ขอระบายหน่อยนะคะมันเยอะมาก😭
เรื่องล่าสุดเลยแล้วกันนะคะ เราขอเอามารวมกันนะคะ อาจจะงงๆเนอะ
เราเดินเข้าไปถามแม่เรื่องกล้องค่ะ “แม่กล้องมันผ่อนเดือนละเท่าไหร่หรอ” แม่ก็ตอบๆเรา “บัตรแม่ผ่อนไม่ได้แล้วรู้บ้างมั้ย” ในใจเราคิดเลยค่ะ โกหก โกหกอีกแล้ว กับคนอื่นแม่ให้หมดเลย นาฬิกาเรือนละ2-3พัน ให้คนอื่น แต่เราซื้อแค่เรือนละ500กลับโดนด่า .... เราขอแม่ไปเที่ยว เพราะไม่มีโอกาสได้แบบคนอื่น(ติดน้องคนเล็กค่ะเบื่อมาก ชอบวุ่นวายกับชีวิตเรา อีกอย่างพ่อแม่ลำเอียงด้วย) เราเดินเข้าไปขอแบบยิ้มๆแอบดีใจเพราะราคาห้องมันถูก “แม่อยากไปอ่ะ ค่าห้องไม่กี่บาทเอง” ‘แม่ไม่มีเงิน จะอะไรนักหนา’ เราหน้าบึ้งเลยค่ะ เราเก็บอาการได้ดี หน้าเราร้อนผ่าวเหมือนคนเป็นไข้ เพราะแม่พูดจากับเราแรงมาก(เราย่อมาให้นะคะ) เราแบกรับกับอะไรแบบนี้มาตั้งแต่แม่มีน้องใหม่ แม่พูดจากับเรา โดยไม่รักษาน้ำใจเราเลยสักนิด คำพูดที่เจ็บปวดที่สุดคือ “เด็กเี้ย” , “เหมือนกูไง ต้องเลี้ยงทั้งที่ไม่อยากเลี้ยงเพราะมันเป็นหน้าที่” เราเก็บมาร้องไห้คนเดียวตลอด เราคิดจะฆ่าตัวตายตลอดค่ะ เก็บเรื่องแย่ๆมาคิด เพราะพ่อกับแม่ไม่เคยจะให้กำลังใจเรา เราชอบอะไรเขาไม่เคยรู้ เราเป็นอะไรเขาไม่เคยสนใจ ตอนนี้ เราเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ เราพยายามที่จะเรียกร้องความสนใจให้เขาเข้าใจเรา แต่เขากับด่าเรา ซ้ำเติมเรา ด้วยถ้อยคำที่หยาบคาย เราเป็นไข้เขากลับบอกว่าเดือดร้อนกูอีกแล้วนะ แต่พอน้องเป็นไข้ แม่กลับพาไปหาหมอที่โรงพยาบาลไกลๆ เป็นแค่แผลเล็กๆกลับกระวนกระวาย(เรื่องจริงค่ะ) แต่เราเป็นภูมิแพ้อากาศ ผื่นขึ้นเต็มตัว เขากลับบ่นเรา ‘ก็มันสกปรก’ เดี๋ยวนะ เราเป็นภูมิแพ้ เราพยายามรักษาความสะอาดตลอด แต่กลับมีลูกของคุณเข้ามารื้อ สร้างความเดือดร้อนให้เรา คุณควรพาเราไปหาหมอไม่ใช่หรอ??
