ชีวิตเดียวเดี่ยวทั้ง     ทรมาน
เหมือนเช่นทนดักดาน  ดั่งนี้
นานวันเชื่อใดชาญ   ชีพหม่น
มิบ่นปนหมองชี้     ชื่อนั้นฉันเอง

แต่แล้วเธอยาตรา    ตรึงภพ
พลันว่าปานประสบ   สื่อเข้า
ขอบคุณมิ่งขวัญนพ-  รัตน์เร่ง สนองเถิด
ระหว่างความรักเร้า  รำ่ไร้หวาดใครแล ฯ