วันที่เราอ่อนล้า มีน้ำตา คนที่ปลอบใจเรา คือ ตัวเรา <br>
คุณเคยเป็นคนนึงไหม ที่อยากให้ความรักทุกๆ ของคุณออกมาดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ <br>
เชื่อไหม เราเป็นคนที่ผิดหวัง ครั้งแล้ว ครั้งเล่า <br>
เรากับเธอไม่มีอะไรเหมือนกันเลย <br>
เธอเป็นคนเจ้าระเบียบทุกระเบียบ ทุกอย่างต้องได้ตามมาตราฐานเสมอ <br>
ตั้งแต่รู้จัก เธอมา เราเป็นคนที่ต้องเปลี่ยนตัวเองตลอดเพื่อให้เธอพอใจ ... เธอไม่ชอบเราจะไม่ทำ <br>
เรากับเธอ อายุต่างกัน 6 ปี<br>
เธอเป็นพี่เรา เวลาเราคุยเล่นอะไรกับเธอ ก็ดูเหมือนจะสนุก ... แต่ถ้าวันไหน เธอ อารมไม่ดี คำพูดที่เราเล่นบ่อยๆ กลายเป็น เรื่องไม่สมควร พูด ลามปาม ไม่รู้จักเด็ก ไม่รู้จักผู้ใหญ่ คำเดียวกัน พูดคนละ คนละอารม ก็จะเปลี่ยนไปเรื่อย <br>
เธอไม่เคยเอ่ยคำว่ารักสักครั้งที่เรารู้จักเธอ <br>
บ้างทีเราเอ่ยบอกรักเธอ ก็กลับเป็นเธอที่ว่าเรา ทำมัยรักเรา เธอยังเด็กยังเจอคนอีกมากมาย วันนี้ แค่เธอยังไม่เจอคนที่ช่าย เธอเจอคนที่ช่าย เธอก็จะทิ้งเราไปเอง <br>
เธอไม่เคยแสดงออกว่ารัก เราดูแลเธออย่างดี เธอชอบมีปัญหา คล้าย อ๊อฟฟิต ซินโดม เราก็ต้องคอย นวดคอบ่าไหล่ให้ตลอด <br>
เธอเป็นคนหัวโบราณ เวลาที่ไม่เจอกันนาน เราชอบขอกอดเธอ เธอไม่เคยให้เรากอด บอกอายคนอื่น ทั้งลับหลังคนอื่น หรือ ต่อหน้าคนอื่น <br>
แต่เวลาเธออารมดี ใจดี เธอก็ชอบทำกับข้าวมาให้เรากินบ่อยๆ เธอเป็นคนทำกับข้าวเก่งมาก เราชอบกินฝีมือเธอ และเธอก็ชอบซื้อผลไม้ แต่เวลา เธอโมโห กับ ไข่นกกระทา ลูกเดียว เธอพูดคำเราว่า อยากกินก็ไปซื้อกินเองสิ ทั้งทีเรื่องที่เธอโมโหไม่เกี่ยวกับเราเลย บ้างที เธอทำงานเหนื่อยๆ เธอก็มีอาการของคนอารมเสียเข้าร่วม เวลาเธอโมโห เราก็ชอบแหย่ให้เธอ อารมดี แต่พอเราแหย่ เรากลับเป็นคนที่เสียใจมากกว่า เพราะได้รับคำพูดที่รู้สึกแย่ๆ กลับมา <br>
<br>
เธอไม่เคยแสดงออกว่า รักเรา ขนาดไปซื้อเสื้อผ้าด้วยกัน เธอดูของให้ตัวเอง ให้หลานชาย และ พี่ชาย แต่กับเรา เธอแทบไม่ได้ใส่ใจอะไร เราเลย เธอรักครอบครัวเธอ เธอรักตัวเอง วันนึง เราเคยพูดกับเธอว่า เธอก็เอา แต่ตัวเธอ ครอบครัวเธอ กับเราเธอไม่สนใจเลย ... เราไม่ได้อิจฉาที่เธอดูแลตัวเอง หรือ ครอบครัวนะ บ้างครั้งเขาก็ตอบกลับเรามาแรง ก็รักคนอื่นแบบเธอชีวิตเลยเป็นแบบเธองัย การที่เราแบ่งปันความรักให้กับคนที่เรารักมันไม่ดีหรืองัย ? เราแค่รู้สึกสงสารตัวเอง ทุ่มเทความรักให้เขา นึกว่าจะได้ สิ่งดีๆ ตอบกลับมา แต่เราเพิ่งรู้ว่า ความรักที่ส่งไปให้เขา มันไม่ได้ เจ็บปวด .... แต่ความต้องการ ให้กเขาส่งกลับมา สร้างความเจ็บปวดมากกว่า ... ทุกๆครั้งที่มีปัญหา เราจะต้องเป็นฝ่ายง้อ ตลอด ไม่รู้ ว่า เราถูกหรือผิด หรอกนะ .... แต่ตอนนี้ ต่างคนต่างเงียบกันไป <br>
<br>
เราแค่รู้สึกอย่างมีรักดีๆ ที่เข้าใจกัน .... จริงๆ เราก็ไม่รู้ว่า จริงๆ แล้วเราอาจจะชอบ ชีวิตที่ไม่มีใครมากกว่า หรือเปล่า เรารู้สึก ผิดหวัง เสียใจทุกครั้ง ... ที่มันเป็นแบบนี้ .... เพื่อนๆ เคยมีใครเป็นแบบเราบ้างไหม แล้วแก้ปัญหายังงัย .... หรือ ชีวิตเรา เหมาะกับอำนาจความโสดมากกว่า .... อดทนกับความเหงา เราคิดเสมอๆ ว่า เดี๋ยวมันก็ผ่าน ^^
