สมมุติว่าผมชื่อ. เอเเล้วกัน
ผมคิดว่าตัวเองสมควรที่จะลาโลกตอนอายุสามสิบเเบบว่าไม่ได้คิดสั้นๆนะเรื่องนี้ผมคิดมาตั้งเเต่สิบปีที่เเล้วได้. มันแปลกไหมครับที่ติดเเบบนี้หรือผมเป็นโรคจิตกัน

โดยผมเริ่มตั้งเป้าหมายมาตั้วเเต่มัธยมสามว่าจะตายตอนสามสิบ. ก็ไม่รู้อะไรดลใจหรอกเเค่คิดเฉยๆ.   จนกลับมาปัจจุบันตอนนี้ยี่สิบห้าเเล้วเเต่ดูเหมือนความตั้วใจนั้นยังไม่หายไป


ส่วนตัวผมไม่มีเเฟนหน้าตาก็ถือว่าหล่อเหะๆหลงตัวเองไปอีกด้านการเงินก็พอใช้ไม่รวยไม่จน.   หนี้สินไม่มี.


ขอคำเเนะนำหน่อยครับผมควรไปหาหมอจิตไหมหรือยังไง