สวัสดีคะ หนูเป็นคนหนึ่งที่ท้องในวัยเรียน เพราะท้องในวัยเรียน จึงยากที่จะหาคำตอบว่าเรารักกันมากแค่ไหน  เขาก็รับผิดชอบ ได้ย้ายไปอยู่บ้านของเขา พ่อแม่เขาดีคะ ญาติทุกคนของเขาก็ดี หนูได้เลี้ยงลูกอยู่ 1 ปี หนูก็ขอเขากลับไปเรียนต่อปี1 เขาก็ยอมให้ไปนะคะ แต่ทางผู้ใหญ่ก็ไม่อยากให้ไป สุดท้ายหนูก็รั้นไปจนได้ เพราะมีเขาพูดกับพ่อแม่เขาล่ะคะ หนูได้เกลับมาเรียนและทำงานไปด้วย กลับมาหาลูกทุกเดือน ทุกครั้งที่มีวันหยุด เรียนได้สองปีก็ต้อง มาตัดสินใจเลือก เขาให้หนูเลิกเรียนกลับมาอยู่บ้านเลี้ยงวัวนม ถ้าไม่กลับก็แยกทางกัน หนูไม่อยากให้ลูกมีปัญหา ก็เลือกที่จะกลับ ทิ้งการเรียนทุกอย่าง เดือนแรกๆก็ดี หนูปรับตัวทุกอย่างทั้งงานบ้านก็ทำ กับข้าวทำไม่เป็นก็ต้องฝึก งานไร่ไม่เคยทำก็ต้องทำ วัวก็ช่วยเลี้ยง ดูแลทุกอย่าง เพราะค่อยๆปรับตัว เหนื่อย ท้อบ้าง แต่ก็อดทนคะ จนมาเข้าเดือนที่สาม เริ่มมีปัญหา เขาเริ่มกินเหล้า ไม่ช่วยงาน ใช้เงินเยอะ จนเงินไม่พอใช้ เราเริ่มมีปากเสียงกัน ครั้งนี้เราทะเลาะกันไม่มีใครรู้ เขาขับรถพาเราไปคุยที่ไร่มัน เขาทิ้งให้เราเดินกลับบ้าน เราคิดแล้วถ้าปล่อยให้เดินถึงบ้าน หนูก็จะเลิกกับเขา แต่เขาก็ไม่ปล่อย ครั้งแรกเราก็ดีกันคะ ได้สักพักเราก็ทะเลาะกันอีกเป็นครั้งที่ี้สอง เราทะเลาะตบตีกัน ไล่หนูออกจากบ้าน หนูก็เดินไปบ้านแม่เขา ไกลประมาณสองกิโลเมตร แม่เขารับรู้คะ หนูก็จะเลิก แต่แม่กับยายเขาขอไว้ หนูก็ยอมคะ ยอมอยู่ต่อ แม่สั่งให้เขากินเหล้าน้อยลง ให้กินแค่ในบ้านไม่ให้กินข้างนอก ไม่ตบตีกัน สอนเขาต่อว่าเขาคะ ก็ดีขึ้นนะคะ แต่พอสักพักเราก็ทะเลาะกันอีก จริงที่เขาไม่ตบตีหนู ไม่ไล่ออกจากบ้าน ไม่กินเหล้านอกบ้าน แต่แค่พาเพื่อนมากินเหล้าในบ้าน ไม่ช่วยทำงาน หนูก็ไปต่อว่าเขาให้พ่อแม่ยายเขาฟัง เขาก็ตามมาว่าหนูเหมือนกัน ว่าทุกอย่างขุดมาทุกเรื่องที่มันแย่ ครั้งนี้หนูไม่ได้ตัดสินใจจะเลิกกลับเขาคะ หนูโกรธมากคะ แต่ไม่อยากต้องแยกทางกันเพราะลูก หนูตัดสินใจที่จะไม่มีอะไรกับเขา เขาก็ว่าหนูคะ แต่ไม่สนใจ เพราะที่ผ่านมาเขาต้องการอะไรหนูให้เขาหมด แต่เขายังมาว่ามาด่าหนูให้เจ็บใจได้ หนูขอไม่มีอะไรกันซะดีกว่า ก็ช่วยทำงานต่างคนต่างทำ เขาไม่ทำหนูก็ทำ บางครั้งก็ต้องถึงกับขอร้องให้ไปทำ แต่พอเรื่องเงินเขาขอเท่าไรหนูก็ให้ไม่อยากมีปัญหา มีมากก็หมด ใช้เงินไม่นึกถึงลูก กินคนเดียวหมดหลายพัน  ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน มีปากเสียงตลอด เอาแต่ใจ เห็นแก่ตัว พูดว่าดูถูกหนู ดูถูกพ่อแม่หนู ไม่มีความเป็นผู้นำ ไม่มีความรับผิดชอบ กินเหล้าไม่สนใจงาน
