ครอบครัวของแฟนเราค่อนข้างที่จะเห็นแก่ตัวค่ะ
แฟนเราเองช่วงที่คบกับเราแรกๆเขาก็นิสัยเหมือนคนที่บ้านเขาค่ะ
เห็นแก่ตัว ไม่เคยให้อะไรใครก่อน และเป็นคนขี้งก ( ข้อนี้เรายังถือว่ารับได้เพราะประหยัด ) ด้วยความที่พ่อแท้ๆเขาเองเสียตั้งแต่เด็ก เขาเคยเล่าให้เราฟังว่าพ่อเสียได้ไม่ถึงอาทิตย์แม่ก็พาผู้ชายคนใหม่เข้าบ้านค่ะ ตั้งแต่พ่อเสียเขาเองก็ไม่เคยได้รับอะไรจากแม่ เขาเลยติดนิสัยเป็นคนไม่ชอบให้อะไรคนอื่น ชอบเป็นผู้รับมากกว่า แต่พักหลังมานี้เขาเข้ามาอยู่ในชีวิตเราและครอบครัวเรา เขาดูดซับอะไรหลายๆอย่างที่พ่อแม่เราให้และแบ่งปันเขา บ้านเราจัดงานวันเกิดให้เขา ที่ไม่เคยมีมาตั้งแต่พ่อเสียไป พ่อแม่เราให้ความสำคัญกับเขาค่ะเพราะแฟนเราเป็นคนขยัน เวลาว่างจากเรียนก็ทำงานค่ะ เขาอยากมีเงินเก็บเยอะๆ เพราะตอนเด็กเขาไม่มีอะไรเลย ไปโรงเรียนโดยที่แม่ไม่เคยให้เงิน ( แฟนใหม่แม่เป็นคนให้ ) แต่ก็ต้องแลกด้วยการตามใจเขาค่ะ บางครั้งต้องยอมโดนด่าด้วยถ้อยคำแรงๆ เพราะเมากลับบ้านมา และทุบตีแฟนเราอีกถ้าแฟนเราเถียงหรือไม่ทำตามที่เขาบอก เป็นชีวิตจริงที่ดร่าม่ามากค่ะ แม่แฟนเรารู้นะคะว่าแฟนเราต้องเจอกับสิ่งที่แฟนเขาทำแต่ก็ไม่เคยปกป้องแฟนเราเลยค่ะ นี่เป็นเหตุผลแรกที่ทำให้เราไม่ชอบเขาค่ะ
แม่เเฟนเราไม่รับผิดชอบอะไรแฟนเราตั้งแต่แฟนเรายังเด็ก แฟนเราส่งตัวเองเรียนตั้งแต่เด็ก ไม่เคยได้เล่นได้สนุกเหมือนเด็กคนอื่นๆในวัยเดียวกัน
เพราะเเม่เขาบอกเงินเดือนเขาน้อย เขาส่งแฟนเราไม่ไหว ทั้งๆที่เงินเดือนก็หมื่นกว่า
ลูกชายคนเดียวนะคะ แต่คุณบอกส่งไม่ไหว บ้านก็ไม่ได้เช่าอยู่นะคะ พ่อแฟนเราซื้อไว้ก่อนที่จะเสีย ค่าน้ำค่าไฟแฟนใหม่ของแม่แฟนเราเป็นคนรับผิดชอบค่ะ แค่วันล่ะ 100 เขาก็ไม่มีปัญญาให้ลูกค่ะ แต่มีปัญญาใช้ครีมกระปุกล่ะ 2-3 พัน ขอโทษถ้าพูดแรงเกินไปค่ะแต่มันสุดจะทน เเฟนเราซื้อโทรศัพท์ใหม่ ซึ่งเรากับแม่เราเป็นคนออกเงินซื้อให้ในวันเกิด แกมาเห็นว่าแฟนเราใช้เครื่องใหม่แกก็อยากได้ค่ะ มาขอ บอกว่าขอให้แม่ได้ไหมล่ะแม่เลี้ยงมาเหนื่อย คือเมิงหน้าหนามากนะคะที่ขอ ถ้าไม่เกรงใจแม่เราคงยกให้แม่แล้ว คนเป็นแม่ต้องมีแต่ให้ลูกไม่ใช่หรอคะ จนทุกวันนี้แฟนเราใกล้จะจบมหาลัยแล้วก็ยังไม่เคยออกค่าใช้จ่ายอะไรให้แฟนเราเลยสักบาท แถมช่วงนี้พูดกรอกหูแฟนเราทุกวันว่าเรียนจบต้องชดใช้บุญคุณที่คลอดมานะ ต้องให้เงินกูใช้นะ ย้ำจนเอือมค่ะ ตัวแฟนเราไม่คิดจะทิ้งแม่หรอกค่ะ แต่บางทีเราเองยังย้อนคิดนะว่าคุณล่ะเคยให้อะไรเด็กคนนี้ที่คุณคลอดมาเองรึเปล่า เราอยู่ข้างๆแฟนและรับรู้มาเป็นเวลา 2 ปี แค่ 2 ปีนะคะ เรายังรู้สึกไม่อยากอยู่ใกล้คนๆนี้เลย บางทีเขาก็เอานิสัยพวกนั้นมาทำกับเรา โยนภาระที่เขาต้องเป็นคนรับผิดชอบมาให้เรากับแม่ เราแทบทนไม่ได้ค่ะ อยากจะเลิก อยากจะหนีไป แต่ด้วยความที่คิดถึงหน้าแฟน สงสารเขาค่ะ ถ้าไม่มีเรากับแม่เราเขาก็ไม่มีใคร
แต่เราเหนื่อยค่ะ เครียดกับเรื่องเรียนแล้วก็เรื่องแม่แฟนมันปะปนผสมกันเหมือนมันหนักเกินที่เราจะรับได้หมด
ท้อและบางทีก็ร้องไห้ให้แม่เราเห็นบ่อยๆจนตอนนี้แม่เราก็ไม่ชอบกับครอบครัวแฟน
เขากลัวต่อไปถ้าเรียนจบและแต่งกันไปชีวิตคู่เราจะพังเพราะแม่แฟน
เราเองก็กลัวไปกันไม่รอดค่ะถ้ายังต้องเจอต้องได้ยินเสียง หรือว่าต้องแก้ไขที่เราเองคะ ที่อคติมากเกินไปหรือเราควรไปพบจิตแพทย์คะ
ไม่ชอบแม่แฟนผิดมากไหมคะ ?
แฟนเราเองช่วงที่คบกับเราแรกๆเขาก็นิสัยเหมือนคนที่บ้านเขาค่ะ
เห็นแก่ตัว ไม่เคยให้อะไรใครก่อน และเป็นคนขี้งก ( ข้อนี้เรายังถือว่ารับได้เพราะประหยัด ) ด้วยความที่พ่อแท้ๆเขาเองเสียตั้งแต่เด็ก เขาเคยเล่าให้เราฟังว่าพ่อเสียได้ไม่ถึงอาทิตย์แม่ก็พาผู้ชายคนใหม่เข้าบ้านค่ะ ตั้งแต่พ่อเสียเขาเองก็ไม่เคยได้รับอะไรจากแม่ เขาเลยติดนิสัยเป็นคนไม่ชอบให้อะไรคนอื่น ชอบเป็นผู้รับมากกว่า แต่พักหลังมานี้เขาเข้ามาอยู่ในชีวิตเราและครอบครัวเรา เขาดูดซับอะไรหลายๆอย่างที่พ่อแม่เราให้และแบ่งปันเขา บ้านเราจัดงานวันเกิดให้เขา ที่ไม่เคยมีมาตั้งแต่พ่อเสียไป พ่อแม่เราให้ความสำคัญกับเขาค่ะเพราะแฟนเราเป็นคนขยัน เวลาว่างจากเรียนก็ทำงานค่ะ เขาอยากมีเงินเก็บเยอะๆ เพราะตอนเด็กเขาไม่มีอะไรเลย ไปโรงเรียนโดยที่แม่ไม่เคยให้เงิน ( แฟนใหม่แม่เป็นคนให้ ) แต่ก็ต้องแลกด้วยการตามใจเขาค่ะ บางครั้งต้องยอมโดนด่าด้วยถ้อยคำแรงๆ เพราะเมากลับบ้านมา และทุบตีแฟนเราอีกถ้าแฟนเราเถียงหรือไม่ทำตามที่เขาบอก เป็นชีวิตจริงที่ดร่าม่ามากค่ะ แม่แฟนเรารู้นะคะว่าแฟนเราต้องเจอกับสิ่งที่แฟนเขาทำแต่ก็ไม่เคยปกป้องแฟนเราเลยค่ะ นี่เป็นเหตุผลแรกที่ทำให้เราไม่ชอบเขาค่ะ
