เราเปิดร้านมาตอนนี้ก็ได้ 10 เดือนพอดี ค่าใช้จ่ายก่อไม่ได้สูงมากเท่าไหร่แต่เงินไม่สะพัดทำให้มีปัญหา ก่อนอื่นเราต้องขอบอกก่อนคะ ว่าเราเปิดร้านรับสกรีนเสื้อกีฬาอยู่แถวต่างจังหวัด พื้นที่ๆเราเปิดร้านเป็นตึกแถวติดถนนใหญ่ ถนนหลักของตัวจังหวัดเลยคะห่างจากตลาดประมาณ 100 เมตร งานร้านที่ทำหลักๆก็ สกรีนเสื้อกีฬาเป็นทีมคะ สั่งทำตั้งแต่ 12 ตัวขึ้นไป ฟรีสกรีน ชื่อทีม และเบอร์ผู้เล่น แต่พักหลังๆมีลูกค้าเริ่มให้สกรีนเสื้อยืดแก๊งค์ เราก็รับ อ๋อร้านเรามีเครื่องรีดร้อน ซึ่งร้านแถวนี้ไม่มีคะ ลูกค้าก่อมีทุกเดือนแต่ไม่มาก เลยทำให้รายได้ไม่พอกับรายจ่ายบางเดือนยังไม่คุ้มค่าเช่าด้วยซ้ำคะ ต้องหาเงินมาจ่ายค่าเช่า ค่ารถ นี่ไม่รวมค่ากินอยู่อีกนะคะเราเปิดร้านทำกันสองคนกับสามีคะ เรารู้สึกท้อมากเลยคะช่วงนี้ เราพยายามหาทางออก หาช่องทางการตลาดเพิ่มทั้งลง ads ในเพจ Facebook ก่อแล้วไม่มีลูกค้าสนใจเลยคะเสียเงินกับการทำ Ad ไปพอสมควร เหมือนกับเรากำหนดกลุ่มเป้าหมายไม่เป็นไม่รู้กลุ่มเป้าหมาย หากลุ่มเป้าหมายไม่ได้ แต่เราพยายามปรับเปลี่ยนกลุ่มเป้าหมายแต่ทุกครั้งที่เปลี่ยนดูเหมือนจะแย่ยิ่งกว่าเดิม ยอดไลน์น้อยมาก เช่น ลง ads วันละ 100 บาท บางโพสได้ยอดไลน์ไม่ถึง 20 ไลน์ ก่อมีคะ ส่วนคอมเม้นมี่คนสนใจสักคนสองคนละก็ไม่ได้อะไรเลยคะ จะมีฟีดแบคกับคนในอำเภอเดียวกันเล็กๆน้อยเท่านั้นเองคะ พอลองไปโพสฝากเพจร้านที่เพจดังๆของจังหวัดก็มีคนมากดถูกใจเพจ คนสองคนเท่านั้นเองคะ ท้อคะไม่รู้ทำยังไง ไม่รู้จะหาทางออกยังไง ค่าใช้จ่ายของเราก็ไม่ได้สูงมากน่ะคะ จะมีค่าเช่า เดือนละ 5,000
ค่าผ่อนรถ เดือน 6,500 ค่าบัตรเครดิตที่บางเดือนเรากดมาจ่ายค่าใช้จ่ายพวกนี้ที่หมุนไม่ทัน ยอดทั้งหมดประมาณ สามหมื่น ซึ่งสามารถจ่ายขั้นต่ำได้ แล้วที่เหลือก็เป็นค่า กิน ค่าใช้จ่ายอื่นๆ ซึ่งเราก็พยายามประหยัดสุดๆแล้วคะ บางวันค่าใช้จ่ายไม่ถึง 100 บาทด้วยซ้ำ
   เราไม่รู้จะให้ร้านเราดำเนินไปได้ยังไงไม่รู้จะหาลูกค้าจากไหน จะให้สามีเราออกไปทำงานเสริมข้างนอกก็ไม่สดวกเพราะตอนนี้เราก็ท้องทำงานเองไม่ค่อยถนัด ถ้าติดที่เราไม่ท้องเรากับสามีอาจจะเลิกล้มกิจการไปแล้วก็ได้ เพราะเอาเงินมาลงกับร้านกว่า สามแสนจนตอนนี้ไม่มีเงินเก็บเลย สามีเราถึงกับเอยปากมาเลยคะว่าตั้งแต่เกิดมาตอนนี้เป็นช่วงที่ลำบากที่สุดในชีวิต เราพูดตรงๆนะคะเงินซื้อของบำรุงลูกเรายังคิดแล้วคิดอีกเลยคะ