  จนกระทั่งครั้งสุดท้ายเขากินเหล้า วัวจะออกลูกเขาไม่สนใจเท่าที่ควร เขายังห่วงกินเหล้า หนูสงสารวัวที่ต้องมาเจออะไรอย่างนี้ ขนาดวัวที่ให้เงินเขา เขายังไม่ใส่ใจ ตอนนี้หนูหมดความอดทนแล้ว หนูคิดจะแยกทางกับเขาไปอยู่กับแม่ หนูเอาลูกไปเลี้ยงด้วย ทางแม่กับญาติของหนูเข้าใจ แต่ทางพ่อแม่เขากับญาติของเขาไม่ให้เลิกกัน หนูถูกตีหน้าว่าโง่ ไม่มีความอดทน ไม่เห็นแก่ลูก พาลูกไปลำบาก. หนูเครียดมากคะ
         จนวันสุดท้ายที่ต้องตัดสินใจ หนูได้คุยกับแม่เขากับเขา อีกครั้งคะ หนูตัดสินใจที่จะแยกทาง แต่ก็ไม่มีแม้ที่เขาจะรั้งหนูไว้ เหมือนแต่ทุกที กลับกลายเป็นต้องมาทะเลาะกันเรื่องลูก คือเขาจะไม่ให้เอาลูกไปด้วย แต่หนูก็ให้แม่มารับและพาลูกไปด้วย เพราะลูกอยากไปกับหนู หนูคุยกับลูกแล้วว่าแม่กับพ่ออยู่ด้วยกันไม่ได้ อยู่ไปก็ทะเลาะ ลูกเข้าใจ หนูบอกลูกว่า แม่จะพาไปลำบากนะ ลูกบอกลำบากก็อยู่ได้ ถ้าแม่ไปทำงานหนูต้องอยู่กับยายไปนะ ลูกก็บอกหนูอยู่ได้ และคิดถึงพ่อละ หนูก็โทรหาเอา
         ตอนนี้หนูเอาลูกมาอยู่บ้านแม่แล้ว พามาอยู่ สังเกตุได้ว่าลูกกลัวคนมาก ซึ่งลูกเป็นแบบนี้ตั้งแต่ที่นู้นแล้ว อยู่ที่นู้นไม่ค่อยพบเจอใคร กลายเป็นคนขี้กลัว ถึงแม้จะมาชวนไปนู้นไปนี่ก็ไม่ไปกับใครง่าย
หนูกังวล ห่วงลูก เพราะหนูไม่เคยพาลูกมาเที่ยวหาทางฝั่งยายเลย เนื่องจากบ้านเขากับบ้านหนูอยู่ไกลกันมากและด้วยอาชีพเลี้ยงวัวไม่มีเวลา สาเหตุนี้ทำให้ลูกจะเข้าหายายๆ ก็เป็นเรื่องหนักใจมาก ถึงแม้ว่ายายๆจะพูดเพราะ ใจดี พาไปเที่ยว พาไปเล่น อย่างไรก็ตาม ก็ไม่มีท่าทีว่าลูกจะเลิกกลัวยายๆ หนูจะได้งานทำเร็วๆนี้ ก็กังวลมาก จนกระทั่งปู่โทรมาชวนกลับไปนู้น ลูกก็พูดขึ้นมาว่าอยากกลับไปอยู่นู้นแล้ว หนูบอกลูกแล้วคะ ว่าแม่ไม่ได้กลับด้วยนะ ลูกบอกอยู่ได้ คิดถึงโทรหากัน หนูก็คงไม่ห้าม ไม่บังคับอยากกลับไปก็ให้ไป เพราะอยู่ทางนู้น ปู่ย่าเขารักหลาน หนูทราบดี ฐานะ การงานก็มั่นคง กว่าหนู
        แต่ตอนนี้หนูกังวลว่า จะทำอย่างไรไม่ให้ลูกเกลียดหนูในวันข้างหน้า ให้เป็นปมด้อย เพราะหนูคงจะไปปิดปากคนทางนู้นไม่ได้ตลอด จะพูดถึงหนูให้ลูกฟังว่าอย่างไร เพราะแค่ตอนที่หนูไปเรียน และกลับมาหาลูก เจอหน้ากันลูกยังถามว่าแม่ไปมีผัวใหม่หรอ เด็กอายุแค่สองขวบมาถามเราแบบนี้ คงไม่คิดเองหรอกคะ
        หนูควรทำอย่างไงดีคะ คงต้องให้ลูกไปอยู่นู้น แต่อยากถามหัวอกคนเป็นลูกที่ต้องแยกทางกับแม่ คุณรู้สึกอย่างไร คุณต้องการอะไร ตอนนี้ลูกอายุ 5 ขวบคะ ลูกฟังรู้เรื่อง มีเหตุผล ต้องการอะไร รู้สึกยังไงก็จะพูดอย่างงั้น เพราะหนูบอกว่าถ้ารู้สึกยังไงให้พูดออกมาตรงๆ แม่ไม่ว่า ไม่ดู รบกวนหน่อยนะคะ มันอาจจะดูยาวมาก แต่มันก็เป็นชีวิตของคนคนหนึ่ง ให้คำแนะนำหน่อยค่ะ