#นี้เป็นกระทู้เเรกค่ะหากผิดพลาดตรงไหนของอภัย
เราอายุ17ปี เราเจอปัญหากับที่บ้านค่ะ  คือเราก็ดื้อเเต่ดื้อไปตามไว เรารู้ว่าอะไรควรอะไรไม่ควร เราว่าเราก็มีกระบวนการคิดก่อนที่เราจะลงมือทำในระดับนึงค่ะ  สิ่งที่เราทำลงไปนั้นเราก็คิดดีเเล้ว  
เข้าเรื่องเลยนะค่ะเเม่เรามีพี่น้อง2คนเเละเเม่เป็นคนสุดท้องเเม่เป็นลูกคนที่3  เเล้วมีพี่ซึ่งเป็นป้าเรา2คน คนเเรกเนี้ยมีปัญหากับเราเยอะสุดเเล้ว  เค้าดูถูกเราตั้งเเต่เด็กๆเลย ตอนนั้นเเม่เราทำงานต่างอำเภอค่ะ ไม่ได้อยู่กับเเม่ ตบเราตีเราตั้งเเต่เด็กๆ ตอนนั้นเราพึ่งจะ12ขวบ ทุกครั้งที่เราโดนทำร้ายเราเงียบไม่ยอมบอกเเม่  เพราะอะไรรู้มั้ยค่ะ เพราะทุกครั้งที่เราบอกเเม่ เเม่เราเองไม่สามรถที่จะช่วยเราได้ เเต่ได้เเต่บอกว่าอดทนไว้ ที่เเม่ช่วยเราไม่ได้ก็เพราะว่าป้าเป็นพี่ของเเม่ เเม่เลยต้องยอม เเม่บอกกับเราว่าเเม่จะรับเราไปอยู่ด้วยที่บ้านอีกหลังนึง เเต่เเล้วมันเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ....มันเริ่มหนักทุกๆวัน เราทนอยู่อย่างนั้นมาได้ไงเป็นปีๆ เคยมีถึงขั้นเอากระทะมาตีหัวค่ะ เราทำอะไรไม้ได้เลย ได้เเต่ต้องไห้ค่ะ ที่เราร้องไห้ไม่ได้เสียใจ เเต่ร้องไห้เพราะเราโกรธ ร้องเพราะเราไม่สามารถทำอะไรได้ในตอนนั้น คือ ทุกอย่างทั้งหมดทังมวลที่เค้าเคยทำกับเรา เราจำมันได้เป็นอย่างดี เพียงเพราะเราเกิดมาเป็นลูกผู้หญิง ทำอะไรก็ไม่ดีในสายตา คำพูดที่เค้าใช้ด่าเด็กนั้นมันเเทงใจมาก  เเล้วป้าคนกลางก็ไม่สามารถช่วยเราได้เหมือนกัน เเตาป้าคนกลางก็นิสัยไม่ค่อยดีเท่าไหรเรียกง่ายๆว่านก2หัวค่ะ อยู่กับป้าคนโตก็จะอีกอย่าง อยู่กับเเม่เราก็อีกอย่าง ซึ่งเราเห็นหมดทุกอย่างที่เค้าทำ  เเต่เราพูดไปพวกนั้นจะหาว่าเราโกหก จนวันนึง เเม่มารับเราไปอยู่ด้วย ก็ไม่วายที่จะเลิกเเล้วต่อกัน คือเราต้องกลับบ้านที่เราเคยอยู่เป็นพักๆ เนื่องจากมีคุณยายอยู่ที่บ้าน คุณยายเดินไม่ได้ค่ะ เราก็คิดถึงยายที่เราจากเเกมา คุณเชื่อไหมว่าคุณยายเป็นเเม่เเท้ๆของป้า เค้ายังด่าว่าเเม่ตัวเองได้ลงคอต่อหน้าคนอื่นจะพูดดีเเต่พอไม่มีคนอื่นมาบ้านก็จะหยาบคายทันที เเล้วคำที่ด่ามันเเรงนะสำหรับเรา  เราสงสารยายค่ะทำไมต้องมาเจอคนเเบบนี้  คุณยายเองก็เลี้ยงเรามาตั้งเเต่เด็ก หาว่ายายเราเลี้ยงไม่ดี  ไม่ใช่เเค่เราที่โดนนะ พี่สาวคนโตของเราก็โดนมาก่อนเราเเต่ไม่หนักเท่าเรา พี่คนกลางของเราซึ่งเป็นสาวประเภท2ก็โดนเหมือนกัน  เเต่หนักสุดก็เป็นเรา เค้าหวังดีหรือหวังร้ายค่ะเเบบนี้  พวกเค้าบอกที่ทำเพราะหวังดี  หรอ??  ลูกของป้าที่เป็ยผู้หญิง ทำงานใย กทม.อยู่กับสามีของพี่ที่พึ่งเเต่งงานได้3ปี เค้ายังไม่อยากจะกลับบ้านเพราะเจอคนใจยักษ์ใจมารเเบบนี้เลย  สามีเเกก็จะเป็นประสาทอยู่ทุกวันนี้ด่าว่าคนอื่นไม่ดูตัวเองว่าดีไหม  ล่าสุดเรื่องเกิดเมื่อเช้าเรากลับมาหายายช่วงปิดเทอม  เค้ามาบอกว่าเราตื่นสายเราก็ตื่นเกือบๆ7โมงเป็นปกติช่วงเปิดเทอมอยู่เเล้ว  นี้สายหรอ ละก็ลามมาว่า โตจนมีผัวเเล้วยังไม่รู้จักทำอะไร!!  ไฟที่บ้านก็เปิดมันเข้าไปจนดึกดื่น   คือตอนเราทำงานบ้านเค้าไม่เห็น เค้าก็จะพูดๆๆๆๆๆ พูดให้ตัวเองดูถูกต้องที่สุด  เเต่เปิดไฟเราเปิดจน5ทุ่มก็จริงค่ะ เรายังไม่นอนนี้ เราเลยเปิดไว้ เราก็ดูหนังดูการ์ตูนของเราไปเรื่อย จะนอนค่อยปิด คือเรื่องเเค่นี้ก็เอามาพูดหาว่าเราหนีไปหาผู้ชาย ลามๆๆๆๆๆ ลามไปหลายเรื่องเลย ที่ที่ทั้งหมดเราไม่ได้ทำเค้าพูดในสิ่งเเค่เค้าอยากจะพูดโดยที่ไม่ได้ดูความเป็นจริงเลย  เราผิดมากหรอที่เกิดมาเป็นลูกผู้หญิงเเล้วเราต้องมาโดนดูถูกเลือกได้อยากจะเป็นผู้ชายด้วยซ้ำ  จะได้ไม่ต้องโดนหาว่ามีผัว จะได้ไม่โดนว่ามันจะเรียนไม่รอด  จะได้ไม่ต้องเจอเรื่องพวกนี้  พิมพ์ไปก็ร้องไห้ไป ทำอะไรไม่ได้นอกจากมาระบายความในใจผ่านพันทิปเเบบนี้  มีอีกเยอะค่ะเเต่มันรุนเเรงเกินไปที่จะเล่าได้
#ปล.ขอโทษด้วยค่ะที่ระบายยาวไปหน่อยไม่ไหวจริงๆค่ะระบายกับใครไม่ได้เลย