ตามหัวข้อเลยค่ะ คือเราคบกับแฟนมา1ปี8เดือนค่ะ ที่ผ่านมาเขาเป็นคนตามใจง้อเทคแคร์เราตลอดมีแต่เราที่นิสัยแย่โดนตามใจจนได้ใจก็เลยแสดงนิสัยแย่ๆออกมาเพื่อให้เขาง้อเราจะรู้สึกดีสบายใจว่าเขารักเราโดยไม่นึกถึงเขาเลย แย่เนาะ จนหลังจาก1ปีเข้าเดือนที่8เราก็งี่เง่าตามเคยเขาบอกเลิกเรา3ครั้ง เราเสียใจมากไม่อยากเสียเขาไป เขาก็ใจอ่อนกลับมาหาเราละเราก็บอกจะปรับเข้าหากันใหม่ เราก็ปรับนะแต่อาจจะยังไม่ได้ดีสักเท่าไหร่เราชินกับนิสัยงี่เง่าของเราอยู่เลยทำให้งี่เง่าอีกครั้งคราวนี้เราแค่งอลเขาแล้วเงียบไป และเขาไม่ง้อเราอีก
พอต่างคนแยกย้ายกลับบ้านเขาไม่ไลน์หา เราเลยบอกคราวนี้เลิกกันจริงๆแล้วสินะ เขาก็บอกว่ามั้ง เราเลยว่าจะตัดใจแล้วเพราะเราคิดว่าเราปรับให้ดีขึ้นแล้วถึงจะไม่ดีที่สุดก็เถอะ แต่สุดท้ายเราก็รั้งเขาเหมือนเดิม กราบก็แล้ว คุกเข่ากอดเข่าให้กลับมาก็ไม่กลับมาอีกแล้วเรารู้นะว่าทำแบบนี้ทำทำให้เราดูไร้ค่าแต่เพราะเรายังอยากมีเข้าอยู่ในชีวิตเราจึงยอม เขาบอกเขายังรักเราอยู่แต่เรามาสุดได้แค่นี้จริงๆ เลิกกันแบบนี้ดีแล้วดีกว่าไม่มีความรู้สึกให้กันอีกและเขาก็ขอบคุณเราที่เรารักเขาขนาดนี้แต่มันไปต่อไม่ได้แล้ว เราบอกถ้าเราหายไปเขาจะไม่รู้สึกอะไรใช่มั้ย เขาก็บอกก็อาจจะรู้สึกแต่ก็ดีกว่าอยู่ด้วยกันแล้วเหมือนเดิม
เราเสียใจมากการบอกเลิกครั้งนี้มันทำให้เราโตขึ้นและคิดได้จริงๆ เราขอโอกาศอีกครั้งแต่เขาไม่ให้เราอีกแล้ว เขาบอกให้เราตัดใจ เขาบอกไม่อยากมาหาเรากลัวเราตัดใจไม่ได้ แต่พอโทรไปเขาก็รับตลอดนะแบบนี้เราจะตัดใจได้ไง เราไม่รู้เขารักเราอยู่รึป่าวถึงรับสายไลน์หาก็ตอบแต่นานอยู่กว่าจะตอบไม่เหมือนก่อนๆ หรือเขาแค่รู้สึกแย่กับตัวเขาเองที่บอกเลิกเราเลยไม่อยากให้เราเสียใจไปมากกว่านี้ เราทำใจไม่ได้จริงๆ เราเลยคิดว่าเขาเป็นแบบนี้เราควรห่างๆเขาก่อนดีมั้ยถึงจะเลิกกันแล้ว(ที่เราใช้คำว่าห่างถึงจะเลิกกันแล้วก็เพราะว่าเราตกลงกับเขาไว้ว่าจะไปทำงานแถวหอเขาเราวางแผนไว้แล้ว)แต่เราจะไม่บอกเขาว่าเราจะหายไป เราอยากรู้เขาจะคิดถึงเรารึป่าว ถ้าเราห่างแล้วกลับไปหาเขาแล้วทำให้เขาเห็นว่าเราดีขึ้นแล้วจริงๆเขาจะมีโอกาสกลับมาเหมือนเดิมได้มั้ย? เราขอคำปรึกษาหน่อยนะคะ เราคิดถึงเขาเหลือเกิน
ปล.เราคือแฟนคนแรกของเขาค่ะ
ถามคุณผู้ชายค่ะ เคยบอกเลิกแฟนทั้งที่ยังรักอยู่เพราะนิสัยแย่ๆของเขามั้ยเวลาผ่านไปคิดถึงเขาบ้างมั้ยคะ?