เราไม่เคยได้อะไรดีๆตั้งแต่มีมัน เราต้องซื้อเองทุกอย่าง ไม่ว่าอะไรก็ตาม แต่กลับมันแม่ให้ได้ในสิ่งที่ไม่จำเป็น แล้วเราล่ะ ยังมีตัวตนในสายตาแม่อีกมั้ย เราเอาใจเขาตลอด นวดขาให้ ซื้อของมาฝาก ช่วยงานบ้านเขาทุกอย่าง แม่กลับบอกเราไม่ช่วยอะไร เราตายเขาจะรู้มั้ยอ่ะ เราจะฆ่าตัวตาย แต่เราทำไม่ลง เพราะเรารักแม่มาก แต่แม่กลับไม่รู้เลยใช่มั้ย เรามันเป็นตัวถ่วงของบ้านนี่ ตายไปสะก็ดีใช่มั้ย ไม่ชอบขี้หน้าเรา ตื่นมาก็ด่าเรา ไม่มีวันไหนที่ไม่ทะเลาะกับแม่ จะเช้า-กลางวัน-และเย็น เราไม่เคยคุยดีกับแม่เลย เราเอาเกรดดีๆมาให้เขา แต่เขากลับไม่พอใจ เราพยายามสุดๆแล้ว เราอ่านหนังสือให้ เคลียร์ทุกงาน แต่ได้คะแนนมาแค่นิดเดียว(3.25ค่ะ) เราเป็นคนที่หัวไม่ดี แม่ไม่เคยสอนการบ้านเราตั้งแต่มีมัน ไม่เคยแม้จะถามว่าเหนื่อยมั้ย มีแต่ถามว่า ‘เล่นแต่โทรศัพท์ไง ถึงได้ไม่ทันเขา’ แม่รู้บ้างมั้ยล่ะ เราค้นหาแต่สิ่งที่เรียนอยู่ เราไม่เข้าใจอะไรก็ถามแม่ไม่ได้ เราเลยต้องถามอินเทอร์เน็ตเอา ไม่ว่าจะเป็นอะไรเราก็เข้าพันทิปตลอด
เปิดหาอาการตัวเอง หาวิธีฆ่าตัวตาย วิธีตายแบบเงียบๆ วิธีตั้งใจเรียน อยากหายไปจากโลกนี้ต้องทำยังไง พบจิตแพทย์ตอนอายุ13จะเป็นอะไรมั้ย โดนครูอคติต้องทำยังไง พ่อแม่ไม่เคยรักเราเลย ทำไมพ่อแม่ต้องลำเอียง เกิดมาทำไม เป็นตัวถ่วงครอบครัว พ่อแม่เคยเข้าใจเราบ้างมั้ย เป็นติ่งเกาหลีทำให้คนอื่เดือดร้อนหรอ ตายไปจะมีคนเข้าใจมั้ย พบจิตแพทย์โดนไม่มีผู้ปกครองได้มั้ย เสียประวัติมั้ยถ้าพบจิตแพทย์ มีวิธีแก้เครียดมั้ย นี่คือคำถามในหัวเรา ที่มันไม่เลิกคิด มันเป็นแค่ส่วนนึงเท่านั้น เราหาคำตอบไม่ได้สักที เราเกลียดคำโกหกที่เขาคิดว่าเราโง่ เราเข้าใจทุกคำพูดที่เขากล่าวออกมา พ่อแม่ผู้ที่โกหกเก่งที่สุด เขาเคยพูดความจริงกับเราบ้างมั้ย😂😂 (ขอร้องอย่าดราม่านะคะ คือเอาจริงๆใครไม่เป็นเราไม่เข้าใจหรอก5555) เราเขียนแบบงงๆนะเพราะเอาทุกเรื่องมารวมกันหมดเลย ขอคำปรึกษาดีๆนะคะไม่ใช่เข้ามาด่าเรา
เราผิดมากขนาดนั้นเลยหรอ(ถ้าอ่านจนจบ ก็ขอบคุณมากๆนะคะ)
เรื่องล่าสุดเลยแล้วกันนะคะ เราขอเอามารวมกันนะคะ อาจจะงงๆเนอะ
เราเดินเข้าไปถามแม่เรื่องกล้องค่ะ “แม่กล้องมันผ่อนเดือนละเท่าไหร่หรอ” แม่ก็ตอบๆเรา “บัตรแม่ผ่อนไม่ได้แล้วรู้บ้างมั้ย” ในใจเราคิดเลยค่ะ โกหก โกหกอีกแล้ว กับคนอื่นแม่ให้หมดเลย นาฬิกาเรือนละ2-3พัน ให้คนอื่น แต่เราซื้อแค่เรือนละ500กลับโดนด่า .... เราขอแม่ไปเที่ยว เพราะไม่มีโอกาสได้แบบคนอื่น(ติดน้องคนเล็กค่ะเบื่อมาก ชอบวุ่นวายกับชีวิตเรา อีกอย่างพ่อแม่ลำเอียงด้วย) เราเดินเข้าไปขอแบบยิ้มๆแอบดีใจเพราะราคาห้องมันถูก “แม่อยากไปอ่ะ ค่าห้องไม่กี่บาทเอง” ‘แม่ไม่มีเงิน จะอะไรนักหนา’ เราหน้าบึ้งเลยค่ะ เราเก็บอาการได้ดี หน้าเราร้อนผ่าวเหมือนคนเป็นไข้ เพราะแม่พูดจากับเราแรงมาก(เราย่อมาให้นะคะ) เราแบกรับกับอะไรแบบนี้มาตั้งแต่แม่มีน้องใหม่ แม่พูดจากับเรา โดยไม่รักษาน้ำใจเราเลยสักนิด คำพูดที่เจ็บปวดที่สุดคือ “เด็กเี้ย” , “เหมือนกูไง ต้องเลี้ยงทั้งที่ไม่อยากเลี้ยงเพราะมันเป็นหน้าที่” เราเก็บมาร้องไห้คนเดียวตลอด เราคิดจะฆ่าตัวตายตลอดค่ะ เก็บเรื่องแย่ๆมาคิด เพราะพ่อกับแม่ไม่เคยจะให้กำลังใจเรา เราชอบอะไรเขาไม่เคยรู้ เราเป็นอะไรเขาไม่เคยสนใจ ตอนนี้ เราเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ เราพยายามที่จะเรียกร้องความสนใจให้เขาเข้าใจเรา แต่เขากับด่าเรา ซ้ำเติมเรา ด้วยถ้อยคำที่หยาบคาย เราเป็นไข้เขากลับบอกว่าเดือดร้อนกูอีกแล้วนะ แต่พอน้องเป็นไข้ แม่กลับพาไปหาหมอที่โรงพยาบาลไกลๆ เป็นแค่แผลเล็กๆกลับกระวนกระวาย(เรื่องจริงค่ะ) แต่เราเป็นภูมิแพ้อากาศ ผื่นขึ้นเต็มตัว เขากลับบ่นเรา ‘ก็มันสกปรก’ เดี๋ยวนะ เราเป็นภูมิแพ้ เราพยายามรักษาความสะอาดตลอด แต่กลับมีลูกของคุณเข้ามารื้อ สร้างความเดือดร้อนให้เรา คุณควรพาเราไปหาหมอไม่ใช่หรอ??
