๏ สำเภาใหญ่ ใบสะบัด ลมพัดโถม
เสียงครึกโครม คลื่นคลั่ง ซัดฝั่งฝัน
เรือโยกโยน โอนเอียง กรรเชียงชัน
ยินเสียงสั่น กระเส่า สำเภาคราง
อัศจรรย์ ลั่นเลื่อน ทะเลลึก
โจมจากดึก ไปจบ เอาจวนสาง
โอ้สั่นสียว เจียวใจ ที่บอบบาง
แลเรือนร่าง ระทวย แทบป่วยไป ๚

๏ โล้สำเภา เข้าฝั่ง มาทั้งคลื่น
ทนแข็งขืน ข้อเข่า แทบไม่ไหว
ถึงมืออ่อน ตีนอ่อน ทอดถอนใจ
เลยหลับไหล ลืมตัว หลายชั่วยาม ๚ะ . . . ฮา