   ตอนนี้เหมือนหนทางมืดมนหมดเลยคะ ใจก็รักมากนะค่ะร้านนี้เป็นร้านที่เราทุ่มเทที่สุดทั้งชีวิตและมันทำให้เราเป็นครอบครัว มันคือความฝันของเราคะที่จะช่วยกันทำงานกับสามีโดยที่ทำงานร่วมกันคนไดคนหนึ่งไม่ต้องออกไปทำงานนอกบ้านช่วยกันบริหารร้านของเรา มันเหมือนฝันกำลังจะจบลง จนบางครั้งเราก็คิดค่ะว่าเราเป็นตัวซวยอะไรป่าวทำไมถึงทำอะไรไม่ขึ้นติดๆขัดๆพยายามสวดมนต์ก่อนนอนทุกคืนเผื่อจะช่วยอะไรได้บ้างแต่มันก็ไม่ดีขึ้นเลยคะ

  เราควรทำอย่างไรดีคะ เราไม่รู้จะไปปรึกษาใครแล้ว ปรึกษาพ่อแม่  ญาติพี่น้อง ซึ่งพ่อแม่ญาติพี่น้องเราแต่ละคนก็ทำมาค้าขายกันหมดเลยคะ ทุกคนก็บอกให้อดทน  การค้าขายต้องใจเย็นๆ กว่าจะเป็นที่รู้จัก แต่มันไม่ไช่อย่างนั้นสิคะ เรามีความกังวลขึ้นทุกวันเพราะบางวันหรือบางช่วงร้านเราไม่ได้ขายเลยสักบาทติดต่อกันเป็น 4-5วันก็มี ใจหนึ่งก็ไม่อยากเครียดเพราะกลัวส่งผลกระทบกับลูก แต่ก็กลัวลูกเกิดมาแล้วลำบาก กลัวจะเลี้ยงไม่ไหวต้องเป็นภาระพ่อแม่อีก

     **ทุกคนคงสงสัยไช่ไหมค่ะว่าการงานเราไม่หมั่นคงทำไมถึงยังปล่อยตัวเองให้ท้อง ???? คือจะว่าเราพลาดก็ได้นะคะแต่เราคุมกำเนิดด้วยการกินยาคุมแต่ก็มีช่วงหนึงเราแพ้คะเรากินไม่ได้เราอ้วกเราเลยหยุดไปแต่ก็ไม่คิดว่าจะพลาดเพราะมีการป้องกันอย่างอื่นแล้ว แต่ก็ยังท้อง พอเรารู้ว่าเราตั้งท้องเราก็มีความคิดที่จะเอาออกเหมือนกันคะเพราะเรารู้ว่าเราไม่พร้อมแต่เราทำเขาไม่ลงคะ เราทำเขาไม่ได้คะ เราเลยไม่ทำและก็ให้สัญญากับตัวเองว่าจะดูแลเขาให้ได้และทำให้ดีที่สุดคะ ^^
     ตอนนี้ก็เคลียดเรื่องกิจการของเราเนี๊ยะคะไม่รู้จะหาหนทางยังไงดี จะหยุดก็หยุดไม่ได้จะไปต่อก็ดูเหมือนไปไม่ไหวกลุ้มใจจริงๆคะ กินไม่ค่อยได้หลับๆตืนๆมาเป็นอาทิตย์ละคะไม่รู้ทำไง