เรื่องนี้เกิดขึ้นที่สถานีขนส่งหมอชิต2 ช่วงสงกรานต์ เราได้นั่งรถทัวร์กลับบ้านต่างจังหวัดค่ะ ปลายทางนั้นจังหวัดสุรินทร์ค่ะ (ก่อนวันเกิดเหตุ) เราได้จองที่นั่งก่อนที่กลับบ้านได้สัก10วัน จองเสร็จก็ชอบเข้าไปดูว่าใครจะมานั่งข้างๆเรา พอคลิ๊กเข้าไปดูปั๊ปเป็นผู้ชายที่มาจองที่นั่งข้างเรา
พอถึงวันที่เดินทาง เราได้ขึ้นรถไปนั่งที่ก่อนเขาขึ้นมานั่งทีหลังเรา โดยที่ไม่มองว่าคนข้างๆเรานั้นเป็นชายหน้าตาดีหรือขี้เหร่ แก่หรือหนุ่ม ผู้ชายคนนั้นมานั่งเสร็จเขามองหาแอร์ เราคิดว่าเขาคงร้อนเราเลยหันแอร์ให้เขา เราเลยมองหน้าเขา โอ๊ววว😱😱😱แม่เจ้า หล่อเหลือเกินหลือหลาย55 ขาว หน้าตาดี แอบมองอยู่บ่อยๆ แอบบ้าผู้ชายหน่อยๆ (หรือไม่หน่อยก็ไม่รู้เนาะ😉) เรานั่งรถกับเขามาร่วมเกือบ 8 ชั่วโมง ต่างคนต่างมองกันและกัน ไม่กล้าแม้แต่จะมองบ่อยๆ เราเขินอ่ะ😳 เวลาง่วงก็ไม่กล้าหลับกลัวที่จะไปซบไหลเขา พอถึงปากช่องรถได้จอดให้ลงไปทานข้าว เราจะปลดเข็มขัดที่เก้าอี้ หันมาสบตากันพอดีเขาก็ดูยิ้มๆโอ๊ยยย เขินค่ะ😳😳เขินมากๆเลย ใจละลาย พอรถทัวร์ออกต่างคนต่างเล่นโทรศัพท์ ต่างคนต่างหลับ บ้างครั้งเราก็แอบมองตอนที่เขาหลับ พอใกล้ถึงจังหวัดบุรีรัมย์เราคิดว่าเขาเป็นคนจังหวัดเดียวกับเราแต่ไม่ใช่เลย เขาลงจังหวัดบุรีรัมย์ ก่อนลงเขาก็มองเราน่ะค่ะ เหมือนจะอยากพูดอะไรบางอย่างหรือเปล่า(เรามโนไปเองหรือเปล่าก็ไม่รู้😂😂) เรามองเขาด้วยห่างตาค่ะ เราไม่กล้ามองแบบเจาะจงเราอายอ่ะ😰😰พอเขาลงเราเหงาใจหาย คิดแต่เสียดายทำไมเราถึงไม่พูดกับเขา พอรถออกมุ่งหน้าสู่จังหวัดสุรินทร์ ตลอดเวลานั่งรถมาคิดถึงแต่เขา โมโหตัวเองที่ไม่คุยไม่ทักทายเขา ที่เราไม่กล้าทักกลัวเขามีแฟนค่ะ เราก็เจียมตัวด้วยคิดแต่ว่าเขาหน้าตาดีเกินไปที่เราจะหวัง จนทุกวันนี้ก็คิดถึงวันนั้นตลอดเลย อยากเจอเขาอีกค่ะ แต่คงไม่ได้เจอแล้วแหละ เก็บไว้เป็นความทรงจำดีก็แล้วกันเนาะ เพื่อนๆคนไหนเป็นเหมือนเราบ้างค่ะ ความไม่กล้า เลยได้แต่คิดถึง
คุณเคยคิดถึงคนที่เพิ่งเจอมั้ยค่ะ
พอถึงวันที่เดินทาง เราได้ขึ้นรถไปนั่งที่ก่อนเขาขึ้นมานั่งทีหลังเรา โดยที่ไม่มองว่าคนข้างๆเรานั้นเป็นชายหน้าตาดีหรือขี้เหร่ แก่หรือหนุ่ม ผู้ชายคนนั้นมานั่งเสร็จเขามองหาแอร์ เราคิดว่าเขาคงร้อนเราเลยหันแอร์ให้เขา เราเลยมองหน้าเขา โอ๊ววว😱😱😱แม่เจ้า หล่อเหลือเกินหลือหลาย55 ขาว หน้าตาดี แอบมองอยู่บ่อยๆ แอบบ้าผู้ชายหน่อยๆ (หรือไม่หน่อยก็ไม่รู้เนาะ😉) เรานั่งรถกับเขามาร่วมเกือบ 8 ชั่วโมง ต่างคนต่างมองกันและกัน ไม่กล้าแม้แต่จะมองบ่อยๆ เราเขินอ่ะ😳 เวลาง่วงก็ไม่กล้าหลับกลัวที่จะไปซบไหลเขา พอถึงปากช่องรถได้จอดให้ลงไปทานข้าว เราจะปลดเข็มขัดที่เก้าอี้ หันมาสบตากันพอดีเขาก็ดูยิ้มๆโอ๊ยยย เขินค่ะ😳😳เขินมากๆเลย ใจละลาย พอรถทัวร์ออกต่างคนต่างเล่นโทรศัพท์ ต่างคนต่างหลับ บ้างครั้งเราก็แอบมองตอนที่เขาหลับ พอใกล้ถึงจังหวัดบุรีรัมย์เราคิดว่าเขาเป็นคนจังหวัดเดียวกับเราแต่ไม่ใช่เลย เขาลงจังหวัดบุรีรัมย์ ก่อนลงเขาก็มองเราน่ะค่ะ เหมือนจะอยากพูดอะไรบางอย่างหรือเปล่า(เรามโนไปเองหรือเปล่าก็ไม่รู้😂😂) เรามองเขาด้วยห่างตาค่ะ เราไม่กล้ามองแบบเจาะจงเราอายอ่ะ😰😰พอเขาลงเราเหงาใจหาย คิดแต่เสียดายทำไมเราถึงไม่พูดกับเขา พอรถออกมุ่งหน้าสู่จังหวัดสุรินทร์ ตลอดเวลานั่งรถมาคิดถึงแต่เขา โมโหตัวเองที่ไม่คุยไม่ทักทายเขา ที่เราไม่กล้าทักกลัวเขามีแฟนค่ะ เราก็เจียมตัวด้วยคิดแต่ว่าเขาหน้าตาดีเกินไปที่เราจะหวัง จนทุกวันนี้ก็คิดถึงวันนั้นตลอดเลย อยากเจอเขาอีกค่ะ แต่คงไม่ได้เจอแล้วแหละ เก็บไว้เป็นความทรงจำดีก็แล้วกันเนาะ เพื่อนๆคนไหนเป็นเหมือนเราบ้างค่ะ ความไม่กล้า เลยได้แต่คิดถึง