คือปกติผมเป็นคนเก็บตัว ผมเริ่มคุยกับเธอเพราะเราอยู่ห้องติดกัน เธอเป็นคนเรียนเก่งครับ เป็นผู้หญิงกล้าคิดกล้าทำ คือเริ่มจาก ผมไม่สบาย เธอเอายามาแขวนไว้ที่ห้องผมพร้อมกับโน๊ต ผมไม่มีอะไรจะขอบคุณเธอเลยเขียนคำว่าขอบคุณไว้ที่ลูกปิงปอง แล้ววางไว้หน้าห้องเธอ หลังจากนั้นเราคุยกันเรื่อยๆผ่านไลน์ ผมเริ่มรู้สึกว่าเรามีอารมณ์ที่สื่อถึงกันอยู่ตลอด ผมรู้สึกอบอุ่นที่ได้คุยกับเธอ เวลาต่อหน้าเราไม่ได้คุยอะไรกันมาก แค่ทักทายเฉยๆ แต่เวลาเข้าห้องผมรู้สึกว่าเราอยากแลกเปลี่ยนกัน เลยส่งข้อความหากันตลอด จนผมไม่แน่ใจว่าเธอคิดยังไงกับผม ครั้งแรกเธอบอกว่าเธออยากให้ผมอายุมากกว่าเธอ ผมถามว่าทำไม เธอบอกว่าถึงเวลาแล้วจะบอก ผมเลยแหย่ว่ายังคิดว่าเราคุยด้วยกันได้อีกหรอ ทั้งที่เราต่างกัน เธอเลยโมโหและพูดว่า ฉันหมายถึงคุยแบบเพื่อน ถ้าเธออยากได้แบบเพื่อนก็คุยแบบเพื่อน ผมเลยส่งสติกเกอร์ว่าไม่ล่ะ ไม่อยากคุยล่ะ พอกัน แล้วเธอกระแทกประตูอย่างแรง ร้องไห้และออกไปข้างนอก ผมเลยรู้สึกว่าเธอคิดอะไรกับผมมั้ย
วันนึงผมส่งข้อความหาเธอว่าผมไปต่างจังหวัดกับเพื่อนผู้หญิงไม่อยู่ห้องสองสามวัน อย่าคิดถึงผมมาก ผมแหย่ตามประสา วันนั้นเธอส่งข้อความมาบอกผมว่าวันนี้เธอเจอบางอย่างที่ทำให้เธอไม่พอใจ ผมเลยเดาว่าเรื่องผู้หญิงที่ไปกับผม ผมเลยบอกว่าไปกับเพื่อนสนิท เธอเลยบอกว่าแต่อารมมณ์เธอก็หัวเราะออกมา ผมรู้สึกว่าเธอพยายามกระตุ้นให้ผมรู้ตัวเองว่าผผมชอบเธอและเธอก็รู้แน่นอนว่าผมชอบ แต่สองวันหลังทำไมเธอดูห่างๆไป ผมเลยไม่สบายใจ เธอบอกว่าผมเป็นคนขี้หึงรึป่าว ผมไม่เข้าใจถ้าเป็นเพื่อนกันทำไมถามแบบนี้ ผมเลยตัดสินใจถามไปตรงๆว่าเธอกำลังทำอะไร เธอคิดกับผมยังไง เธอปั่นหัวผมใช่มั้ย เธอบอกว่าไม่ ไม่เคยคิดปั่นหัวผม และเธอเสียใจที่ผมว่าเธอแบบนั้น ผมโมโหถามว่าคิดยังไงกับผม เธอบอกว่าเธอก็คิดว่าผมเป็นทั้งเพื่อนบ้านทั้งเพื่อน เธออยากทำความรู้จักผมเป็นเพื่อนกับผม และที่อยากให้ผมแก่กว่าเพราะเธออยากคุยกับคนที่อายุมากกว่า เพราะที่ผ่านมาคนที่คุยกับเธอได้ดีมักจะอายุมากกว่า ส่วนเรื่องขี้หึงเธอให้เหตุผลว่าแค่รู้สึก
ผมเลยงงเลยครับว่าตกลงนี่เธอดีกับผมแบบเพื่อนที่ไม่อยากทำร้ายจิตใจ ผมถามว่าเธอรู้ว่าผมคิดไงทำไมไม่ห้ามผมถ้าเธอไม่คิดไร เธอบอกว่าผมคิดเธอจะห้ามได้ยังไง หรือเธออยากลองคุยลองคบแต่ไม่ผูกมัด และที่เธอบอกว่าเธอไม่สบายใจเรื่องผู้หญิงที่ไปกับผม ผมคิดว่าถ้าเธอคิดกับผมแค่เพื่อน เธอคงไม่อยากให้ผมคิดเกินเลย เพราะผมร้อนตัวไปอธิบายเธอเองว่าไปกับเพื่อน ผมสับสนครับ เดาทางยากมาก แรกๆรู้สึกเหมือนเธอกระตุ้นให้ผมแสดงออกว่าผมชอบเธอ เธอบอกว่าผมไม่เคยเข้าใจเธอเลย ผมคงเกลียดเธอแล้วใช่มั้ย ให้เธอย้ายไปอยู่ที่อื่นก็ได้เพื่อความสบายใจของผม ล่าสุดเธอส่งข้อความมาว่าการที่เธอดีกับผมเธอไม่ควรทำใช่มั้ย เธอไม่ควรคุยกับผมใช่มั้ย ผมสับสนครับเพราะความรู้สึกที่ผมมีกับสิ่งที่เธอตอบมามันไม่ได้ช่วยอะไรเลย
* ช่วยด้วยครับ ผมไม่รู้ผู้หญิงเค้าคิดยังไง ???
