คือหมู่บ้านแห่งนี้ คือหมู่ที่9 ตำบลท่าอุแท อำเภอกาญจนดิษฐ์ จังหวัดสุราษฎร์ธานี. เราอยู่ในหมู่บ้านนี้มาตั้งแต่กำเนิดจนถึงทุกวันนี้เราอายุ23 ปีแล้วหมู่บ้านนี้ไม่มีไฟฟ้า ไม่มีประปา ถนนหนทางนั้นลำบากมากๆ ไม่มีแม้แต่สัญญาณโทรสับ การติดต่อกับอะไรภายนอกก็ลำบาก ตอนไปโรงเรียนต้องไปอยู่บ้านญาติเพราะบ้านตัวเองเดินทางลำบาก เสาร์ อาทิตย์ถึงจะได้กลับบ้าน ชาวบ้านที่นี้มีอาชีพทำการเกษตร ผู้คนส่วนใหญ่ค่อนข้างจะลำบาก เพราะไม่มีไฟฟ้า ประปา น้ำที่ใช้ก็มาจากคลองสายต่างๆที่ไหลผ่านหุบเขา. ตั้งแต่จำความได้ที่บ้านใช้ตะเกียง ใช้เทียน ไฟฉาย มาตลอดในการ ให้ความสว่าง กินข้าว จนเมื่อปี พ.ศ 2547 ได้มีกลุ่มพลังงานทดแทน มาสร้างไฟฟ้าพลังแสงอาทิตให้ ตอนนั้นคิดว่าหมู่บ้านเราคงจะเจริญขึ้น ชีวิตคนในหมู่บ้านคงจะดีขึ้น แต่จนถึงทุกวันนี้ทุกอย่างก็ยังเหมือนเดิม พลังงานทดแทนที่มีให้เริ่มเสื่อมสภาพ ใช้งานไม่ค่อยได้ ถนนหนทางยังเหมือนเดิม ลำบากมากๆ ไม่มีไฟฟ้า ประปา ถ้าหน้าแล้งก็จะลำบาก ไม่ค่อยมีหน่วยงานไหนเข้ามาสนใจประชาชนตัวดำๆ ได้รับความเอาเปรียบจากผู้นำ. จากเจ้าหน้าที่ของรัฐมาโดยตลอด. หมู่บ้านโดนกักกันเป็นพื้นที่ป่าสงวน มีการตั้งหน่วยพิทักป่า เจ้าหน้าที่เอารัดเอาเปรียบมาโดยตลอด คนจนๆไร้ทางสู้อย่างเราคงต้องยอมทำอะไรไม่ได้เลย จนตอนนี้เราคนนึงที่พ่อแม่ ส่งเสียให้เรียน ตอนนี้เรียนอยู่ที่มหาลัยแห่งหนึ่ง คณะวิศวกรรมโยธา. กลับไปบ้านล่าสุด อยากเปลี่ยนแปลงหมู่บ้านให้ดีขึ้น อยากให้พ่อแม่สบายขึ้น ท่านแก่ลงทุกวัน เราคนเป็นลูกเป็นห่วง จะติดต่อกันก็ลำบาก ไม่มีแม้แต่สัญญาณโทรสับ อยากขอวิงวอนให้ภาครัฐเข้าไปช่วยเหลือดูแล หมู่บ้านบ้างเราทุกคนที่นี้คือคนไทย มีสิทธิเท่าเทียมกับทุกคน อยากให้แก้ปัญหาสาธารณูปโภคเบื้องต้นให้บ้าง ไฟฟ้า ประปา ถนน มันเป็นเรื่องพื้นฐานที่เราควรจะได้รับการดูแลบ้าง ไม่ใช่ทอดทิ้งเรามาเป็นสิบ ยี่สิบปีแบบนี้ ลำบากยังไงก็ยังคงเหมือนเดิม  จะต้องทำยังไงให้หมู่บ้านเราดีขึ้น อยากให้รุ่น น้อง เด็กรุ่นหลังๆได้มีชีวิตที่เป็นอยู่ดีขึ้นบ้าง. เราต้องทำยังไง😩😩😩😭😢ประชาชนตาดำๆอย่างเราถึงจะได้รับความดูแล จากรัฐได้บ้าง. ช่วยแนะนำ ชี้แจง ให้เราด้วยนะค่ะ. เราอยากช่วยหมู่บ้านเราจริงๆ ขอร้องละค่ะ.🙏🏼🙏🏼🙏🏼😭😭