ขอตอบแบบยาวๆ จะว่าระบายก็ได้ เราก็อึดอัด  สามีเราก็ชอบตีแบด
อ่านบางคห.ที่ว่าเบื่อผญ.แบบเราง้องแง้ง บอกเลยว่าไม่ใช่ง้องแง้งแน่ๆ
คบกันมารวมแต่งงานก็จะ 20 ปีละ เคยเจอปัญหาแย่กว่านี้เยอะมากก็ยอมๆ กันมา
มีแค่เรื่องตีแบดที่เรารู้สึกว่ายิ่งนานยิ่งชวนหงุดหงิดใจจนต้องพูดให้รู้บ่อยๆ ว่าไม่โอเค
ถ้ายืนยันจะไม่เลิกตีแบดก็ต้องรับให้ได้ถ้าเราจะพูดบ้างบ่นบ้างไม่พอใจบ้าง และต้องยอมรับกติกาบางอย่างร่วมกัน
เพราะเราก็ไม่อยากฝืนใจสามีให้มานั่งห่อเหี่ยวคิดถึงสนามแบด คิดถึงเพื่อนฝูงเหมือนกัน ไม่มีใครขังใครได้

เราต้องทนกับเรื่องนี้มาเกือบ 10 ปี ไม่ชินซักที แต่ก่อนแค่หงุดหงิด เดี๋ยวนี้กลายเป็นเกลียดทุกสิ่งที่เกี่ยวกับแบด
แต่เวลาสามีพูดถึงเรื่องแบดก็ต้องเออออฟังไปตามหน้าที่ ในใจนี่...
แต่ดีที่บ่นมากๆ ก็เกิดการปรับปรุงตัว อยู่ในกติกาที่ยอมรับกันครึ่งทางพอไหว (น้อยเรื่องที่เราจะบ่นเค้า ถ้าพูดยาวนี่คือถึงที่สุดแล้ว)


ความรู้สึกของเราวิเคราะห์มาได้ว่า

1. เวลาของครอบครัวมันหายไป (คำนี้เราบอกสามีตรงๆ มาหลายครั้งค่ะ)

สามีเราใช้เวลาที่คอร์ทราวๆ 4-5 ชม. ต่อวัน สัปดาห์ละ 2 ครั้ง
ใช้เวลาเยอะกว่าอยู่กับเมียอีก
บางวันเราง่วงมากเหนื่อยมากแต่ถ้าจะนอนเลยก็จะไม่ได้ใช้เวลาด้วยกันจริงจังบ้างเลย
สามีภรรยาถ้าต้องมีวันที่ไม่ได้สนใจกันและกันบ่อยๆ เรารับไม่ได้ค่ะ อยู่คนเดียวกับหมาแมวดีกว่างั้น
แต่สิ่งที่เราทำได้คือถ่างตารอไป ทำมาตลอดจะ 10 ปีนี่แหละ
(เคยนอนก่อน แล้วตื่นมารอคุย นานเข้าเพลียค่ะ กว่าจะหลับลงอีกรอบไม่ง่าย มันเหมือนนอนไปแล้วรอบนึงอ่ะ)


2. ช่วงที่ตีแบดติดต่อไม่ได้

ปกติก็ไม่เคยตาม แต่พอมีธุระด่วนโทรไปไม่รับสายเพราะอยู่ในคอร์ท หงุดหงิดมาก
เดี๋ยวนี้ดีหน่อยดูมือถือเป็นพักๆ ส่งไลน์มามั่ง ทักมามั่ง แต่ก็มีจังหวะที่หายไปตีแบดนานอยู่เป็นชั่วโมง
ปกติก็ไม่อะไร แต่บางแว่บก็มีคิดบ้าง หากวันหน้ามีซัมติงกะใครก็อ้างว่าตีแบดอยู่สบายๆ
(อันนี้ไม่ได้พูดออกมา แต่คิดและสังเกตเงียบๆ เป็นระยะๆ)


3. นัดกินสังสรรค์นอกรอบกับเพื่อนตีแบด
บางวันก็หลังตีเสร็จ บางวันก็นอกเหนือวันตีแบดปกติ กว่าจะกลับก็เที่ยงคืนตี1
บอกเราล่วงหน้าอยู่หรอก มีรูปถ่ายยืนยันว่าไปกินกันจริง แต่มันใช่เหรอ
แล้วใจเราที่ต้องดูทีวี ทำอะไรรอเรื่อยเปื่อยล่ะ คือไม่ต้องสนใจก็ได้ใช่มั้ย
จะให้เราออกไปกินเหล้าเม้ามอยเพื่อนเราบ้างวันเว้นวันก็ไม่ใช่อีกแหละ เพื่อนผู้หญิงวัยเรา 2-3 ทุ่มก็กลับบ้านดูแลลูกผัวกันหมดละ
แค่จะโทรคุยยาวๆ บางคนยังยาก เค้าก็อยากใช้เวลากับครอบครัวเค้าทั้งนั้น เราก็เช่นกัน
ถึงเพื่อนว่างเราก็ยังอยากอยู่กับสามีเรามากกว่าอยู่ดีอ่ะ


