สวัสดีครับพี่ๆ
ผมมีเรื่องที่ผมนั้นค้างคาใจมาหลายวันแล้วครับ เพราะผมอยู่ ม ปลายแล้ว และทีนี้ผมต้องเลือกเรียนต่อกับทำงานครับ
แต่เรื่องเป็นแบบนี้ครับ
ผมเรี่มทำงานมาตั้งแต่ ม 2 เชิ่งพ่อผมจะนำผมไปทำงานช่วย ยาดพี่น้อง ตั้งแต่เด็กเพราะไม่อยากให้ผมไปติดเกมติดยา
ผมทำงานกับยาดมาแต่เด็ก โดนว่าบ้างโดนด่าบ้าง ลวมถืงพ่อแม่ ผมด้วยเพราะทำงานกับเขาพอไม่ได้ใจเขาก้อดุว่าปกติ
จนกระทั่งทางยาดเขาเปีดร้านขายน้ำแล้วผมต้องไปช่วยขายน้ำเชิ่งผมก้อได้เป็นเดือนหนื่ง 4000 บาทฟังเหมือนก้อโอแค่ขายน้ำ
แต่เนื่องด้วยคำว่าช่วยเหลือยาดผมจืงไม่ได้พักไม่ได้ไปเล่นไหนไม่ได้มีเวลาส่วนตัวเหมือนคนอื่น ตื่นมาก้องานๆๆๆ
ถ้าวันไหนผมไม่ได้ไปเรียนผมต้องไปช่วยยาดเปีดร้าน ช่อมรถ ตั้งแต่ 8:30-14:00 แล้วกลับบ้านไปอาบน้ำ 15:30 ต้องมาเปีดร้านขายน้ำ
จนถืง 23:00-00:00 เป็นแบบนี้ทุกวัน ชื่งผมอยุดงานไม่ได้ถ้าไม่ป่วย หลือ ออกไปต่างจังหวัด เพราะทางยาดจะว่า ทุกครั้งที่ผมอยุด
ผมเป็นแบบนี้ มาตั้งแต่ ม 4 ''มอ 2 ผมเลี่มไปทำงานที่ร้านช่อมรถ จน มอ 4 เขาเปีดร้าน ขายน้ำมาอีก ผมเลยได้งาน 2 ที่ตอนผมอยู่ มอ 4''
ผมไม่มีโอกาศได้เล่น กีฬา เดีนเที่ยวในงานต่างๆ แม้กระทั้งวันที่เรียนจบที่เพื่อนไปเที่ยวกันผมยังไม่ได้ไป เพราะยาดให้มาทำงาน
ผมรู้สืกอืดอัดกับยาดมาก แต่พูดไม่ได้ ได้แต่ก้มหัวรับฟังไปแต่ละวัน คือจะอะไรขะหนาดนั้น ผมแค่ต้องกานเวลาส่วนตัวบ้าง
ได้เล่นกีฬาบ้าง ได้มีวันอยุดกับเขา บ้างผมทำงานโดยไม่มีวัน อยุดครับ เพราะวันอาทิตร้านช่อมรถปิดแต่ร้านน้ำไม่ปิด เชิ่งผมได้อยุดแค่ช่วงเช้า
มันเป็นแบบนี้มาหลายปี คือวันอยุดเรียนเพื่อนทั้งหมดของผมเขาไป เที่ยว แต่ผมคนเดียวต้องไปทำงานแต่เช้า จน เที่ยงคืนเงินเดือน 4000 บาท
เพราะถือว่า''ช่วยยาด''ตื่นลืมตาขื้นมาก้อ ไปทำงาน เที่ยงคืนถืงจะได้เข้าบ้าน อะไรจะขะหนาดนั้นหว็ะ คือถ้ามีเงินแล้วชีวิตผมเป็นแบบนี้ผมไม่เอาาา
จนถืงวันที่ผมบอกยาดว่าผมจะไปเรียนต่อนิเทศที่ต่างจังหวัด ครับ เพราะอยุที่นั้นมีลุงผมอยุ ชื่งลุงผมก้อบอกให้มาเรียนได้เลย
แต่เขายื่นข้อสะเหนีมาแบบนี้ เขาบอกเขาจะยกร้าน ขายน้ำให้ผม แล้วให้ผมเรียนต่อที่นี้ไม่ต้องไปต่อที่ต่างจังหวัด ชืงพ่อและแม่ผมไม่รู้
เขาบอกว่าถ้าผมไปเรียนต่อ ก้อไม่มีเงิน เรียนต่อก้อไม่รู้จบมาจะมีงานทำหลือไม่ ถ้าร้านน้ำเป็นของผม ผมจะได้เดือนหนื่ง 20xxx+ ต่อเดือน
ชื่งผมรอคอยวันที่จะจากยาดไป แต่เขากับมายื่นข้อสะเหนีแบบนี้ให้กับผม และ ถ้าพ่อแม่ผมรู้เขาคงไม่ให้ผมไปเรียนต่อแน่ๆ
เพราะเขาว่าจะหาจากที่ไหนได้เดือนละ 20xxx เขาพูดว่าถ้าผมไม่เรียนต่อที่นี้ผมก้อไม่มีเงิน เลี้ยงพ่อแม่ สิ พ่อก้ออายุ 55 แล้วน็ะ
ชืงความคิดผม ถ้าผมทำงานต่อเรียนต่อที่เดีม ผมก้อได้ชีวิตเดีมๆ ที่ผมเกลียดมาตลอดชีวิด รอคอยวันที่จะไปจากมัน
ตื่นไปทำงานเดีมๆ โดนดุโดนว่าโดนบ่นเดีมๆ ไม่ได้ไปไหนเหทือนเดีม เลีกเรียนก้อมาทำงานเที่ยงคืนเข้าบ้านเหมือนเดีม
แต่ได้เงินเดือนที่มากก และ ได้ให้พ่อกับแม่ได้ใช้ ได้เป็นที่พื่งพาให้พ่อและแม่ สะบายใจ เพราะผมมีรายได้ที่มากก
แล้วถ้าผมเลือกที่จะไปเรียนต่อต่างจังหวัด ก้อเหมือนผมทิ้งเงินก้อนนั้นแล้วออกมาสร้างเนื้อสร้างตัวใหม่ ในแบบที่ผมไฝ่ฝันมา
ผมอยากทำงานตัดต่อวีดีโอ ถ่ายรูป และก้อฟรีแลนร์ครับ เพราะผมชอบเที่ยวมาก ไม่ชอบงานที่จำกัดครับ เหนื่อยก้อพัก
ทุกแต่ผมคิดว่ายังไงผมก้อมีความสุกกว่าอยุที่เดีม เพราะเพื่อนผมที่เรียนด้วยกันมันก้อไปเรียนต่างจังหวัดหมดแล้ว
แต่มันยังติดในแง่คิดที่ว่า
ผมจะหาเงินให้พ่อแม่ได้ใช้ แล้วได้เรียนไปด้วยแต่ไม่มีนิเทศ''ชืงผมชอบนิเทศ''
ถ้าผมไปเรียนต่อ มันจะเหมือนผมทิ้งพ่อแม่ไว้แล้วหนีไปสะบายคนเดียว
แต่แม่บอกผมว่าอยากให้ผมไปเรียนเพราะเขาทนเห็นผมทุกแต่เด็กจนโต เขาบอกว่าให้ไปเรียนต่อเถอะ รวยไม่รวยก้อช่างมัน
ถ้าลูกอยู่แล้วเป็นแบบนี้ ลูกไม่ต้องอยู่ก้อได้...............แต่พ่อผมชืงที่ไว้ใจยาดมากก เขาอยากให้ผมอยู่ทำงานกับยาดเพราะ
เขาคิดว่าทำงานกับใครก้อไม่มีทางได้ดี เท่ากับคนในสายเลือดเดียวกัน
บางคนก้อพูดว่า
พ่อแม่ไม่เคยต้องกานอะไรจากลูกนอกจากให้ลูกมีความสุก
บางคนก้อว่า
พ่อแม่เลี้ยงงดูเรามาแต่เด็กจนโตเราก้อต้องเลี้ยงดูเขาเพื่อตอบแทน
ช่วยผมทีครับผมก้อตันเหมือนกัน หลือจะสะหละ ความฝันเพื่อพ่อแม่ หลือ จะไปต่อความฝัน
ผมเคยถามแม่น็ะแม่บอกว่า อยากให้ผมไปเรียนต่อถืงเขาจะเหนื่อยหน่อย ก้อไม่เป็นไร....
