ก่อนอื่นสวัสดีทุกคนที่เค้ามาอ่านนะค่ะ.......
เราชื่อ เอ็ม ค่ะ
ตอนแลกเราเป็นคนที่ไม่สนเรื่องความรักเลยยยย
อาจจะมีคุยกันบ้าง แต่เอ็มคุยกับ ผญ ด้วยกันค่ะ
ผช ก็เข้ามาเยอะนะ แต่ก็ไม่ใช่ ไม่ชอบ
เป็นแบบนี้ ??
ก็เพราะว่าเคยอกหักมาก่อนนั้นละ
เลยไม่อยากเปีดโอกาสให้ ผช
แต่ที่อกหักผ่านมาก็ไม่เลวอะไรนะ
แบบเด็กๆอ่ะ ไวลุ้น แต่ก็เสียใจมากค่ะ
เพราะมันเป็นรักแรกๆ
เลยคิดว่ายังไม่มีใครรักเราจริง ก็ไม่โฟกัสเรื่องรักเท่าไร (คุยๆกับ ผญ ไปแบบนี้เรื่อยๆ)
ต้องบอกไว้ก่อนเลยว่าที่บ้านชอบมีปัญหา
เลยคิดว่าคงไม่มีใครโอไปกับเรา

จนมาวันหนื่งก็มี ผช คนหนื่งเข้ามา
ถืงว่า ปัญหา จะเจออะไร เค้าก็รู้มาตั้งแต่แลก
แต่ก็ยังเลือกจะเข้ามาค่ะ
เค้าเลี่มทำลายกำแพงที่เราส้างไว้
ส้างความไว้ใจ หลือทำอะไรสักอย่าง
ที่ทำให้ใจเรากับมา...รัก...อีกครั้งหนื่ง

คือเป็นคนแรกที่เอ็มคิดว่า เออว่ะ เอาจริงๆสักครั้ง
เป็นคนแรกที่เอ็มยอมให้เค้าเข้าบ้าน...
เป็นคนแรกที่เอ็มยอมมอบความรักแบบคนรัก...
เป็นคนแรกสำลับทุกๆอย่างเลยค่ะ

เรารักกันมาก
แต่ก็ไม่มากพอค่ะ

ครอบครัวเอ็มคือหวงมากกกก
ไปไหนไม่ค่อยได้เลยค่ะ
พอ ผช มาบ้านก็บ่นๆๆๆๆๆ
แต่เค้าก็ไม่ท้อนะค่ะ ก็ยังมาเรื่อยๆ
เวลา ผช เค้าไปเล่นส่วนมากก็เป็นกางคืน
เราก็อยากไปด้วยกัน แต่ก็ไปไม่ได้ (ก็ขโมยออกไป)
ตอนที่ออกไปได้ เอ็ม ก็บ่นๆ, กลัวๆ แม่จะตามหา
หลายครั้ง...เลยทำให้เค้ารู้สืกว่า เค้าต้องการคนที่พร้อมไปกับเค้าก่วาเรา เราก็เลี่มรู้สืกว่าเออ โตแล้ว ควรคุยกับพ่อกับแม่ดีๆ แล้วก็ได้ออกมาเที่ยวกันจริงๆนะ แต่ก็ผ่านไป 1ชม คือ โทจิกๆๆๆๆๆๆๆจิกๆๆอ่ะ
คือแฟนเราก็คงกดดันจะเที่ยวก็ไม่สะหนุก
เราก็บอกแฟนนะว่าถ้ามันถืงเวลา เราโตก่วานี้
พ่อแม่ก็ไม่ห่วงอะไรมาก เค้าก็โอเค

