คือเวลาที่ผมไปตีแบดกับก๊วน คือผมตีแบดมาจะ 2 ปีแล้ว เพื่อนเล่นมาก่อน แต่เหมือนเพื่อนยังตีแบบเดิมๆ คือไม่มีพัฒนาการเลย ผมเคยบอกให้เพื่อนลงเรียนสักครอส สั้นๆก็ได้ จะได้ปรับการวิ่งคอร์ด หรือการใช้น้ำหนักในการตีลูก เวลาไปตีตามก๊วนเขาก็จะบอกคนจัดว่าขอคู่กัน ตอนแรกผมยอมรับที่ผมเริ่มรู้จักเขา เขาย่อมตีดีกว่าผมแน่ๆ และผมยอมรับว่า ผมลงเรียนเพิ่มเติมครอสสั้นๆ แต่ทำให้ผมได้รู้อะไรเยอะมาก ตัวอย่างบทสนทนาระหว่างผมกับเพื่อน....
ผม :  เฮ้ย..แกลองไปเรียนเพิ่มเติมสักนิดดีกว่าไหม?
เพื่อน : ไม่มีเวลาอะ แค่นี้ฉันก็พอใจละ
ผม : อืมม
............
ผม : เฮ้ย..แกมาน๊อคลูกไหม เดี๋ยวโยนลูกให้
เพื่อน : ไม่อะ เรียนไปฉันก็ไม่จำหรอก สมองไม่รับแล้ว
ผม : อืมมม
.............
ผม : เฮ้ย..แกดูวิธีการวิ่ง การตีของคนนั้นดิ เขาถึงทุกลูก
(ที่บอกคืออยากให้เขาจำจากคนเก่งๆไปปรับปรุง)
เพื่อน : ฉันตีไม่ได้หรอก ฉันไม่ได้เรียนมา ได้แค่นี้ก็ดีแล้ว
(แล้วก็นั่งเล่นโทรศัพท์ต่อ)
ผม : ได้แต่เหนื่อย ท้อใจ เพราะผมอยากให้เพื่อนตีได้ เวลาไปตีตามก๊วนจะได้สนุก ไม่ใช่เราวิ่งรับลูกแทบตาย พอเขาเซฟมาเพื่อนตีแป้ก ติดเน็ต บางทีผมต้องยอมตีเสียๆไป เพราะผมเหนื่อย และพอไปตีตามก๊วนเขาจัดลงมืออ่อนๆ เพื่อนก็จะไม่พอใจ ไปหาว่าเขาดูถูกฝีมือ ผมก็ไม่รู้จะบอกเขายังไงดี
และทุกครั้งเขาจะบอกเขาตีได้แล้ว ซึ่งจริงๆแล้ว แค่เซฟเขายังตีไม่ได้ แบคบอดสนิท ตีเป็นแต่ลูกดาดพอเขาครอสกลับมา ก็ไม่วิ่งรับ อยู่หลังแล้วตีก็ยืนดูลูก
พอผมบอกเขาในเกมส์ว่าต้องตีแบบไหน ถ้าเจอคู่แข่งแบบนี้ เขาก็จะบอกว่าเล่นไปตามเกมส์เลยไม่ต้องสนใจเขา คือผมคุมถ้าเจอมือเท่ากันก็ดีไปแต่ถ้าเจอคนคุมมือสูงกว่าก็คุมไม่ไหวผมเหนื่อยมาก ครั้นจะเปลี่ยนคู่เพื่อนก็ไม่ยอมเปลี่ยนบอกเล่นไม่ออกถ้าคู่คนอื่น พอบอกเขาบ่อยๆเหมือนเพื่อนจะไม่พอใจแล้วคือเหมือนจะเสียเพื่อนเลย ผมเลยอยากบอกว่าถ้าเป็นไปได้ อย่าเอาเพื่อน เอาแฟนมาเป็นบัดดี้ ผมควรทำยังไงเวลาไปด้วยกัน ผมควรจะปฏิเสธที่จะคู่เพื่อนยังไงดี ไม่ให้เขารู้สึกว่าเราไม่อยากคู่ด้วย.