แฟนเราเริ่มเล่นแบดมาได้ประมาน 1 ปีกว่าๆ แรกๆก็ติดไม่หนักขนาดนี้นะ
เริ่มจากตีทุกวันศุกร์ ต่อมาเริ่มมีตีแบบบุฟเฟ่ขยายเป็นจันทร์ พุธ ศุกร์ และก็มีคนชวนไปแข่ง พอแข่งเริ่มมีรางวัลติดมือมาคนก็ชวนไปแข่งเรื่อยๆ หลังจากนั้นก็ต้องซ้อมกลับบ้านดึกๆ ตี1-ตี2 !!!!
คือเรากับแฟนบ้านอยู่ไกลกันทำงานกันคนละจังหวัด จะเจอกันเฉพาะวันหยุด เวลาเรามาหาขากลับก็ขับรถมาส่งเราที่บ้านตลอด แต่ทุกวันนี้ไปเองกลับเองเพราะมีตีแบดทุกเย็นวันหยุด ตีแบดขยายเวลาเป็นตีวันจันทร์ พุธ พฤหัส ศุกร์ เสาร์ และอาทิตย์ เรียกได้ว่าทุกวันยกเว้นวันอังคาร (แต่บางอังคารมีคนทักมาชวนก็ไป) เวลาจะคุยกันก็ไม่ค่อยมี กลายเป็นว่าวันหยุดที่เราได้เจอกัน เราไปดูเขาตีแบดแทน เขามีกลุ่มตีกันแบบบุฟเฟ่ ก็เดินไปคุยกับคนนั้นคนนี้ไม่ได้สนใจเราสักเท่าไหร่ บางครั้งเราเห็นเขาคุยก็ผู้หญิงก็อดคิดมากไม่ได้ เราไปสนามก็มีหลายๆคนที่มารอแฟน แต่เขาไม่เล่นหนักเท่าแฟนเรา แฟนเราอยู่จนปิดสนามคนไม่หมดไม่กลับ เคยคุยกันหลายครั้งว่ามันเยอะไปไหม? เขาก็หาว่าเราไม่เข้าใจ เราก็พยายามเริ่มหัดเล่นแต่ก็ไปตีกับพวกเขาไม่ได้อยู่ดี เพราะยังตีไม่ค่อยเป็น
หนักขึ้นชวนไปไหนก็ไม่ไป จะชวนไปเที่ยวก็บอกไม่ว่างไม่มีวันหยุด พอมีวันหยุดยาวๆติดกันก็ทำท่าทางไม่อยากไปตอบส่งๆ อืมๆ (ยังไม่ถึงวันเราลุ้นอยู่ว่าจะได้ไปกันไหม) แต่!!!พอมีคนมาชวนไปแข่งแบดไม่เคยปฎิเสธเลยสักครั้ง ไกลแค่ไหนไปหมด ตอนนี้คิวแข่งยาวไปถึงกุมภาพันธ์ปีหน้า!! เวลาอยู่ด้วยกันยังไม่ถึงเวลาที่กลุ่มเริ่มตีก็จะบ่นอยากตีมากกก วันไหนปวดแขนตีไม่ได้ก็บ่นว่าคันมือเหมือนลงแดงต้องไปนั่งที่คอร์ดดูเขาตีก็ยังดี ถ้าวันไหนไปคอร์ดช้าพี่ๆในคอร์ดก็มีตามให้ไปตีบ้าง เช็ค Line กลุ่มตลอดมีคนตีก็ไปทันที มีงานอะไรแฟนเราก็เสนอตัวเข้าไปตลอด เราเข้าใจว่าเขาคงรู้สึกดี ภูมิใจที่ได้เป็นที่ยอม และมีคนให้ความสำคัญ ขนาดฝนตกฟ้าร้อนก็ฝ่าฝนไป และตอนนี้คนที่คอร์ดชวนเขาลงเป็นหุ้นส่วนสนามแบดมินตัน ต่อไปเราคงไม่มีเวลาได้เจอกันมากขึ้นไปอีก
เรารู้สึกว่าความรักเรามันเปลี่ยนไปมากขึ้นเรื่อยๆ เราไม่อยากให้เปลี่ยนมากไปกว่านี้ คุยกันเท่าไหร่ก็เป็นเหมือนเดิมมากขึ้นด้วยซ้ำ พี่ๆเพื่อนๆในพันทิปเคยเจอ หรือมีวิธีอะไรในการแก้ไขปัญหานี้บ้างไหมคะ?