เรารักกัน หรือ เราไม่เคยรักกันเลย
คุณเคยเป็นคนนึงไหม ที่อยากให้ความรักทุกๆ ของคุณออกมาดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ <br>
เชื่อไหม เราเป็นคนที่ผิดหวัง ครั้งแล้ว ครั้งเล่า <br>
เรากับเธอไม่มีอะไรเหมือนกันเลย <br>
เธอเป็นคนเจ้าระเบียบทุกระเบียบ ทุกอย่างต้องได้ตามมาตราฐานเสมอ <br>
ตั้งแต่รู้จัก เธอมา เราเป็นคนที่ต้องเปลี่ยนตัวเองตลอดเพื่อให้เธอพอใจ ... เธอไม่ชอบเราจะไม่ทำ <br>
เรากับเธอ อายุต่างกัน 6 ปี<br>
เธอเป็นพี่เรา เวลาเราคุยเล่นอะไรกับเธอ ก็ดูเหมือนจะสนุก ... แต่ถ้าวันไหน เธอ อารมไม่ดี คำพูดที่เราเล่นบ่อยๆ กลายเป็น เรื่องไม่สมควร พูด ลามปาม ไม่รู้จักเด็ก ไม่รู้จักผู้ใหญ่ คำเดียวกัน พูดคนละ คนละอารม ก็จะเปลี่ยนไปเรื่อย <br>
เธอไม่เคยเอ่ยคำว่ารักสักครั้งที่เรารู้จักเธอ <br>
บ้างทีเราเอ่ยบอกรักเธอ ก็กลับเป็นเธอที่ว่าเรา ทำมัยรักเรา เธอยังเด็กยังเจอคนอีกมากมาย วันนี้ แค่เธอยังไม่เจอคนที่ช่าย เธอเจอคนที่ช่าย เธอก็จะทิ้งเราไปเอง <br>
เธอไม่เคยแสดงออกว่ารัก เราดูแลเธออย่างดี เธอชอบมีปัญหา คล้าย อ๊อฟฟิต ซินโดม เราก็ต้องคอย นวดคอบ่าไหล่ให้ตลอด <br>
เธอเป็นคนหัวโบราณ เวลาที่ไม่เจอกันนาน เราชอบขอกอดเธอ เธอไม่เคยให้เรากอด บอกอายคนอื่น ทั้งลับหลังคนอื่น หรือ ต่อหน้าคนอื่น <br>
แต่เวลาเธออารมดี ใจดี เธอก็ชอบทำกับข้าวมาให้เรากินบ่อยๆ เธอเป็นคนทำกับข้าวเก่งมาก เราชอบกินฝีมือเธอ และเธอก็ชอบซื้อผลไม้ แต่เวลา เธอโมโห กับ ไข่นกกระทา ลูกเดียว เธอพูดคำเราว่า อยากกินก็ไปซื้อกินเองสิ ทั้งทีเรื่องที่เธอโมโหไม่เกี่ยวกับเราเลย บ้างที เธอทำงานเหนื่อยๆ เธอก็มีอาการของคนอารมเสียเข้าร่วม เวลาเธอโมโห เราก็ชอบแหย่ให้เธอ อารมดี แต่พอเราแหย่ เรากลับเป็นคนที่เสียใจมากกว่า เพราะได้รับคำพูดที่รู้สึกแย่ๆ กลับมา <br>
<br>
เธอไม่เคยแสดงออกว่า รักเรา ขนาดไปซื้อเสื้อผ้าด้วยกัน เธอดูของให้ตัวเอง ให้หลานชาย และ พี่ชาย แต่กับเรา เธอแทบไม่ได้ใส่ใจอะไร เราเลย เธอรักครอบครัวเธอ เธอรักตัวเอง วันนึง เราเคยพูดกับเธอว่า เธอก็เอา แต่ตัวเธอ ครอบครัวเธอ กับเราเธอไม่สนใจเลย ... เราไม่ได้อิจฉาที่เธอดูแลตัวเอง หรือ ครอบครัวนะ บ้างครั้งเขาก็ตอบกลับเรามาแรง ก็รักคนอื่นแบบเธอชีวิตเลยเป็นแบบเธองัย การที่เราแบ่งปันความรักให้กับคนที่เรารักมันไม่ดีหรืองัย ? เราแค่รู้สึกสงสารตัวเอง ทุ่มเทความรักให้เขา นึกว่าจะได้ สิ่งดีๆ ตอบกลับมา แต่เราเพิ่งรู้ว่า ความรักที่ส่งไปให้เขา มันไม่ได้ เจ็บปวด .... แต่ความต้องการ ให้กเขาส่งกลับมา สร้างความเจ็บปวดมากกว่า ... ทุกๆครั้งที่มีปัญหา เราจะต้องเป็นฝ่ายง้อ ตลอด ไม่รู้ ว่า เราถูกหรือผิด หรอกนะ .... แต่ตอนนี้ ต่างคนต่างเงียบกันไป <br>
<br>
เราแค่รู้สึกอย่างมีรักดีๆ ที่เข้าใจกัน .... จริงๆ เราก็ไม่รู้ว่า จริงๆ แล้วเราอาจจะชอบ ชีวิตที่ไม่มีใครมากกว่า หรือเปล่า เรารู้สึก ผิดหวัง เสียใจทุกครั้ง ... ที่มันเป็นแบบนี้ .... เพื่อนๆ เคยมีใครเป็นแบบเราบ้างไหม แล้วแก้ปัญหายังงัย .... หรือ ชีวิตเรา เหมาะกับอำนาจความโสดมากกว่า .... อดทนกับความเหงา เราคิดเสมอๆ ว่า เดี๋ยวมันก็ผ่าน ^^