แม่เเฟนเราไม่รับผิดชอบอะไรแฟนเราตั้งแต่แฟนเรายังเด็ก แฟนเราส่งตัวเองเรียนตั้งแต่เด็ก ไม่เคยได้เล่นได้สนุกเหมือนเด็กคนอื่นๆในวัยเดียวกัน
เพราะเเม่เขาบอกเงินเดือนเขาน้อย เขาส่งแฟนเราไม่ไหว ทั้งๆที่เงินเดือนก็หมื่นกว่า
ลูกชายคนเดียวนะคะ แต่คุณบอกส่งไม่ไหว บ้านก็ไม่ได้เช่าอยู่นะคะ พ่อแฟนเราซื้อไว้ก่อนที่จะเสีย ค่าน้ำค่าไฟแฟนใหม่ของแม่แฟนเราเป็นคนรับผิดชอบค่ะ แค่วันล่ะ 100 เขาก็ไม่มีปัญญาให้ลูกค่ะ แต่มีปัญญาใช้ครีมกระปุกล่ะ 2-3 พัน ขอโทษถ้าพูดแรงเกินไปค่ะแต่มันสุดจะทน เเฟนเราซื้อโทรศัพท์ใหม่ ซึ่งเรากับแม่เราเป็นคนออกเงินซื้อให้ในวันเกิด แกมาเห็นว่าแฟนเราใช้เครื่องใหม่แกก็อยากได้ค่ะ มาขอ บอกว่าขอให้แม่ได้ไหมล่ะแม่เลี้ยงมาเหนื่อย คือเมิงหน้าหนามากนะคะที่ขอ ถ้าไม่เกรงใจแม่เราคงยกให้แม่แล้ว คนเป็นแม่ต้องมีแต่ให้ลูกไม่ใช่หรอคะ จนทุกวันนี้แฟนเราใกล้จะจบมหาลัยแล้วก็ยังไม่เคยออกค่าใช้จ่ายอะไรให้แฟนเราเลยสักบาท แถมช่วงนี้พูดกรอกหูแฟนเราทุกวันว่าเรียนจบต้องชดใช้บุญคุณที่คลอดมานะ ต้องให้เงินกูใช้นะ ย้ำจนเอือมค่ะ ตัวแฟนเราไม่คิดจะทิ้งแม่หรอกค่ะ แต่บางทีเราเองยังย้อนคิดนะว่าคุณล่ะเคยให้อะไรเด็กคนนี้ที่คุณคลอดมาเองรึเปล่า เราอยู่ข้างๆแฟนและรับรู้มาเป็นเวลา 2 ปี แค่ 2 ปีนะคะ เรายังรู้สึกไม่อยากอยู่ใกล้คนๆนี้เลย บางทีเขาก็เอานิสัยพวกนั้นมาทำกับเรา โยนภาระที่เขาต้องเป็นคนรับผิดชอบมาให้เรากับแม่ เราแทบทนไม่ได้ค่ะ อยากจะเลิก อยากจะหนีไป แต่ด้วยความที่คิดถึงหน้าแฟน สงสารเขาค่ะ ถ้าไม่มีเรากับแม่เราเขาก็ไม่มีใคร
แต่เราเหนื่อยค่ะ เครียดกับเรื่องเรียนแล้วก็เรื่องแม่แฟนมันปะปนผสมกันเหมือนมันหนักเกินที่เราจะรับได้หมด
ท้อและบางทีก็ร้องไห้ให้แม่เราเห็นบ่อยๆจนตอนนี้แม่เราก็ไม่ชอบกับครอบครัวแฟน
เขากลัวต่อไปถ้าเรียนจบและแต่งกันไปชีวิตคู่เราจะพังเพราะแม่แฟน
เราเองก็กลัวไปกันไม่รอดค่ะถ้ายังต้องเจอต้องได้ยินเสียง หรือว่าต้องแก้ไขที่เราเองคะ ที่อคติมากเกินไปหรือเราควรไปพบจิตแพทย์คะ