4. ซ้อมเพิ่มช่วงมีแข่ง
ขอไปตีมันทุกวันซ้อมมือ ไม่นับวันแข่งมือสมัครเล่นที่ส่วนใหญ่จัดวันอาทิตย์
วันหยุดเดียวที่ควรเป็นวันของเราสองคน เซ็งมาก (สิ้นเดือนนี้สามีเรามีแข่ง เดือนนี้ไปซ้อมทุกวันเลยค่ะ)


5. เพื่อนกลุ่มตีแบด
เพื่อนนี่ส่วนสำคัญนะที่จะทำให้ภรรยาไว้วางใจได้ไม่ว่ากลุ่มไหนๆ
ส่วนตัวเราเจอเพื่อนสามีไม่ค่อยโอเค เราไม่เคยพูดออกมาแต่เป็นส่วนหนึ่งที่ไม่ชอบให้สามีไปยุ่งเกี่ยว
ปล.  นอกเรื่อง... ก๊วนที่สามีเราตีแบดด้วยแต่งงานกันเอง 3 คู่ แอบเป็นกิ๊กกันตอนเมียเผลอ 1 คู่ คบซ้อนคิดว่าแฟนไม่รู้ (แต่จริงๆ แล้วแฟนรู้และมาระบายกับเรา) อีก 1 คู่
แอบสบตากันไปมาอีกกี่คู่นี่ไม่ล่วงรู้ ได้แต่ไว้ใจสามีเราให้จงหนัก ใช้เวลาด้วยกันเยอะกว่าเมียอีก


6. ความสำคัญของภรรยา การเอาใจใส่ การแสดงความรัก
เราอดทนมาได้เพราะสามียอมเอาใจเราเรื่องอื่นๆ แทนขอให้บอกรีบทำให้ไม่อิดออด
แลกกับการที่เราไม่ห้ามเรื่องตีแบด กลับบ้านตรงเวลา
ถ้าไปกินต่อต้องบอกล่วงหน้าซักวันสองวัน ไม่มีว่าอยู่ๆ โทรมาวันนี้กลับเที่ยงคืน ก็คงได้ไปแต่กลับมาบ้านแตกไม่รับประกัน
ความเอาใจใส่ การแสดงความรักนี่ใช้ใจรู้สึกค่ะ ทำให้ทุกอย่างแต่ไม่ทำด้วยใจก็รู้สึกได้ค่ะ
ข้อ 6. นี้ชดเชยได้มากจริงๆ ไม่งั้นก็ไม่อยากทนแล้ว



7. อื่นๆ
- เรื่องบนเตียง คู่เราไม่ซีเรียส (เราพร้อมให้เสมอ แต่สามีออกกำลังกายเหนื่อยหลับตลอด) นอยด์บ้างเพราะอยากมีลูก แต่ไม่ใช่ประเด็นให้ขุ่นเคือง
ข้อ 6. ก็ชดเชยส่วนนี้ แต่ผญ.บางคนก็ซีเรียสนะ ตีแบดหมดแรงไม่ทำการบ้าน

-  ไว้ใจได้ ถ้านอกลู่นอกทางให้จับได้ซักครั้ง อิสระก็จบค่ะ หรืออยากอิสระถาวรก็เชิญได้เลย


คู่เรามีกติการ่วมกันเดินคนละครึ่งทาง เราบอกเลยว่าเกลียดแค่ได้ยินคำว่าแบด แบดมินตัน คอร์ทแบด ฯลฯ มันจี๊ด
แต่ถ้าสามียังอยู่ในกติกาที่ตกลงกันไว้ เราก็โอเค
จะไปตีกี่วัน จะไปแข่งถ้าเอ่ยปากเราไม่ห้าม เว้นแต่บ่อยไปติดกันทุกเดือน ตีแบดทุกวันตลอดเดือน เราไม่โอเค
ไปรับส่งเพื่อนผญ. นานๆ ทีติดรถได้ไม่หวงที่นั่ง แต่ถ้าไปตลอดทุกครั้งห้ามเด็ดขาดกลัวความใกล้ชิด
(รู้ว่าคนจะไปก็ไปอยู่ดี แต่ก็อยากกันไว้ดีกว่า) มีธุระต้องติดต่อได้ ไม่รับตอนนั้นไม่ว่า แต่อย่าให้รอจน 5 ทุ่มถึงเปิดเครื่อง

หวังว่าจะช่วยให้จขกท.เข้าใจภรรยาขึ้นนะคะ