ระหว่างเงิน กับ กานตามหาความฝัน อันไหนดีครับตัดสินใจไม่ถูกเลยครับ
ผมมีเรื่องที่ผมนั้นค้างคาใจมาหลายวันแล้วครับ เพราะผมอยู่ ม ปลายแล้ว และทีนี้ผมต้องเลือกเรียนต่อกับทำงานครับ
แต่เรื่องเป็นแบบนี้ครับ
ผมเรี่มทำงานมาตั้งแต่ ม 2 เชิ่งพ่อผมจะนำผมไปทำงานช่วย ยาดพี่น้อง ตั้งแต่เด็กเพราะไม่อยากให้ผมไปติดเกมติดยา
ผมทำงานกับยาดมาแต่เด็ก โดนว่าบ้างโดนด่าบ้าง ลวมถืงพ่อแม่ ผมด้วยเพราะทำงานกับเขาพอไม่ได้ใจเขาก้อดุว่าปกติ
จนกระทั่งทางยาดเขาเปีดร้านขายน้ำแล้วผมต้องไปช่วยขายน้ำเชิ่งผมก้อได้เป็นเดือนหนื่ง 4000 บาทฟังเหมือนก้อโอแค่ขายน้ำ
แต่เนื่องด้วยคำว่าช่วยเหลือยาดผมจืงไม่ได้พักไม่ได้ไปเล่นไหนไม่ได้มีเวลาส่วนตัวเหมือนคนอื่น ตื่นมาก้องานๆๆๆ
ถ้าวันไหนผมไม่ได้ไปเรียนผมต้องไปช่วยยาดเปีดร้าน ช่อมรถ ตั้งแต่ 8:30-14:00 แล้วกลับบ้านไปอาบน้ำ 15:30 ต้องมาเปีดร้านขายน้ำ
จนถืง 23:00-00:00 เป็นแบบนี้ทุกวัน ชื่งผมอยุดงานไม่ได้ถ้าไม่ป่วย หลือ ออกไปต่างจังหวัด เพราะทางยาดจะว่า ทุกครั้งที่ผมอยุด
ผมเป็นแบบนี้ มาตั้งแต่ ม 4 ''มอ 2 ผมเลี่มไปทำงานที่ร้านช่อมรถ จน มอ 4 เขาเปีดร้าน ขายน้ำมาอีก ผมเลยได้งาน 2 ที่ตอนผมอยู่ มอ 4''
ผมไม่มีโอกาศได้เล่น กีฬา เดีนเที่ยวในงานต่างๆ แม้กระทั้งวันที่เรียนจบที่เพื่อนไปเที่ยวกันผมยังไม่ได้ไป เพราะยาดให้มาทำงาน
ผมรู้สืกอืดอัดกับยาดมาก แต่พูดไม่ได้ ได้แต่ก้มหัวรับฟังไปแต่ละวัน คือจะอะไรขะหนาดนั้น ผมแค่ต้องกานเวลาส่วนตัวบ้าง
ได้เล่นกีฬาบ้าง ได้มีวันอยุดกับเขา บ้างผมทำงานโดยไม่มีวัน อยุดครับ เพราะวันอาทิตร้านช่อมรถปิดแต่ร้านน้ำไม่ปิด เชิ่งผมได้อยุดแค่ช่วงเช้า
มันเป็นแบบนี้มาหลายปี คือวันอยุดเรียนเพื่อนทั้งหมดของผมเขาไป เที่ยว แต่ผมคนเดียวต้องไปทำงานแต่เช้า จน เที่ยงคืนเงินเดือน 4000 บาท
เพราะถือว่า''ช่วยยาด''ตื่นลืมตาขื้นมาก้อ ไปทำงาน เที่ยงคืนถืงจะได้เข้าบ้าน อะไรจะขะหนาดนั้นหว็ะ คือถ้ามีเงินแล้วชีวิตผมเป็นแบบนี้ผมไม่เอาาา
จนถืงวันที่ผมบอกยาดว่าผมจะไปเรียนต่อนิเทศที่ต่างจังหวัด ครับ เพราะอยุที่นั้นมีลุงผมอยุ ชื่งลุงผมก้อบอกให้มาเรียนได้เลย
แต่เขายื่นข้อสะเหนีมาแบบนี้ เขาบอกเขาจะยกร้าน ขายน้ำให้ผม แล้วให้ผมเรียนต่อที่นี้ไม่ต้องไปต่อที่ต่างจังหวัด ชืงพ่อและแม่ผมไม่รู้
