คือเรากับแฟน คบกันมา2ปี เราอายุ22แฟนอายุ30เรารักแฟนคนนี้มากซึ่งเค้าเป็นแฟนคนแรกของเราด้วย กับคนนี้ราเป็นคนจีบเป็นคนตามตลอดตั้งแต่คุยกันแรกๆ ช่วงแรกที่คุยกัน เราบอกชอบพี่เค้าไป แต่พี่เค้าปฏิเสธบอกว่าให้เราอยู่ในสถานะพี่น้องกันดีกว่า พอเค้าตอบมาแบบนี้ เราก็ตัดสินใจเลิกคุยกับพี่เค้าไปช่วงนึงด้วยความที่เราชอบคนนี้มากๆเราจึงทักไปคุยทักไปจีบใหม่ในสถานะพี่น้อง จนพี่เค้าเริ่มรู้สึกดีและขอเราเป็นแฟน แต่ระหว่างที่เราเป็นแฟนกันพี่เค้าจะชอบมีพื้นที่ส่วนตัว ต้องการความเป็นส่วนตัว คือ ไม่ให้ดูโทรศัพท์ไม่ให้ดูกระเป๋าตัง ไม่ค่อยมีเวลาให้ ไม่ค่อยโทรหาบ่อยๆไม่ค่อยมาหา ไม่ค่อยใส่ใจเราสักเท่าไหร่ แต่ด้วยความที่เราชอบเค้า เราตามเค้าทุกอย่าง จนพี่เค้าเกิดความรำคาญไม่ชอบให้เราเซ้าซี้จู้จี้ เราก็เลิกก็ทำตัวแบบนั้นและเว้นระยะห่างให้เค้า ได้เล่นเกมได้มีเวลาว่างใช้ชีวิตส่วนตัว พยายามเข้าใจเค้าทุกอย่างเพื่อที่จะไม่อยากเสียเค้าไป ทะเลาะกันหลายครั้ง เค้าก็ชอบขึ้นเสียงใส่ชอบโมโหชอบว่าเรา ไม่ค่อยเกรงใจเห็นใจความรู้สึกเราว่าพูดออกไปแบบนี้แล้วเราจะรู้สึกยังไง เพราะเค้าบอกว่าที่พูดออกไปมันคือความจริงแต่เรารับไม่ได้เอง ชอบพูดจาแรงๆใส่เรา ช่วงที่คบกันแรกๆช่วงนั้นเรากำลังเรียนอยู่มหาลัยประมาณช่วงปลายปีตอนปี3เราคบกันมา จนเราเรียนจบ เราก็คอยถามพี่เค้าว่าทำไมไม่ค่อยมีเวลาให้ ไม่ค่อยโทรไม่ค่อยใส่ใจ เพราะว่าไม่รักเราหรือป่าวถึงทำตัวกับเราแบบนี้แบบไม่ใช่แฟนกันเลย พอถามไปเค้าก็บอกเราว่ารักเรา ถ้าไม่รักคงไม่คบกับเราหรอก แค่เราก็ยังสงสัยติดใจ กับสิ่งนี้ตลอด ถามตัวเองตลอดว่าจริงๆแล้วเค้าไม่ได้รักเราหรือป่าว เวลาเราทะเลาะกันเรางอนเราน้อยใจ เค้าไม่เคยง้อเราเหมือนคนอื่นๆที่เราเคยเห็นแฟนโกรธแฟนงอนแล้วเค้าจะมาดูแลใส่ใจแฟนถามแฟนว่าเป็นอะไรทำอะไรให้โกรธหรือป่าวแต่สำหรับพี่เค้า เค้าก็ถามเราแต่พอเราบอกเหตุผลไปเค้าก็ว่าเราไร้สาระ งอนแบบนี้ไม่ง้อนะ ไม่มีเหตุผล เวลาเรางอนเราน้อยใจ เป็นเองก็ต้องหายเอง พอคบกันไปสักพักพี่เค้าดูมีเวลาให้ครอบครัวให้แม่ให้ป้าให้เพื่อน ไปกินเหล้ากับเพื่อนไปกินข้าวไปเที่ยวกับเพื่อนได้แต่ไม่ได้บ่อย นานๆไปทีนึง ซึ่งกับเราเคยชวนไปเที่ยวไปไหนตลอดกับได้คำตอบว่าต้องพาแม่พาป้าหรือนัดเพื่อนไว้แล้วเป็นแบบนี้ตลอดจนเราไม่อยากชวนไปไหนแล้ว