ไซ่ง่อนแตกในปี 2518 ใครที่จำความได้ในตอนนั้นคงเห็นภาพอเมริกันหนีและความวุ่นวายในเมือง ข่าวออกไปทั่วโลก เมื่อคอมมิวนิสต์เข้ายึดเมือง นักข่าวยังอยู่ถ่ายทำข่าวต่อไป จึงมีภาพให้ชาวโลกได้เห็น

ถ้าจะถามว่าอเมริกันแพ้หรือไม่ ทางการทหารนั้นถือว่าอเมริกันรบไม่จริง เพราะแสนยานุภาพเป็นต่อ แต่รบแบบจำกัด แม้แต่จะถล่มระเบิดยังต้องขออนุญาตสภา เขตการรบก็ถูกจำกัดแค่ป้องกันเป็นส่วนใหญ่ การรุกถูกจำกัดเขต ตอนท้ายสงครามมีการถอนทหารออกไปก่อนแล้ว เรียกได้
ว่าปล่อยให้คอมมิวนิสต์บุกเข้ามา

แต่โดยสภาพสงครามก็คือแพ้ เพราะรัฐบาลเวียดนามใต้และประชาชนแพ้ย่อยยับ ภาพต่อจากหลังสงครามคือ คนเวียดนามใต้ทยอยหนีออกมาทางเรือ กลายเป็นผู้อพยพ ตายในทะเลเป็นจำนวนมาก อยู่ในค่ายผู้อพยพแบบโรฮิงยาตอนนี้มากมาย ในไทยมีค่ายผู้อพยพจำนวนมาก

หลังจากนั้น ไทยเตรียมพร้อมรบเต็มอัตราศึก เพราะคอมมิวนิสต์ในประเทศรุกหนัก คอมมิวนิสต์นอกประเทศก็มาจ่อคอหอยอยู่แถบชายแดน ในช่วงนั้นการเกณฑ์ทหารน่าดูกว่าตอนนี้ยิ่งนัก เพราะทหารเกณฑ์ทุกคนมีโอกาศออกรบจริง ซึ่งได้ออกรบจริงและตายในสมรภูมิมามากมายแล้ว พวกที่ไม่อยากเป็นทหาร จับได้ใบดำถึงกับหงายหลังตึงกันทีเดียว ตอนนั้นไม่มีใครถามว่าเกณฑ์ทหารไปทำไม เสียเวลาเรียน เสียเวลาทำธุรกิจ บลาๆๆ เพราะทุกคนอกสั่นขวัญแขวน และกลัวว่าคนไทยจะต้องอพยพหนีตายเหมือนคนเวียดนามใต้

อันที่จริงแล้วมีคนเชื่อว่า หากอเมริการบเต็มกำลัง เวียดนามเหนือคงจะแพ้ในเวลาไม่นานนัก แต่สงครามนั้นมันมีหลายแบบ สงครามคอมมิวนิสต์ที่ผ่านมานั้น รบแย่งชิงประชาชน ไม่ใช่รบทำลายล้างผลาญแบบสงครามโลกที่ผ่านมา ชนะแบบศัตรูตายเรียบไม่เหลือ ก็แค่ถล่มด้วยนุ๊ก สองสามลูกเวียดนามเหนือก็เกลี้ยง หมดสภาพ แต่ไม่ได้ประชาชนกลับไปฝายโลกเสรีเลย คนที่ไม่ตายก็รอล้างแค้นต่อไป

ดังนั้นในสภาพสงครามแย่งชิงประชาชน อเมริกาแพ้ย่อยยับ และยังแพ้ต่อมาอีกหลายสมรภูมิด้วย