คือบอกตรงๆนะคะว่าเจอผู้ชายโดนทำร้ายแบบเจ็บแสบมาก จากนั้นจึงปล่อยให้ตัวเองโสดมาถึงอายุ 27
แบบว่าเข็ดมากๆ

ที่ผ่านมาปฏิเสธผู้ชายต่างๆเหล่านั้นว่าเราคงเข้ากับเขาไม่ได้  

            ทั้งที่ใจก็ชอบเค้า  แต่ไม่กล้า

ทุกครั้งจะจบลงด้วยการจากลาเพราะเรามันใจปลาซิวเอง

                 ตีตนไปก่อนไข้   เสมอๆ

เรามักจะหายไปและทิ้งกับคำถามให้ผู้ชายเหล่านั้น

              ส่วนเราหรอ  แอบร้องไห้ในมุมเงียบๆ

จนตอนนี้อยากที่จะกล้าเสี่ยงดวง  อยากเอาหัวใจไปวัดสักตั้ง

                          #แต่จะทำไงล่ะ

ให้ไอ้หัวใจอันเย็นชากลับมาเต้นตุ๊บๆได้อีกครั้ง
ในเมื่อเจอผู้ชายกลับรู้สึกเฉยๆไปแล้ว

แม่ก็เอาแต่บ่น "เลิกเที่ยวแล้วหาผัวสักที"  "เข้าแต่ป่าจะมีผัวเป็นลิงหรอ" แล้วก็บ่น

คือเราชอบเดินป่า แบบ backpack  น่ะ  มันสนุกดีอยู่กับตัวเอง

                      ทำไงดีนะ   ทำไงดีนะ

หรือเราควรหยุดตั้งคำถามแล้วบอกว่า  "พอเถอะ"