ก่อนอื่นขออภัยไว้ล่วงหน้าถ้าเกิดอ่านแล้วงงนะคะ จขกท.พยายามมรวบรวมสติแล้วจริงๆ
และก็อาจจะบ่นยาวมาก 55 ขอพื้นที่ให้เราหน่อยนะคะ


คือเราเป็นพนักงานอยู่ในธุรกิจครอบครัวค่ะ แบบเล็กมากๆ ย้ำอีกรอบว่าเล็กมากๆ
ถ้าถามว่าเล็กขนาดไหน...? ก็เล็กแบบที่มีเจ้านายคนเดียวและพนักงานคนเดียวน่ะค่ะ

เรียนจบก็สมัครงานเลย ทำงานมา 4 ปีค่ะ ตอนแรกยังมีพนักงานคนอื่นทำงานด้วย
แต่ด้วยประเด็นบางอย่าง ก็เลยลาออกไป จนเหลือเราคนเดียว
ตัวเองทำงานหลายหน้าที่จริงๆ เข้าใจเลยว่าการทำงานในธุรกิจครอบครัวเป็นยังไง
เราทำงานแอดมิน ประสานงาน ติดต่อลูกค้า เลขา ตามนายไปทำงาน ออกแบบสื่อ โบรชัวร์ คลิป ประชาสัมพันธ์ จัดอีเว้นท์ ฯลฯ
ยกเว้นบัญชีและการเงินที่เราทำไม่ได้เพราะถ้าทำบริษัทคงจะขาดทุนเสียหายยับเยินแน่นอน

เราทำงานโดยที่ต้องตามนายตลอดทั้งวัน ออกทำงานนอกสถานที่ โดยที่งานออฟฟิศเราก็ต้องทำไปด้วย
เป็นอย่างนี้มาตลอดปีกว่าๆ และที่ยังทำอยู่เพราะว่าออฟฟิศใกล้บ้านเรามาก ใกล้แบบเดินถึงชิลๆ

เรารู้สึกว่างานที่ทำเรามันเยอะเหลือเกิน (ก็แน่ละมีคนทำงานคนเดียว)
คือเราเหนื่อย เห็นแต่งานเต็มไปหมด ต่อให้จะพยายามเคลียร์ให้ได้เร็วเท่าไหร่ ก็ยังเห็นกองงานอยู่ดี
ทำงานเร็ว ก็ได้งานใหม่เรื่อยๆ เพราะเค้าเห็นเราทำได้เร็ว พอทำช้างานก็ทับถมเป็นภูเขา
ท้อมาก ยิ่งฟังนายสั่งงานเท่าไหร่ยิ่งหดหู่ เราเห็น list ที่เราต้องเคลียร์เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนแทบจะเต็ม planner

คติเราคือพยายามทำงานให้จบแล้วพอหมดเวลางานก็คือจะเลิกคิดเรื่องงานเลย เสาร์อาทิตย์ก็จะไม่อยากแตะงาน
เราอยากได้วันหยุดและเวลาเราได้ทำอะไรที่นอกจากงานบ้าง แต่มันไม่เอื้อเลย


มีคนถามว่าทำไมไม่รับพนักงานใหม่
คำตอบคือรับแล้วค่ะ พอจะสอนงานได้ไม่เกิน 2-3 เดือนเค้าก็ออกไป เป็นอย่างนี้หลายคนมาก
ตอนนี้ก็ยังหาคนทำงานอยู่นะคะ 5555


เราสับสนมากเลย เรารู้สึกเหนื่อย เราทำงาน เราเครียด รู้สึกแย่มาก
เหมือนตัวเองทำงานแย่ หัวเราตื้อ คิดอะไรไม่ออก ไม่มีสมาธิ ทำอะไรก็พลาด
ช่วงนี้นายชอบบอกเราว่า 'เราต้องขยันกว่านี้'

ใจนึงเราอยากเถียงว่า มือก็มีแค่นี้แหละ ทำอะไรก็ไม่ทันแล้ว
ใจนึงเราก็อยากบอกว่าเราขอโทษค่ะที่เราทำงานแย่ เราเสียใจ


ความคิดเราตีกันในหัวตลอดเวลา
ความรู้สึกหมดไฟเรามีมานานแล้ว เราบอกตัวเองว่างานเราเยอะ จะเหนื่อยก็ธรรมดา
แต่ส่วนนึงในใจก็ตอบกลับเราว่า เราอ่อนแอ เราไม่สู้ เราไม่รับผิดชอบ เราแค่ขี้เกียจเอง
โมโหตัวเองมากเลยค่ะ เกลียดตัวเองที่ทำไม่ได้ดั่งใจเลย และก็ไม่สามารถที่จะสลัดความกังวลตัวเองออกไปได้

เรายังขยันไม่พอใช่มั้ยคะ หรือทำงานยังไม่ดี งานเลยไม่จบซักที
หรือเราแค่คิดมาก ก็ทำงานคนเดียวก็เป็นอย่างนี้แหละ
เราไม่กล้าเปลี่ยนงานใหม่ เราไม่มีความมั่นใจ รู้สึกไม่เก่งและคงไม่มีที่ไหนรับ บวกกับเราไม่มีความใฝ่ฝันอยากจะทำอะไรเป็นพิเศษ

เราควรทำยังไงคะ อยากเลิกคิดแล้ว

ปล. ที่มาเขียนกระทู้ตอนนี้คือเรานึกงานอะไรไม่ออกเลยค่ะ เลยลองเปลี่ยนมาทำอย่างอื่นดูเผื่อจะช่วยได้
ปลล.แก้คำผิดนิดหน่อยค่ะ