เราไม่เคยได้อะไรดีๆตั้งแต่มีมัน เราต้องซื้อเองทุกอย่าง ไม่ว่าอะไรก็ตาม แต่กลับมันแม่ให้ได้ในสิ่งที่ไม่จำเป็น แล้วเราล่ะ ยังมีตัวตนในสายตาแม่อีกมั้ย เราเอาใจเขาตลอด นวดขาให้ ซื้อของมาฝาก ช่วยงานบ้านเขาทุกอย่าง แม่กลับบอกเราไม่ช่วยอะไร เราตายเขาจะรู้มั้ยอ่ะ เราจะฆ่าตัวตาย แต่เราทำไม่ลง เพราะเรารักแม่มาก แต่แม่กลับไม่รู้เลยใช่มั้ย เรามันเป็นตัวถ่วงของบ้านนี่ ตายไปสะก็ดีใช่มั้ย ไม่ชอบขี้หน้าเรา ตื่นมาก็ด่าเรา ไม่มีวันไหนที่ไม่ทะเลาะกับแม่ จะเช้า-กลางวัน-และเย็น เราไม่เคยคุยดีกับแม่เลย เราเอาเกรดดีๆมาให้เขา แต่เขากลับไม่พอใจ เราพยายามสุดๆแล้ว เราอ่านหนังสือให้ เคลียร์ทุกงาน แต่ได้คะแนนมาแค่นิดเดียว(3.25ค่ะ) เราเป็นคนที่หัวไม่ดี แม่ไม่เคยสอนการบ้านเราตั้งแต่มีมัน ไม่เคยแม้จะถามว่าเหนื่อยมั้ย มีแต่ถามว่า ‘เล่นแต่โทรศัพท์ไง ถึงได้ไม่ทันเขา’ แม่รู้บ้างมั้ยล่ะ เราค้นหาแต่สิ่งที่เรียนอยู่ เราไม่เข้าใจอะไรก็ถามแม่ไม่ได้ เราเลยต้องถามอินเทอร์เน็ตเอา ไม่ว่าจะเป็นอะไรเราก็เข้าพันทิปตลอด
เปิดหาอาการตัวเอง หาวิธีฆ่าตัวตาย วิธีตายแบบเงียบๆ วิธีตั้งใจเรียน อยากหายไปจากโลกนี้ต้องทำยังไง พบจิตแพทย์ตอนอายุ13จะเป็นอะไรมั้ย โดนครูอคติต้องทำยังไง พ่อแม่ไม่เคยรักเราเลย ทำไมพ่อแม่ต้องลำเอียง เกิดมาทำไม เป็นตัวถ่วงครอบครัว พ่อแม่เคยเข้าใจเราบ้างมั้ย เป็นติ่งเกาหลีทำให้คนอื่เดือดร้อนหรอ ตายไปจะมีคนเข้าใจมั้ย พบจิตแพทย์โดนไม่มีผู้ปกครองได้มั้ย เสียประวัติมั้ยถ้าพบจิตแพทย์ มีวิธีแก้เครียดมั้ย นี่คือคำถามในหัวเรา ที่มันไม่เลิกคิด มันเป็นแค่ส่วนนึงเท่านั้น เราหาคำตอบไม่ได้สักที เราเกลียดคำโกหกที่เขาคิดว่าเราโง่ เราเข้าใจทุกคำพูดที่เขากล่าวออกมา พ่อแม่ผู้ที่โกหกเก่งที่สุด เขาเคยพูดความจริงกับเราบ้างมั้ย😂😂 (ขอร้องอย่าดราม่านะคะ คือเอาจริงๆใครไม่เป็นเราไม่เข้าใจหรอก5555) เราเขียนแบบงงๆนะเพราะเอาทุกเรื่องมารวมกันหมดเลย ขอคำปรึกษาดีๆนะคะไม่ใช่เข้ามาด่าเรา