พ่อแม่ก็เป็นห่วงเรามาก
แฟนเราก็เป็นห่วงเรามากเหมือนกัน
ทุกๆวันเราออกไปเรียนคือขื้นรถเมล์ไปค่ะ
แต่เราเรียนพากบ่าย เลยไม่ต้องตื่นเช้ามาก
แต่ก็ต้องตื่นเช้า ทำอาร ให้ที่บ้าน
เพราะที่บ้านต้องออกไปทำงานกันหมด
เหลือแค่พี่ชาย (น้องของแม่)
นี่ละคืออีกหนืงปัญหา !!
พี่ชายคนนี่เค้าเป็นคนที่มีโลกส่วนตัวสูง
อาลมร้าย,เล่น Xา,เพื่งออกจากคุกมาค่ะ
พ่อแม่นิบอกให้อยู่แต่ในห้องเลยค่ะ
ชื้อของกินให้ติดในห้องจริงๆ
แฟนรู้ ก็เป็นห่วงอยู่แล้ว ก็ไม่ให้ใส่ขาสั้น
ไม่ให้ออกจากห้อง ไม่ให้ใสกะโปง
ห้ามนู้นห้ามนี้ เราก็กลัวก็ฟังๆบ้าง ไม่ฟังบ้าง
เพราะอยู่ที่บ้านเนอะก็อยากสะบายๆ
พอไปโรงเรียนก็ไกร ก่วาจะไปถืงก็มีนอนนนบ้าง
นอนในรถเมล์มันอันตะลาย ก็เคยเจอตะหลอด
มี ผช ชอบเอาตีนมาเคี่ยๆ ลูบๆ จนตื่นสะดุ้ง
เกีดเรื่องอะไร ก็บอกถ้าใครถาม ว่าวันนี้เป็นไงบ้าง
คือเรากับแฟนต่างใช้ชีวิตพอกับบ้านมาก็ชอบถาม
วันนี้เหนื่อยไหม? เป็นไงบ้าง? เจออะไรบ้าง?
เราไม่โกหกเลยนะ บอกไปหมดสะทุกอย่าง
จนลืมๆจุดๆหนื่งไปว่าแฟนเราเป็นห่วงเรามากก
เราทำให้แฟนไม่สะบายใจตะหลอด
เราควรเลือกว่าอะไรควรบอก หลือ ไม่บอก


เราเป็นคนที่นอนดืกมากกก
เพราะขายของออนไล์
แต่ตื่นเช้าค่ะ
แฟนนี่ตื่นสายยยยยมากกก
เนื่องจากเล่นเกมดืกมากกกกกก

พอมาวันหนื่งเราต้องช่วยพี่ขายของ
แล้วทำให้เอ็มไม่ได้กลับบ้าน
ต้องได้นอนเฝ้าร้านคนเดียว
ก็ไม่ได้คิดอะไรนะ กลัวทำไหม?
แฟนนี่ก็บอกว้าห้ามนอน มันอันตะลายย
อยู่คนเดียวทำไหม? กลับบ้านไปนอน
ไอเราก็ขี้เกียดจะกลับยังไง รถก็ไม่มี
นอนๆ ตื่นๆ ก็เช้าแล้วอะไรอย่างนี่
แต่พอดืกๆพี่เขยก็กลับมาค่ะ
เราก็บอกแฟนนะ ว่าพี่เขยกลับมา
เราก็ไม่คิดอะไรนะ....แต่พี่เขยเค้าคิดค่ะ
นี่ก็เลี่มแปกๆ ก็คอลหาแฟนทิ้งไว้
ให้เค้าได้ยินเสียงด้วย
คือแบบเค้าจะปลั้มเรานะ
แฟนเอ็มต้องรีบบบบบบมารับอ่ะ
จะทำอะไร คือเอ็มบอกแฟนหมดนะ
ถ้าวันหนื่งไม่ได้คุยกัน
เอ็มก็เขียนบอกไว้ ถ่ายรูปให้เค้ารู้
คือเค้ารู้ทุกอย่างที่เอ็มเจอ