พอต่างคนแยกย้ายกลับบ้านเขาไม่ไลน์หา เราเลยบอกคราวนี้เลิกกันจริงๆแล้วสินะ เขาก็บอกว่ามั้ง เราเลยว่าจะตัดใจแล้วเพราะเราคิดว่าเราปรับให้ดีขึ้นแล้วถึงจะไม่ดีที่สุดก็เถอะ แต่สุดท้ายเราก็รั้งเขาเหมือนเดิม กราบก็แล้ว คุกเข่ากอดเข่าให้กลับมาก็ไม่กลับมาอีกแล้วเรารู้นะว่าทำแบบนี้ทำทำให้เราดูไร้ค่าแต่เพราะเรายังอยากมีเข้าอยู่ในชีวิตเราจึงยอม เขาบอกเขายังรักเราอยู่แต่เรามาสุดได้แค่นี้จริงๆ เลิกกันแบบนี้ดีแล้วดีกว่าไม่มีความรู้สึกให้กันอีกและเขาก็ขอบคุณเราที่เรารักเขาขนาดนี้แต่มันไปต่อไม่ได้แล้ว เราบอกถ้าเราหายไปเขาจะไม่รู้สึกอะไรใช่มั้ย เขาก็บอกก็อาจจะรู้สึกแต่ก็ดีกว่าอยู่ด้วยกันแล้วเหมือนเดิม
เราเสียใจมากการบอกเลิกครั้งนี้มันทำให้เราโตขึ้นและคิดได้จริงๆ เราขอโอกาศอีกครั้งแต่เขาไม่ให้เราอีกแล้ว เขาบอกให้เราตัดใจ เขาบอกไม่อยากมาหาเรากลัวเราตัดใจไม่ได้ แต่พอโทรไปเขาก็รับตลอดนะแบบนี้เราจะตัดใจได้ไง เราไม่รู้เขารักเราอยู่รึป่าวถึงรับสายไลน์หาก็ตอบแต่นานอยู่กว่าจะตอบไม่เหมือนก่อนๆ หรือเขาแค่รู้สึกแย่กับตัวเขาเองที่บอกเลิกเราเลยไม่อยากให้เราเสียใจไปมากกว่านี้ เราทำใจไม่ได้จริงๆ เราเลยคิดว่าเขาเป็นแบบนี้เราควรห่างๆเขาก่อนดีมั้ยถึงจะเลิกกันแล้ว(ที่เราใช้คำว่าห่างถึงจะเลิกกันแล้วก็เพราะว่าเราตกลงกับเขาไว้ว่าจะไปทำงานแถวหอเขาเราวางแผนไว้แล้ว)แต่เราจะไม่บอกเขาว่าเราจะหายไป เราอยากรู้เขาจะคิดถึงเรารึป่าว ถ้าเราห่างแล้วกลับไปหาเขาแล้วทำให้เขาเห็นว่าเราดีขึ้นแล้วจริงๆเขาจะมีโอกาสกลับมาเหมือนเดิมได้มั้ย? เราขอคำปรึกษาหน่อยนะคะ เราคิดถึงเขาเหลือเกิน
ปล.เราคือแฟนคนแรกของเขาค่ะ