สวัสดีชาวพันทิป และผู้อ่านทุกท่านนะครับ ผมมีเรื่องจะมาเล่าให้ฟัง...




ก่อนอื่นผมขายของอยู่ตลาดนัดแห่งหนึ่งใน จ.ปทุมธานี แรกๆ ผมขายกระเป๋า และเสื้อผ้ามือสองนิดๆ หน่อยๆ จนรู้สึกว่ามันเริ่มขายดี เลยเติมของเรื่อยๆ กระเป๋าผมไปรับมาจากสำเพ็งแหล่งของถูก ส่วนเสื้อมือสองไปรับมาจากเพื่อนที่รู้จักกัน คือเราไปเลือกเองกับมือ พอขายไปได้เกือบสองอาทิตย์เสื้อผ้าก็เริ่มน้อยลง แฟนผมก็เลยคิดหาเสื้อผ้ามือสองมาขายอีก...

แต่คราวนี้ จะไปรับมาจากเพื่อนก็ไม่มีแล้ว จนติดต่อเพื่อนคนนึงได้ แต่ได้มาแค่ 15 ตัว และไล่หาจาก Facebook ไปเจอเพจนึง เขาขายเป็นกระสอบละ 100 ตัว ราคาถูกมากกกกก (ย้ำว่ามากๆๆๆ) และเห็นการอัปเดตเพจเรื่อยๆ คงไม่โกงแน่นอน...

สอบถามรายละเอียดกับแม่ค้าเสร็จ ทางเราโอนเงิน XXX ไป และจะเก็บค่าส่งปลายทางกับเราซึ่งโอเค เขาบอกว่ารอรับสินค้า 5-7 วัน ไม่รวมวันหยุด เรารอได้...

แจ้งก่อนว่าทางเราโอนเงินไปคืนวันพฤหัส แม่ค้าจะส่งของวันศุกร์ พอส่งให้เสร็จยังไม่แจ้งเลขทะเบียน จนแฟนเราตามๆๆ ก็เงียบหายไปกับสายลม หลายวันมากๆ ประมาณวันจันทร์ เขาตอบมาประมาณว่าใบส่งแจ้งเลขทะเบียนอยู่กับคนขับรถ ทางเราก็งงคิดว่าโดนโกงแน่ เพราะนางเงียบหายสุดติ่ง...

เสื้อผ้าที่สั่งกับเพื่อนมาถึงก่อนในวันพุธ เพราะส่งให้วันอาทิตย์จากโคราช ส่วนอีกเจ้าส่งมาจากขอนแก่น จนเช้าวันศุกร์เราถึงบางอ้อ นางไม่ได้ส่งกับไปรษณีย์ไทย แต่ส่งกับขนส่งเอกชน เราก็ได้รับของค่อยใจชื่นขึ้นมาหน่อย...

จากนั้นเราแกะเสื้อผ้าออกดูสภาพประมาณ 70-90 เปอร์เซ็น ส่วนใหญ่เป็นแบรนด์นอกตามสภาพการใช้งาน...

จนตอนเย็นเราขนของไปขาย ปกติเราไหว้ศาล เจ้าที่เจ้าทางปกตินะ และ ศ-ส-อา ส่วนใหญ่ขายได้ 1,000+ ตลอด และความผิดปกติเริ่มมาถึง...

วันนั้นเราขายจนถึงห้าทุ่มได้แค่กระเป๋าใบเดียว 150 บาท โอเอ็มจีมาก!!! งงงวยสุดขีด ขณะที่ป้าร้านตรงข้ามขายได้ 6,000+ อิจฉาสุด! เราก็เก็บความแปลกประหลาดไว้...

จนหลายวันผ่านไปครบอาทิตย์ ยอดขายไม่ดีขึ้นเกิน 300+ ต่อวันเลย แปลกมากปกติขายกระเป๋าขั้นต่ำได้ 3 ใบขึ้นไปเสื้อผ้าเล็กน้อยปนๆ กัน แต่นี่ตั้งแต่รับเสื้อผ้ากระสอบนั้นมา คนแทบไม่จับเสื้อผ้าดูกันเลยสักตัว เดินผ่านเหมือนไม่เห็นสักนิด เลือกดูก็ไม่เกิดขึ้น ปกติเสื้อผ้ามือสองขายดีมาก ตัวละ 50 บาทเองนะ

เรามาขายของด้วยความห่อเหี่ยว กับยอดขายที่น้อยจนตดนิดเดียวเงินก็กระเด็นหมดครบอาทิตย์...

จนเริ่มสงสัย...เราอยู่บ้านรวมกับๆ เพื่อน มีสามห้องนอน สองชั้น ในหมู่บ้านพฤกษาวิลล์แห่งหนึ่ง เราเลี้ยงหมาปอมตัวเดียว เพื่อนเลี้ยงชิสุสองตัว ปกติปอมเรามันชอบเห่าเวลาเพื่ิอนกับน้องหมา เวลสเดินออกมาจากห้อง หรือเดินผ่านลงบันไดไป...

วันที่ 12 เม.ย. เพื่อนเรากลับบ้านต่างจังหวัดสามวัน เราต้องอยู่บ้านสองคนกับหมา วันที่ 13 เราไปขายของปกติซึ่งรู้ว่าขายแทบไม่ได้อยู่แล้ว เพราะคนเล่นน้ำกันและกลับต่างจังหวัด เรากับแฟนเก็บของแลพขับรถกลับมาบ้านถึงสี่ทุ่ม เรากินข้าวอาบน้ำขึ้นห้องเรียบร้อยแต่เรายังเปิดไฟหน้าห้องไว้

คืนนั้นเงียบมากนะ หมาเรานอนเล่นออเต๊าะเจ๊าะๆ บนเตียงอยู่ดีๆ มันลุกขึ้นมาแล้วเห่า ส่องไปทางประตู เราก็มองหน้ากับแฟน แล้วพูดกับหมาว่า "เห่าทำไมลูก ไม่มีใครๆ" ในใจเราก็ อื้มมมม เห็นผีเปล่าวะ เห่าดังหลายรอบมาก จนมาคิดดูกับแฟนว่า...

การที่เราขายได้น้อยขนาดนี้ จะเป็นาเพราะ...
- เสื้อผ้ามืองสอง เพราะ ปกติเราซื้อมาจากเพื่อน เราไปรับของเอง เลือกด้วยตัวเอง...

แต่กับยกกระสอบนี้เสื้อผ้าใคร? มาจากไหน? ของคนตายหรือเปล่า? ก็ไม่รู้อีก! เหมือนเสื้อผ้าอาถรรพ์!!!

- ทำเลในการขาย ซึ่งเราก็อยู่ที่เดิมตลอดนะ แต่ทางตลาดได้เพิ่มล็อกด้านข้างขึ้นมา ปกติเป็นทางเดิน อาจจะเป็นเพราะส่วนนี้???


ซึ่งตอนนี้แฟนเราเล่าให้เพื่อนที่อยู่ร่วมกันฟังแล้ว นางกลัวมางเพราะก่อนนั้นอ่านเรื่อง เพื่อนเปรตมา ยิ่งหลอนหนัก จนอีกคนขอซื้อต่อไปบริจาค เราค่อยโล่งขึ้นหน่อย เพราะตอนนี้คิดว่าคงเป็นเพราะเสื้อผ้าผีสิง...

แต่คือเสื้อผ้ายังอยู่กับเราไง จะเอาทิ้งก็เสียดาย ขายก็ไม่มีคนซื้อ หรือคุณผู้อ่านสนใจผมขายให้ตัวละ 10 บาทเท่านั้น

สวัสดีครับ