คือเอ็มขอโทษที่ไม่ชอบฟังเค้าเลยย
เลยทำให้เกีดปัญหา...นี่ละคือจุดเลี่มต้นของความเบื่อ
เบื่อที่จะบอกให้ไปกินข้าววว
เบื่อที่จะบอกอย่านอนดืกนะเป็นห่วง
เบื่อที่จะบอกว่ารักษาตัวเองหน่อย
เบื่อที่จะบอกว่าไม่ต้องทำแบบนั้นนะ
เบื่อ....ทุกอย่าง
เลี่มเบื่อ....แม้กะทังคุยกัน
เราก็เหมือนเดิมอ่ะ ทักหาแฟน คอลหาแฟน
เค้าก็เลี่มบอกว่า มีอะไร? คอลมาทำไหม ?
มีเรื่องค่อยคอลมาได้ไหม? ไม่ได้คิดถืง ไม่อยากเจอ
จนมาวันหนื่งก็มาถืงจุดที่ เราทำอะไรก็น่าลำคาญ
คือเบื่อเราเพราะรู้จักหมดแล้ววไง
ในตอนนั้นเราเสียใจมากนะค่ะ
เอาแต่ งง ว่าเกีดอะไรขื้นทำไม่ถืงเป็นได้ชะอย่างนี้
ก็ไปหา ไปถาม ไปคุยแต่เหมือนยิ่งพูดยิ่งดูลำคาญ
จะกอดก็ไม่ให้กอด TT จะจับก็ไม่ให้จับ
จนเค้าตี เราเจ็บมากกกแต่ก็ยังจะพะยายามจับ
ยิ่งจับเค้ามากเท่าไร เค้ายิ่งตีแรงมากขื้น
จนต้องใช้ตีนยันเราเอาไว้ไม่ให้มาใก้ล
เค้าก็เห็นเราเจ็บ มากกก เค้าเลยอยุดเอง
....ก็ร้องไห้ชิ...เหมือนคนบ้าเลยยย
ทำขะหนาดนี้ก็ยังไม่ไป ไล่ให้ไปก็ยังไม่ไป
เค้าก็เลี่มหาเรื่องบอกเลิก ว่าไปทำ ผญ ท้องมา
คือไม่มีวันเชื่อค่ะ แต่เค้าจริงจังมาก
บอกว่าเออที่ผ่านมาเค้ารู้ว่ามันไม่ใช่ตั้งแต่แลก
ที่ผ่านมาเค้าไม่เคยมีความสุข เค้าแอบคุยกับ ผญ คนหนื่งที่เค้าทำให้เค้ามีความสุขมากก่วาเรา
ผญ คนนั้นทำให้เค้าสะบายใจ แล้วเค้าก็รักคนนั้นมากกกกก...คือตอนที่ได้ยินมันเจ็บมากนะ แต่ก็ยังเชื่อใจเค้า บอกว่าไหน? เอามาดูชิ ? ใคร? ตอนไหนอะไรอย่างไง? เค้าก็บอกๆ จนเราจะเชื่อ
ร้องไห้นี่ไม่ต้องบอกหลอกนะว่าขะหนาดไหน
จนเค้าต้องร้องตาม คือไม่เค้าใจเลยว่าเค้าร้องทำไหม
เราก็...บอกเค้าว่า..ไม่เป็นไรนะ เรารับได้
เราจะอยู่แบบนี้ เราจะรักเธอแบบนี้ เหมือนเดิม
เราถามเค้าว่าเหนื่อยไหม? เค้าก็ร้องไห้แล้วบอกว่าเค้าเหนื่อยมาก แล้วเค้าก็บอกกับเราว่า เธอจะโอเคไหม? ถ้าเรามีคนอื่น ( เราโอเคค่ะ ) เธอจะโอเคไหมถ้าเราให้ความสำคัญกับคนนั้นมากก่วาเรา (โอเค) เธอจะโอเคไหมถ้ารัก ผญ คนนั้นมากก่วาเรา (โอเค)

