สวัสดีค่ะเพื่อนๆพี่ๆชาวพันทิพ นี่เป็นกระทู้แรกในชีวิตของเราผิดถูกยังไงขออภัยณะที่นี้นะคะ เรากับแฟนคบกันมา2ปีกว่า เราเป็นนักศึกษาปี3ส่วนเขาอยู่ปี4 บ้านเราอยู่ใกล้กันแต่เรียนคนละที่ ในขณะที่เขาอยู่ที่เรียนเขาก็มีไปสังสรรค์กับเพื่อน ติดเรียน พักกลางวันก็นอน(คือแบบนอนตั้งแต่ตอนเที่ยงถึงหัวค่ำ) พอตื่นก็ไปฟิตเนส แรกๆก็ดีนะ แต่นานๆไปจากที่ได้ call กันก็เหลือแค่แชทละหว่างวัน ดูเหมือนเขาไม่ว่าง ไม่มีเวลาให้ หรือเป็นเราเองที่ว่างจนคิดถึงแต่เขา รอแต่เขา บางวันถ้าเขาไปสังสรรค์กับเพื่อนแล้วกลับดึกเราก็รอเขากลับ ยอมรับว่าเราก็บ่อยครั้งที่พูดไม่เพราะกับเขา ก็เราอยากให้เขาสนใจบ้างใส่ใจบ้างมีเวลาให้เราบ้าง ก็แค่เป็นห่วงว่าเมาจะเกิดเหตุอะไรกับเขา แต่เขากลับหรือไม่เขาก็ไม่ได้ส่งแชทบอกปล่อยให้เรารอจนหลับไปเอง บางวันเราก็นอนไม่หลับก็มี ช่วงปิดเทอมเป็นช่วงที่เรารอคอยเพราะกว่าที่เราจะได้พบกันมันนานมากและเราก็หวังว่าจะได้อยู่ใกล้กัน แต่ไม่เลยแทนที่เราจะใช้เวลาอยู่ด้วยกันแต่เขากลับบอกว่าอยากไปหาเพื่อนเพราะไม่ได้เจอกันนาน แรกๆเราก็โอเคเพราะคิดว่าแค่วันเดียวเอง แต่มันจะไม่โอเคเพราะ สมมุติว่าเราปิดเทอม3อาทิตย์ เขาจะอยู่กับเพื่อนสัก2อาทิตย์ ในละหว่างนั้นไม่ได้เห็นหน้าไม่ได้ call แค่แชทละหว่างวัน บางทีเราก็คิดถึงเลยส่งแชทหาแต่เขาก็เงียบ เป็นแบบนี้ตลอด4เดือนแล้ว เราพูดไปเขาก็บอกว่าเราไม่เข้าใจแล้วเราก็ทะเลาะกัน เราอยากเลิกแต่เขาก็ยื้อและบอกว่าจะไม่ทำอีกเราก็ให้โอกาศแต่แล้วไม่ทันข้ามวันเขาก็ไปอีก ไม่มีเวลาแม้แต่จะบอกเราว่านอนก่อนก็ได้ไม่ต้องรอ ไม่มีแม้คำถามว่าเรารู้สึกยังไง พอเราพูดไปก็ทะเลาะกันและบอกว่าไม่ใช่ว่าติดเพื่อนก็เพื่อนมันชวนจะปฎิเสธก็ไม่ได้ และมีบางครั้งเขาจะขอยืมเงินเรา(อันนี้ค่อนข้างบ่อยมาก)เพราะใช้เงินหมดก่อนสิ้นเดือน แต่เราหาเงินส่งตัวเองเรียนก็พอมีเก็บบ้างก็เลยให้ยืมไป เอาไปทำไรไม่รู้ ทุกๆเดือนเงินไม่เคยพอ จะว่าเขาเป็นคนใช้เงินเกินตัวก็ได้ ทุกวันนี้แค่แชทก็ทะเลาะกันแล้วเพราะเขาชอบหาว่าเรามีคนอื่น ทั้งที่เราไม่มีใคร คนที่พยายามเข้ามาหาเรา เราก็ไม่เคยอายที่จะบอกว่าเรามีแฟนแล้ว เราเหนื่อยและท้อ เราอยากเลิกแต่ก็รัก เพราะที่ผ่านมาเขาก็เป็นคนดีคนหนึ่งที่ไม่เคยนอกใจ ก็ได้แต่น้อยใจนอนร้องไห้คนเดียวจะไปละบายที่ไหนก็ไม่กล้ากลัวคนอื่นเขาลำคาน เราเลยมาตั้งกระทู้เพื่อขอคำปรึกษาจากเพื่อนพี่ๆว่าเราควรทำไงดี