ผมต้องบอกก่อนนะครับว่าเรื่องที่เล่า ผมเองก็มีส่วนผิด เริ่มแต่แรกผมเองก็มีครอบครัว มีลูกตัวน้อยๆ แต่เวลาผ่านไป มีน้อง ผญ.คนต้นเรื่อง เข้ามาทำงานที่เดียวกับผม นั่นคือจุดเริ่มต้นของของจุดจบของครอบครัว  พอน้องเข้ามาทำงานได้อาทิตย์ ผมเองที่เป็นคนเริ่มเข้าไปหา เพราะชอบ รู้สึกดี อยากไปพูดคุย แต่เวลาผ่านไปจากที่เคยคุยกันทุกๆวันกลายเป็นความผูกผันรู้สึกดี  จนตัวเองตัดสินใจเลิกกับครอบครัว เพราะว่าหมดรัก เลยบอกกับทางแม่ของลูกไปตรงๆ บอกเหตุผล ทีนี้เรื่องมันคาลาคาซังมาเป็นสองสามเดือน ตัวน้อง ผญ.คนนั้นกลับไปรู้สึกดีแล้วคบกับคนใหม่  ตรงกับช่วงที่ผมได้เลิกกับครอบครัวแล้วย้ายมาอยู่หอพัก เป็นช่วงที่ เหมือนเรากระโดดข้ามเรืออีกลำ เพื่อมาอีกลำ แล้วเรือลำนั้นกลับว่างเปล่า เพราะตัวน้องก็เริ่มต้นความสัมพันธ์กับคนใหม่ ผมทรมานมากๆช่วงนั้น จะว่าผมเลวผมไม่เถียง ผู้ก็รู้ตัวดีว่าเรื่อง ทั้งหมดเกิดขึ้นที่ตัวผมเอง ผมเลว ก็ได้แต่เริ่มต้นใหม่และเดินไปข้างหน้า พอผมย้ายมาอยู่หอพักประจวบกับน้อง ผญ.คนนั้นก็ไม่ได้เลือกผม ผมเองก็เอาวะ ไหนก็ไหนๆแล้ว รอน้องคนนั้นเลย เมื่อไหร่ช่างมัน พยายามคอยดูแล ไปรับไปส่ง ดูแลในทุกๆเรื่อง อาหารการกิน เสื้อผ้า งานบ้าน พูดง่ายๆคือทำทุกๆอย่างที่ทำได้ ให้น้องมันหันมามองเราอีกครั้ง แต่น้องเข้าก็มีคนใหม่นะ พูดง่ายๆผมเองก็เข้าไปเป็นมือที่สามนั่นแหละ  ดูแลจนเวลาผ่านไป 4 เดือน  น้องเขาเลิกกับคนนั้น ตัวผมเองก็ได้เข้าไปปลอบ ไปดูแล จนน้องดีขึ้น แต่น้องเขาก็ไม่ได้หันมองผมนะ กลับไปคุยกับคนอื่นต่อ
จุดพีคก่อนที่จะคิดสั้น วันนั้นน้องเขาไล่ผมออกจากห้อง บอกว่าพี่จะมา  ผมก็เอ๊ะ เลยแอบไปดู ปรากฏว่า เขาพา ผช.คนใหม่เข้าห้อง ผมเองเสียใจมาก ไปเคาะประตูเพื่อจะคุย แต่เขาไม่คุย  ตอนนั้นเลยคิดว่า  แล้วที่ผ่านมาคือไรวะ เลิกกับเมีย ทิ้งครอบครัวมาเพื่อที่จะมาเริ่มต้นใหม่กับน้อง แล้วที่เจอมันคืออะไร นั่งคิดในห้องคนเดียวเป็นวัน จนเย็นๆน้องโทรหาเป็นสิบๆสายผมไม่รับ น้องเขาเลยมาหาที่ห้อง ผมเองก็เตรียมตัวลาโลกไป กินน้ำยาล้างห้องน้ำไป 1 ขวด จนหมดสติ น้องเห็นผิดสังเกตจึงพาเพื่อนมาเลื่อยกลอนที่ห้อง  จนได้พาส่ง รพ.จนได้สติ นอน รพ.สองอาทิตย์เต็มๆ ในหัวตอนนั้นคือ ไม่ไหวแล้ว ไม่อยากรับรู้เรื่องอะไรทั้งนั้น จนอาการดีขึ้น น้องเขาก็บอกว่าเขารู้สึกผิดที่เห้นเป้นแบบนี้จึงขอคบ และได้มาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง  ทั้งๆที่น้องเขาเองก็ยังลืม ผช.คนนั้นไม่ได้ แรกๆมันก็ดีแฮปปี้ทุกอย่าง จนเราเองรู้สึกว่าเรากำลังเป้นตัวแทนของเขา  มันมีหลายๆเหตุการณ์ที่ชวนคิด ผมเองก็ใจดีสู้เสือไง คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง สรุปเวลาเลยมาปีที่ 3 พึ่งมารู้ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา เขาแอบติดต่อ แฟนเก่าอย่างลับๆ ไปไหนมาไหนก็ชอบหาย ชอบเงียบตลอด บางทีออกนอกบ้านก็ติดต่อไม่ได้  ด้วยความน้อยใจกับรับรู้ว่ามีอะไรบางอย่างที่เปลี่ยนไป  ทะเลากันเรื่องกลับบ้านดึกๆ เลยถามไปตรงๆว่า ที่ผ่านมาที่หนูอยู่กับพี่ตลอด 3 ปี หนูยังรู้สึกผิดและสงสารพี่ใช้ใหม่ ที่อยู่เพราะว่าไม่ได้รักพี่ใช่ใหม แรกๆเขาเงียบ ไม่ตอบ พอซักพักน้องบอกว่า ขอโทษนะพี่ ที่หนูไม่บอกเพราะหนูรู้สึกไม่ดี  มันก็เป็นอย่างที่พี่คุยกับหนูหละ คำตอบคือ ใช่   พอผมได้ยินคำนั้นมันเย็นสะท้านไปในหัวใจ ทำไรไม่ถูก ได้แต่คิดว่ามันคงกำหนดมาแล้วแหละ  ผมเลยบอกกับน้องเขาไปว่า ไม่ต้องทำไรหรอก พี่บอกตรงๆนะที่ผ่านมาสำหรับพี่คือรักและดูแลหนูจริงๆ  ต่อให้อยู่ในฐานะไหนพี่ก็ยอม พี่ยังไม่พร้อมไปไหนจากหนู เลยอยู๋เป็นรูมเมทคอยช่วยเหลือ คอยซัพพอตเหมือนเดิม  ผมไม่รู้ว่าผมต้องควรรู้สึกยังไง  ทั้งรัก และสงสารตัวเองไปพร้อมๆกัน มันยังไม่พร้อม ถึงได้สร้างข้อตกลงกับน้อง จะคุยกับคนอื่น จะคบใคร คบไปเลย ไปไหนก็แค่ไลน์บอกไว้ จะได้ไม่ต้องห่วง  สำหรับความรู้สึกกับพี่ไม้ต้องห่วง พี่โอเค พี่จัดการความรู้สึกตัวเองได้ หนูอยากทำอะไรหนูทำไปเลย จะให้พี่อยู่แบบไหน จะให้ทำอะไรขอแค่ให้บอก ........ ถึงตอนนี้ผมควรต้องรู้สึกยังไง  มันชาไปหมดแล้ว  ไปไม่ถูกจริงๆกับความสัมพันธ์แบบนี้