ใครโอเคก็บ้ามากชินะ
เราตั้งสะติมากกก ยอมรับทุกอย่างขอแค่ได้อยู่ด้วยกัน
ก็ถามเค้าว่า จะเลี้ยงลูกไหวไหม? เราช่วยนะ
ถ้ามีอะไรให้ช่วยบอกนะ เค้าก็ยอมให้เรากอด
แล้วเค้าก็ลูบหัวเบาๆแล้วบอกว่า พอเถอะ เราไม่อยากให้เธอมาอยุ่งอะไรในชีวิตเราอีกแล้ว เราจบกันแค่นี้นะ
แล้วเค้าก็เดินเข้าบ้านไป...

คือมันเหนื่อยอ่ะที่จะยอมรับความจริง
แต่เราเป็นคนที่ต้องเห็นจริงๆอ่ะค่อยเชื่อ
ต้องมีเหตุผลจริงๆ
เลยขโมยมือถือเค้ามา
มือถือเค้าไม่มีคนอื่นค่ะ ผญ คนนั้นก็ก๋อบรูปมาแต่เกม
เราดีใจมากกกกกกกก ไม่เสียใจเลยที่ไว้ใจเค้า
ลืมไปชะทุกอย่าง ว่าเค้าจะตีเจ็บแค่ไหน
เลี่มหาวีทีให้เค้ากลับมา ( ถืงแม้เค้าจะบอกว่าไม่มีวัน)
เราก็พะยายามเรื่อยๆ เคียปัญหาที่บ้าน
คุยกับพ่อกับแม่ดีๆ ว่าเอออ ตอนนี้ลูกโตแล้วนะ
ไม่อย่างให้เค้าเป็นห่วง พ่อแม่ก็เชื่อใจ
เพราะแฟนเราเค้าทำให้พ่อกับแม่เชื่อใจเอง
คือเค้าช่วยเรากับบ้านในวันที่ พี่เขยเลว
มันชะนะใจพ่อไปเต็มๆ เค้าส้างโอกาสให้ตัวเอง
แล้วเค้าก็ทิ้งโอกาสตัวเองค่ะ
เราก็เคียเรื่องพี่ชายให้เค้ากับไปอยู่ต่างจังหวัด
เราก็ดูแลตัวเองมากขื้น เลี่มง้อ....
แต่ ง้อ ยังไง เค้าก็ไม่กลับมา
เลี่มทำทุกอย่าง ถืงรู้ว่าไม่มีโอกาสโครดพะยายาม
เราเป็นคนที่ไม่ชอบลายสักค่ะ มากกกกกกกกกก
แต่เราเคยคุยกันเค้าอยากให้เอ็มไปสักชื่อเค้าไว้
เอ็มคิดออก ก็ตัดสินใจไปเลยค่ะ
ชื่งนัดช่างสักมาเป็นเดือนๆๆๆๆ ไม่กล้าไปสักที
แต่ สุดท้าย ก็สัก แล้วรีบมาหาแฟน
แต่เค้ายังไม่รู้ว่าเราไปสักมาเราก็ ง้อ พูดดีๆ
ที่ทำให้เค้าสับายใจขื้น ไม่ต้องห่วงเรา เราจะฟังเธอมากก่วานี้ เราจะรักษาตัวเองมากก่วานี้ เราจะไม่ปล่อยให้แฟนเราไม่สบายใจอีก ขอโอกาสสักครั้งหนื่งได้ไหม
......มันไม่มีค่าอะไรเลย ค่ะ เค้าบอกว่าเหนื่อยแล้ว ไม่เอาแล้ว ไล่กับเหมือนเดิม เลี่มจับ....ก็ใช้ตีนโดนตรงรอยสักเลยเจ็บมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
กก แล้วเราก็เปีดให้เค้าดู (ตรงเนีนอกข้างช้าย)
แต่เค้าก็บอกมาว่า มืงทำตัวเอง มืงไปสักเองจะเรียกร้องอะไร เอาไว้เป็นบทเรียนชะ!!!
เราไม่เสยใจเลยค่ะที่ลอยสักนั้นเป็นชื่อเค้า
และก็ไม่คิดจะลบอีก เพราะเราตั้งใจไปแล้ว
ถืงเค้าไม่สนใจ เราก็ปล่อยให้เค้าพักไปอีก
แล้วเราก็กลับมาบ้าน มาหาวีธีใหม่ค่ะ
ถ้าถามว่าเหนื่อยไหม?
แต่การไม่มีเค้ามันเหนื่อยมากก่วา

เราคิดจะทำทุกอย่าง เผื่อให้ได้เค้ากับมาค่ะ
เลี่มจาก เขียนคำว่า ดีกันนะ ให้เพื่อนส่งให้เค้า
ส่งๆๆๆๆๆๆ ส่งทังวันค่ะ จนค่ำแล้วส่งบอกรัก
โดนเค้าตอกกับมาว่าไม่อายหรอ? T T
แล้วเค้าก็บล๋อกเฟสเรา เปี่ยนสีแชท
บอกให้เราไปเก็บของกับมาค่ะ
(เราชอบเปลี่ยนเสื้อกันใส่ น่ารักไม่ละ)
แต่เอ็มก็ยังไม่ไปค่ะ ตอนนี้ก็ยังไม่ไปค่ะ

ปัญหาเราก็แก้
เหตุผลมันไม่หนักพอที่จะเลิกกันนะ
เรารู้ว่าแฟนเราไม่สบายใจมาก เหนื่อยมาก
แต่ให้โอกาสสักครั้งไม่ได้หรอ? เราขอโทษ
ที่เอาแต่ใจ T T ทีไม่ชอบฟังเลยเกีดปัญหา
(ไม่มีใครอยากให้มันเกีดขื้นค่ะ)
เราไม่อยากมีปัญหาค่ะ เรื่องจริงมันยิ่งก่วานิยาย
ปัญหาที่บ้านที่เราไม่ได้ก่อสะพาบแวดล้อมที่บ้านมีพี่ชายติดยา  เราไม่ได้อยากมีแบบนั้น ปัญหาพี่เขยที่เราเคยนับถือชื่งเราไว้ใจไม่คิดว่าจะมีวันนั้น เราไม่รู้เรื่อง
เราไม่รู้เรื่อง เราไม่รู้!!!! เราไม่หนักแหน้นพอ
เค้าก็บอกถ้าฟังเค้าบ้างมันจะไม่เป็นแบบนั้น