เขาบอกว่าถ้าผมไปเรียนต่อ ก้อไม่มีเงิน เรียนต่อก้อไม่รู้จบมาจะมีงานทำหลือไม่ ถ้าร้านน้ำเป็นของผม ผมจะได้เดือนหนื่ง 20xxx+ ต่อเดือน
ชื่งผมรอคอยวันที่จะจากยาดไป แต่เขากับมายื่นข้อสะเหนีแบบนี้ให้กับผม และ ถ้าพ่อแม่ผมรู้เขาคงไม่ให้ผมไปเรียนต่อแน่ๆ
เพราะเขาว่าจะหาจากที่ไหนได้เดือนละ 20xxx เขาพูดว่าถ้าผมไม่เรียนต่อที่นี้ผมก้อไม่มีเงิน เลี้ยงพ่อแม่ สิ พ่อก้ออายุ 55 แล้วน็ะ
ชืงความคิดผม ถ้าผมทำงานต่อเรียนต่อที่เดีม ผมก้อได้ชีวิตเดีมๆ ที่ผมเกลียดมาตลอดชีวิด รอคอยวันที่จะไปจากมัน
ตื่นไปทำงานเดีมๆ โดนดุโดนว่าโดนบ่นเดีมๆ ไม่ได้ไปไหนเหทือนเดีม เลีกเรียนก้อมาทำงานเที่ยงคืนเข้าบ้านเหมือนเดีม
แต่ได้เงินเดือนที่มากก และ ได้ให้พ่อกับแม่ได้ใช้ ได้เป็นที่พื่งพาให้พ่อและแม่ สะบายใจ เพราะผมมีรายได้ที่มากก
แล้วถ้าผมเลือกที่จะไปเรียนต่อต่างจังหวัด ก้อเหมือนผมทิ้งเงินก้อนนั้นแล้วออกมาสร้างเนื้อสร้างตัวใหม่ ในแบบที่ผมไฝ่ฝันมา
ผมอยากทำงานตัดต่อวีดีโอ ถ่ายรูป และก้อฟรีแลนร์ครับ เพราะผมชอบเที่ยวมาก ไม่ชอบงานที่จำกัดครับ เหนื่อยก้อพัก
ทุกแต่ผมคิดว่ายังไงผมก้อมีความสุกกว่าอยุที่เดีม เพราะเพื่อนผมที่เรียนด้วยกันมันก้อไปเรียนต่างจังหวัดหมดแล้ว
แต่มันยังติดในแง่คิดที่ว่า
ผมจะหาเงินให้พ่อแม่ได้ใช้ แล้วได้เรียนไปด้วยแต่ไม่มีนิเทศ''ชืงผมชอบนิเทศ''
ถ้าผมไปเรียนต่อ มันจะเหมือนผมทิ้งพ่อแม่ไว้แล้วหนีไปสะบายคนเดียว
แต่แม่บอกผมว่าอยากให้ผมไปเรียนเพราะเขาทนเห็นผมทุกแต่เด็กจนโต เขาบอกว่าให้ไปเรียนต่อเถอะ รวยไม่รวยก้อช่างมัน
ถ้าลูกอยู่แล้วเป็นแบบนี้ ลูกไม่ต้องอยู่ก้อได้...............แต่พ่อผมชืงที่ไว้ใจยาดมากก เขาอยากให้ผมอยู่ทำงานกับยาดเพราะ
เขาคิดว่าทำงานกับใครก้อไม่มีทางได้ดี เท่ากับคนในสายเลือดเดียวกัน
บางคนก้อพูดว่า
พ่อแม่ไม่เคยต้องกานอะไรจากลูกนอกจากให้ลูกมีความสุก
บางคนก้อว่า
พ่อแม่เลี้ยงงดูเรามาแต่เด็กจนโตเราก้อต้องเลี้ยงดูเขาเพื่อตอบแทน
ช่วยผมทีครับผมก้อตันเหมือนกัน หลือจะสะหละ ความฝันเพื่อพ่อแม่ หลือ จะไปต่อความฝัน
ผมเคยถามแม่น็ะแม่บอกว่า อยากให้ผมไปเรียนต่อถืงเขาจะเหนื่อยหน่อย ก้อไม่เป็นไร....