วันนึงผมส่งข้อความหาเธอว่าผมไปต่างจังหวัดกับเพื่อนผู้หญิงไม่อยู่ห้องสองสามวัน อย่าคิดถึงผมมาก ผมแหย่ตามประสา วันนั้นเธอส่งข้อความมาบอกผมว่าวันนี้เธอเจอบางอย่างที่ทำให้เธอไม่พอใจ ผมเลยเดาว่าเรื่องผู้หญิงที่ไปกับผม ผมเลยบอกว่าไปกับเพื่อนสนิท เธอเลยบอกว่าแต่อารมมณ์เธอก็หัวเราะออกมา ผมรู้สึกว่าเธอพยายามกระตุ้นให้ผมรู้ตัวเองว่าผผมชอบเธอและเธอก็รู้แน่นอนว่าผมชอบ แต่สองวันหลังทำไมเธอดูห่างๆไป ผมเลยไม่สบายใจ เธอบอกว่าผมเป็นคนขี้หึงรึป่าว ผมไม่เข้าใจถ้าเป็นเพื่อนกันทำไมถามแบบนี้ ผมเลยตัดสินใจถามไปตรงๆว่าเธอกำลังทำอะไร เธอคิดกับผมยังไง เธอปั่นหัวผมใช่มั้ย เธอบอกว่าไม่ ไม่เคยคิดปั่นหัวผม และเธอเสียใจที่ผมว่าเธอแบบนั้น ผมโมโหถามว่าคิดยังไงกับผม เธอบอกว่าเธอก็คิดว่าผมเป็นทั้งเพื่อนบ้านทั้งเพื่อน เธออยากทำความรู้จักผมเป็นเพื่อนกับผม และที่อยากให้ผมแก่กว่าเพราะเธออยากคุยกับคนที่อายุมากกว่า เพราะที่ผ่านมาคนที่คุยกับเธอได้ดีมักจะอายุมากกว่า ส่วนเรื่องขี้หึงเธอให้เหตุผลว่าแค่รู้สึก
ผมเลยงงเลยครับว่าตกลงนี่เธอดีกับผมแบบเพื่อนที่ไม่อยากทำร้ายจิตใจ ผมถามว่าเธอรู้ว่าผมคิดไงทำไมไม่ห้ามผมถ้าเธอไม่คิดไร เธอบอกว่าผมคิดเธอจะห้ามได้ยังไง หรือเธออยากลองคุยลองคบแต่ไม่ผูกมัด และที่เธอบอกว่าเธอไม่สบายใจเรื่องผู้หญิงที่ไปกับผม ผมคิดว่าถ้าเธอคิดกับผมแค่เพื่อน เธอคงไม่อยากให้ผมคิดเกินเลย เพราะผมร้อนตัวไปอธิบายเธอเองว่าไปกับเพื่อน ผมสับสนครับ เดาทางยากมาก แรกๆรู้สึกเหมือนเธอกระตุ้นให้ผมแสดงออกว่าผมชอบเธอ เธอบอกว่าผมไม่เคยเข้าใจเธอเลย ผมคงเกลียดเธอแล้วใช่มั้ย ให้เธอย้ายไปอยู่ที่อื่นก็ได้เพื่อความสบายใจของผม ล่าสุดเธอส่งข้อความมาว่าการที่เธอดีกับผมเธอไม่ควรทำใช่มั้ย เธอไม่ควรคุยกับผมใช่มั้ย ผมสับสนครับเพราะความรู้สึกที่ผมมีกับสิ่งที่เธอตอบมามันไม่ได้ช่วยอะไรเลย