ผมกับแฟนคบกันมา 6-7 ปีแล้วครับ ทุกอย่างไปได้สวย เราไม่ค่อยทะเลาะกัน เรียกว่านานๆครั้ง เธอรักผมมาก เราดูแลกันและกัน ถามไถ่สารทุกข์สุขดิบตามภาษาคนเป็นแฟน หวานจนคนรอบข้างอิจฉา ถามว่ามีความสุขไหม ก็ใช่ครับผมมีความสุขดี แต่ในใจทำไมกลับรู้สึกว่างเปล่าผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน บางครั้งผมเคยถามตัวเองว่าถ้าวันพรุ่งนี้เธอบอกเลิกผม ผมจะเศร้าไหม ผมยังไม่มั่นใจตัวเองเลยว่าผมจะเศร้าหรือเปล่า เหมือนลึกๆมันคิดถึงโมเม้นตอนโสด อยากทำไรก็ทำ อยากไปไหนก็ไป แต่จะให้เดินไปบอกเลิกเธอมันก็ใช่เรื่อง เธอไม่ได้ทำอะไรผิด อีกอย่างการได้ดูแลเธอในทุกวันผมก็ไม่ได้อึดอัดหรือลำบากอะไร แค่ไม่เข้าใจตัวเองว่าความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไร การที่ความรักมันดี เราก็ควรจะรักแฟนมากขึ้นในทุกๆวันไม่ใช่เหรอครับ มีใครเคยเป็นเหมือนผมบ้างไหมครับ