พ่อเป็นราชการคะ แม่ค้าขายคะ แกอยากให้เป็นครูคะ เพราะแกเห็นลุงเป็นได้เงินเดือนตันที่หกหมื่น กู้ได้เยอะ สวัสดิการดี วันๆ แค่ไปสอนแล้วกลับบ้าน เป็นราชการที่สบายที่สุดในความคิดแก ปิดเทอมก็หยุด
เราไม่ได้เรียนสายครูคะ เราเรียน วทบ
สี่ปี ตอนแรกแกก็บังคับให้เรียนนิติคะแต่ไม่รอดแกเห็นปวดหัวอ่านหนังสือจนร้องไห้อ้วกไมเกรนขึ้นเลยให้ซิ่ว เลยมาเรียนวิท 4 ปีคะ พอจบพ่อแม่วางแผนต้องมาเป็นลูกจ้างครูเงินเดือนสี่พันเพื่อเอาใบประกอบไปสอบครู ตอนนี้ทำงานได้ปีกว่าแล้วคะ งานครูไม่ได้สบายคะแต่ก็ทำได้คะ เป็นทุกอย่างให้เด็ก อุปกรณ์จำเป็นไม่พอก็ต้องเอาเงินตัวเอง ตอนสอนมีความสุขคะ แต่เหนื่อยกับภาระงานที่ไม่ใช่ของเรา เพราะอัตราจ้างคือขี้ข้าของครูราชการจริงๆ คะ ทำแทนเค้าทุกอย่างโดนกดทุกอย่าง แม้แต่ผลงาน ยังโดนบีบให้ทำแทน แต่เป็นชื่อเค้าไปรับรางวัล เยอะคะ พูดวันเดียวไม่จบ ไม่ทำก็โดนบีบให้ออกคะ ผอ ไม่มีปากมีเสียงคะ หัวอ่อน รร.ไหน ผอ แข็งก็ดีไป
งานสายที่เรียนมาไปสอบตามที่ต่างๆ ก็ไม่ติดสักทีคะ เอกชนพ่อแม่ไม่เห็นด้วยอีกตามเคย รัฐก็เข้ายากคะ เพราะรับแค่ที่ละคน เพราะไม่ใช่สายเรียนคนนิยมคะ เพราะจบมาแล้วพ่อแม่ให้มาเป็นครูอัตราจ้างเลย เลยยังไม่รู้ว่าตัวเองชอบทำงานแบบไหน เลยอยากลองไปทำงานออฟฟิต ดูบ้างแต่พ่อแม่ก็คัดค้านว่าไกลบ้าน ผู้หญิงตัวคนเดียว หมื่นกว่าอยู่กรุงเทพลำบาก บลาๆ คะ แต่เราสับสนคะตอนนี้ ว่าเราควรไปทางไหนเป็นครูอัตราจ้างต่อแล้วสอบจนกว่าจะติดหรือไปทำงานอื่นเพื่อค้นหาตัวเองดี แต่ถึงทำงานอย่างอื่นก็คิดว่าจะไปสอบครูด้วยคะ ไม่ทิ้ง ใบประกอบที่ได้มา แต่พ่อแม่ก็หวังอยากให้เป็นครูต่อ เพราะถ้ามีสัญญาจ้างสามปี สามารถสอบกรณีพิเศษได้