ปกติเราเป็นคนไม่ชอบดื่มเหล้าหรือเบียร์ แอลกอฮอล์ทุกชนิดเลย ไม่เคยยุ่งกับมันเพียงเพราะแม่สอนมาตลอดตั้งแต่เล็กจนโตว่าห้ามไปยุ่งกับมั เราก็เชื่อฟังแม่มาตลอด เวลาเพื่อนเราเขาดื่มแล้วมาชวนเรา จะปฏิเสธตลอดจากบางคนที่เรามองว่าเหมือนไม่ดื่ม พอเขาดื่มเราก็มองเขาเปลี่ยนไปเลยว่า ออๆคนนี้เขาดื่ม แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร แต่พอเรามีแฟน คบกับแฟนคบมาสักระยะนึงแล้ว เราก็มองเขาแค่ภายนอกว่าเขาไม่ยุ่งกับเรื่องแบบนี้ พอได้รู้จักเพื่อนเขาก็คิดว่าไม่ดื่ม พูดง่ายๆคือมองแค่ภายนอก จนมาวันนึงได้ไปเล่นกับแฟนที่ห้องและเพื่อนของเขา เขาพากันพูดถึงเรื่องนี้กันแล้วบอกว่าอยากดื่มกัน พอเรารู้คือใจสั่นมากแทบรับไม้ได้ที่แฟนตัวเองและเพื่อนๆของเขาที่เราคิดว่าเขาไม่ดื่มกลับดื่มหมดทุกคน เราไม่ค่อยโอเคกับเรื่องนี้เลยเเละวันนั้นเราก็ทำตัวไม่รักใส่เพื่อนเขากับเขาด้วย คือเราไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองเลยพูดออกไปว่า "รับไม่ได้ที่พากันดื่ม" ใช่มันไม่แปลกที่ใครๆก็พากันดื่ม แต่ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมต้องเอาความคิดของตัวเองที่ไม่ดื่มไปมองคนทางลบกับคนอื่น เราพยายามรับให้ได้กับเรื่องนี้ ทุกครั้งที่เราเห็นหน้าแฟนกับเพื่อนเขา เราไม่กล้ามองหรือสบตาเลยด้วยซ้ำมันมองคนเปลี่ยนไปเป็นอีกมุมนึงเลย เป็นด้านลบด้วยซ้ำ ใจจริงๆไม่อยากเลิกคบเพราะเหตุผลแค่นี้ ไม่ว่ายังไงใครๆก็ดื่มกันทั้งนั้น แต่จริงๆก็ไม่อยก่ให้แฟนไปยุ่งกับเรื่องนี้เลย ถึงจะบอกว่านานๆดื่มที แต่มันก็ดื่มอ่ะ เราก็ไม่ชอบเท่าไร อยากถามชาวพันทิปทุกคนว่า ผิดไหมที่เรามีความคิดแบบนี้ แปลกไหมที่ไม่ชอบคนดื่มแอลกอฮอร์ เราควรจะยอมรับมันใช่ไหม