม่ไปไหน   เค้าไล่เหมือนหมูเหมือนหมาขนาดนี้อยู่ทำไมล่ะค่ะ  เค้าคงไม่ได้รักเราเท่าลูกของเราหรอกจริงไหมค่ะ   ไม่ใช่เค้าไม่ดีน่ะค่ะ  เราอาจจะดีไม่พอสำหรับเค้าก็ได้ค่ะ   เราเลยตัดสินใจเก็บกระเป๋าออกมาพร้อมลูกเเล้วขับรถเก่าๆๆออกมาค่ะ   ต่อไปขอให้ตัวเองพบเจอเเต่สิ่งดีๆๆค่ะ  เริ่มต้นสิ่งใหม่ๆ  คมีความรู้สึกโล่งค่ะ   สถานีต่อไปคือ  หางานทำค่ะ