ถึงตัวเหินห่างด้าว           แดนไทย
ความเก่งมิจางไป                 หมดสิ้น
เศรษฐกิจรุ่งเรืองไกล            เป็นหนึ่ง
      มิร่วงหล่นแดดิ้น                  เช่นนี้แน่นอน

  ชีวิตยังมุ่งสู้                     เดินดง
เจอขวากหนามก็คง             ปลิดขว้าง
มีเกาะเกี่ยวเลี้ยวพง             หลงป่า
        รอผ่านคืนอ้างว้าง               รุ่งเช้าเห็นตะวัน