แฟนเสพติด "แบดมินตัน" ทำยังไงให้ลดๆลงได้บ้างไหมค่ะ
เริ่มจากตีทุกวันศุกร์ ต่อมาเริ่มมีตีแบบบุฟเฟ่ขยายเป็นจันทร์ พุธ ศุกร์ และก็มีคนชวนไปแข่ง พอแข่งเริ่มมีรางวัลติดมือมาคนก็ชวนไปแข่งเรื่อยๆ หลังจากนั้นก็ต้องซ้อมกลับบ้านดึกๆ ตี1-ตี2 !!!!
คือเรากับแฟนบ้านอยู่ไกลกันทำงานกันคนละจังหวัด จะเจอกันเฉพาะวันหยุด เวลาเรามาหาขากลับก็ขับรถมาส่งเราที่บ้านตลอด แต่ทุกวันนี้ไปเองกลับเองเพราะมีตีแบดทุกเย็นวันหยุด ตีแบดขยายเวลาเป็นตีวันจันทร์ พุธ พฤหัส ศุกร์ เสาร์ และอาทิตย์ เรียกได้ว่าทุกวันยกเว้นวันอังคาร (แต่บางอังคารมีคนทักมาชวนก็ไป) เวลาจะคุยกันก็ไม่ค่อยมี กลายเป็นว่าวันหยุดที่เราได้เจอกัน เราไปดูเขาตีแบดแทน เขามีกลุ่มตีกันแบบบุฟเฟ่ ก็เดินไปคุยกับคนนั้นคนนี้ไม่ได้สนใจเราสักเท่าไหร่ บางครั้งเราเห็นเขาคุยก็ผู้หญิงก็อดคิดมากไม่ได้ เราไปสนามก็มีหลายๆคนที่มารอแฟน แต่เขาไม่เล่นหนักเท่าแฟนเรา แฟนเราอยู่จนปิดสนามคนไม่หมดไม่กลับ เคยคุยกันหลายครั้งว่ามันเยอะไปไหม? เขาก็หาว่าเราไม่เข้าใจ เราก็พยายามเริ่มหัดเล่นแต่ก็ไปตีกับพวกเขาไม่ได้อยู่ดี เพราะยังตีไม่ค่อยเป็น
หนักขึ้นชวนไปไหนก็ไม่ไป จะชวนไปเที่ยวก็บอกไม่ว่างไม่มีวันหยุด พอมีวันหยุดยาวๆติดกันก็ทำท่าทางไม่อยากไปตอบส่งๆ อืมๆ (ยังไม่ถึงวันเราลุ้นอยู่ว่าจะได้ไปกันไหม) แต่!!!พอมีคนมาชวนไปแข่งแบดไม่เคยปฎิเสธเลยสักครั้ง ไกลแค่ไหนไปหมด ตอนนี้คิวแข่งยาวไปถึงกุมภาพันธ์ปีหน้า!! เวลาอยู่ด้วยกันยังไม่ถึงเวลาที่กลุ่มเริ่มตีก็จะบ่นอยากตีมากกก วันไหนปวดแขนตีไม่ได้ก็บ่นว่าคันมือเหมือนลงแดงต้องไปนั่งที่คอร์ดดูเขาตีก็ยังดี ถ้าวันไหนไปคอร์ดช้าพี่ๆในคอร์ดก็มีตามให้ไปตีบ้าง เช็ค Line กลุ่มตลอดมีคนตีก็ไปทันที มีงานอะไรแฟนเราก็เสนอตัวเข้าไปตลอด เราเข้าใจว่าเขาคงรู้สึกดี ภูมิใจที่ได้เป็นที่ยอม และมีคนให้ความสำคัญ ขนาดฝนตกฟ้าร้อนก็ฝ่าฝนไป และตอนนี้คนที่คอร์ดชวนเขาลงเป็นหุ้นส่วนสนามแบดมินตัน ต่อไปเราคงไม่มีเวลาได้เจอกันมากขึ้นไปอีก
เรารู้สึกว่าความรักเรามันเปลี่ยนไปมากขึ้นเรื่อยๆ เราไม่อยากให้เปลี่ยนมากไปกว่านี้ คุยกันเท่าไหร่ก็เป็นเหมือนเดิมมากขึ้นด้วยซ้ำ พี่ๆเพื่อนๆในพันทิปเคยเจอ หรือมีวิธีอะไรในการแก้ไขปัญหานี้บ้างไหมคะ?