แต่เค้าก็มีชวนเราไปเจอเพื่อนเที่ยวกับเพื่อนบ้างเราตอบตกลงไปกับเค้าแต่พอวันไปจริงเรากับมีธุระต้องไปกับที่บ้านเราเลยไม่ได้ไปกับพี่เค้า ก็ทะเลาะกันใหญ่โตเพราะเค้าอยากให้เราไปมากแต่เราไปกัยที่บ้านซึ่งนัดกันไว้ก่อนหน้าแล้วแต่เรามีไปธุระกับที่บ้านแล้วกลับมาไปกับพี่เค้าไม่ทันเราได้แต่ขอโทษ ง้อจนพี่เค้ากลับมาดีกับเรา แล้วมีช่วงพักหลังๆเราเริ่มรู้สึกไม่โอเค เริ่มรู้สึกว่าเราอดทนมามากพอแล้ว ทำไมพี่เค้าทำกับเราเหมือนไม่ใช่แฟนกันเลย เหมือนกับว่าในการใช้ชีวิตเราไม่มีเค้าเราก็อยู่ได้นะ เรารู้สึกแบบนี้มาสักพักนึง เราก็เริ่มทำตัวแปลกๆจากเคยทักไปคุยเล่น ส่งข้อความหาทั้งวัน ก็เริ่มๆไม่ค่อยส่งข้อความไปรอให้พี่เค้าทักมาหาเราเองบ้าง จากที่เคยทะเลาะกันให้พี่เค้าโทรมาหาเราบ้างก็กลายเป็นว่าเราบอกกับพี่เค้าเองว่าไม่ต้องโทรมาก็ได้นะ จากที่อยากเจอทุกวันอยากให้มาหา เพราะตกลงกันไว้ว่าจะมาหากันทุกวันหยุดพี่เค้าคือวันอาทิตย์ ถ้าเค้าไม่สะดวกเราก็บอกพี่เค้าว่าไม่ต้องมาก็ได้ แต่ใจจริงคิดถึงอยากเจอมากๆ แต่ต้องตอบไปว่าไม่เป็นไร ไม่ว่างไว้เจอกันอาทิตย์หน้า จนวันนึงเราทนคำพูดจาแรงๆการกระทำที่ดูไม่สนใจไม่ใส่ใจเราเลย เราเลยนอนคิดตัดสินใจขอคุยกับพี่เค้าว่าเราห่างกันสักพักมั้ย ให้เรากลับไปคิดทบทวนตัวเอง พอเราบอกไปแบบนั้นพี่เค้าก็ถามว่าเราคิดมาดีแล้วใช่มั้ย เราก็ตอบไปว่า ใช่ เค้าเลยตอบมาว่า ถ้าคิดมาดีแล้วก็เอาตามนั้นเลย แล้วพี่เค้าก็หายไปจากเราเลย ผ่านไปวันนึง เราคิดถึงเค้า อยากคุยกับเค้าจึงตัดสินใจทักพี่เค้ากลับไป แต่พี่เค้ากลับตอบมาว่า เราห่างๆกันไปหน่ะดีแล้ว อย่ากลับมาคบกันอีกเลย ไม่อยากต้องทำให้เราต้องเสียเวลาต้องเสียใจอีกแล้ว เราก็พยายามง้อสุดๆ ง้อทุกวิถีทาง ยังไงพี่เค้าก็ยืนยันที่จะเลิกกับเรา
 เราอยากถามทุกคนว่า 
1.เราจะตัดใจกับพี่เค้ายังไงดี เรายังคิดถึงเค้าตลอดยังคงโหยหาอยากให้พี่เค้ากลับมา 
2.แล้วถ้าเหตุการณ์แบบนี้ เกิดขึ้นกับตัวเอง จะง้อเค้ามั้ยหรือปล่อยให้เป็นแบบนี้เลิกกันไปแบบนี้ 
3.แล้วถ้าผู้ชายเค้ารักเราจริงเค้าจะเลิกกับเรามั้ย
4.มันมีจริงๆมั้ยเลิกกันไปทั้งๆที่ยังรักกันอยู่
5.ผู้ชายหวงโทรศัพท์ของตัวเองกับแฟนมั้ย

จากทั้งหมดที่ราพิมมาเรายังอยู่ในช่วงระยะทำใจ ขอบคุณที่คนที่เข้ามาตอบนะคะ 😭🙏