เราเป็นลูกคนเดียวค่ะ จริงๆแล้วก่อนเราจะเกิดมาเรามีฝาแฝดแต่น้องเขาตายตั้งแต่อยู่ในท้องแม่ เราเป็นเด็กคลอดก่อนกำหนดด้วย 
เหมือนเคยได้ยินพ่อเล่าให้ฟังว่าหัวใจเขาไม่เต้นอ่ะ สรุปคือเหลือเราคนเดียวที่รอดออกมาอย่างหวุดหวิด จนตอนนี้เติบโตมาอายุเราใกล้แตะเลข3เต็มที 

ตั้งแต่เรียนจบมัธยม มหาลัย จนทำงาน
ทุกวันนี้เราใช้ชีวิตแบบคนเดียวจริงๆ คือวันๆอยู่แต่ห้อง (คอนโด) 
นั่งทำงานออนไลน์ไป ทำความสะอาดห้อง ทำอาหารกินคนเดียว 
มีไปห้างบ้างเพื่อซื้อของเข้าบ้าน วันวันนึงไม่ค่อยได้พบเจอใครเลยค่ะ 
จะเจอก็มีเจอพี่แม่บ้านประจำคอนโดบ้าง เวลาเราออกไปทิ้งขยะนอกห้อง 
ตั้งแต่เรียนจนทำงาน เราไม่มีเพื่อนที่สนิท แบบที่ว่าคุยกันได้ทุกเรื่องอย่างสนิทใจ ไปไหนไปกัน ไม่เคยมีฟีลแบบนั้นเลย

เรายังคิดไว้เลยว่าในอนาคตหากเราอายุมากแล้ว 65+ ถ้าเราอยู่ถึงอายุตอนนั้นนะ 555
และถ้าเรายังโสด ไม่มีครอบครัว เราจะไปอยู่บ้านพักคนชราเพราะอย่างน้อยจะได้มีคนคอยดูแลเรา ไม่ต้องแก่ตายอย่างเดียวดาย 

พ่อแม่เราก็อยู่กันคนละที่ค่ะ แยกทางกันหลายปีมากๆแล้ว พ่อมีพี่น้อง4คน  แม่เรามีพี่น้อง3 คน   ดีตรงที่เวลามีปัญหาอะไรพ่อแม่ต่างมีพี่น้องของเค้าไว้คุยไว้ปรึกษาสารทุกข์สุขดิบSupportกันและกัน
เรานี่สิ ไม่มีใครให้หันไปพูดคุยด้วยเลยจ้าาาา งื้ออออออออ เอาจริงๆมาคิดตอนนี้ว่าถ้าเรามีพี่น้องแท้ๆ ชีวิตคงไม่อ้างว้างมากเนอะ พ่อแม่ก็แก่ลงทุกวัน คือถ้าเกิดไรขึ้นเราต้องจัดการทุกอย่างเองคนเดียวเลย  แต่ถ้าเราไปก่อนพ่อแม่ ก็สบายไป