นี่เราเป็นปัญหาให้เค้ามาก
เค้าเลยบอกว่า เราคือต้วปัญหา

เคยท้อกับปัญหาที่เจอๆนะ
ปัญที่ตัวเองไม่ได้ส้าง
ปัญหาที่.....เห้อออ
เราก็พะยายามทำให้มันเหมือนเดิม
พูดอะไรหลายๆอย่าง เปลี่ยนแปงตัวเอง
ตอนแลกๆที่คบกันก็บอกแล้ว
ว่าที่บ้านไม้โอเคไม่กล้าให้ใครเข้าบ้าน
แต่ก็ยังเข้ามาอ่ะ รู้ทุกอย่างแล้วออกไปหรอ???
เค้าบอกกับเพื่อนว่า อยากมีแฟนเหมือนคนทั่วไป
เราก็เป็นคนเหมือนคนทั่วไปอ่ะ แต่ชีวิตมันก็มีจุดที่วุ้นๆกันบ้างป่ะ ทำไหมไม่ผ่านไปด้วยกัน
ทำไหมไม่มองความสุษที่เราส้างกันไว้เลยย


เราก็ยังไม่ท้อ
หาวีธีง้ออออต่อไป
เราไปเพั้นเสื้อยืดคำว่า ดีกันนะ
เยอะๆให้เพื่อนใส่ด้วยย
แต่.......ก็ไม่โอค่ะ
จะทำอะไรอย่างไง เค้าก็ไม่กับมา
เค้าเหนื่อยกับสะพาบแวดล้อมเรา
เค้าไม่เอาแล้วค่ะ


คือเราท้อมากกกกกกกกกกกก
คิดว่าเออ พอก็ได้ คนเรามีสิดเลือกคู่ชีวิทตัวเอง
เราหนีไปเที่ยวไกๆ
ไปเล่นกับเพื่อนบ้าง
ทำงานๆเยอะบ้าง
ทำทุกอย่างที่จะลืมให้ได้
แต่ไม่มีคนอื่นนะค่ะ
ไม่ไปทีที่เคยไปด้วยกัน
ไม่มองอะไรๆที่เคยทำด้วยกัน
ไม่ใส่เสื้อตัวเดีม ไม่กินอะไรๆเหมือนเดีม
หนีจริงๆค่ะ ไปที่ที่ไกรจากที่บ้านมากกกก
แต่ยิ่งไกรแค่ไหน ยิ่งคิดถืงมากเท่านั้น
เพื่อนก็บอกว่า เราดีเกีนไป
ดีเกีนไปนี่คือ เราไม่ไปเที่ยวกับเพื่อนเลยค่ะ
เพราะแฟนเราหวงมาก จะไปก็ต้องไปด้วยกัน
จะอยู่ห่างกันแค่ไหน ถ้าไม่ให้ไปก็คือไม่ไป
แกๆโกหกก็ได้ป่ะ ไม่เลยค่ะ ไม่เคยทำแบบนั้นเลย
เวลาผ่านไปนานจนคิดว่าลองเปีดโอกาสให้คนที่เค้าชอบเราบ้างชิ ลองคุยๆกันบ้าง
แต่ก็ไม่สนค่ะ
จะดีมากก หล่อมากก มีเงีนมากกกก
ก็ไม่สนเลยค่ะ  พะยายามสนใจแล้วนะ
แต่ไม่ก็คือไม่ !!!!
(เหมือนแฟนเราหลือป่าวที่ไม่กับมาก็คือไม่กับมา)
คือเราให้คำว่าตะหลอดไปแล้วอ่ะ
Forever = Forever
ทำไหมไม่เหมือนกันบ้าง ทำไหมไม่อดทนเผื่อกันบ้าง
ถ้าใจเราไม่อยากลืม ต่อให้หนีไกรแค่ไหน
ก็ไม่ลืม เราก็ดูรูป คิดถืงก็ไปฟังเสียงที่อัดไว้
เค้าชอบบอกว่าอัดเกับไว้ทำไหม กลัวเราไม่จำหรอ!!
เราเป็นคนที่เสียใจกับอะไรแล้วจะเบลอๆ ลืมๆ
มันเลยทำให้เอ็มเป็นคนชอบเก็บๆ เก็บเสียงๆ
เก็บ วัน,เดือน,ปี เวลา,นาที ทุกอย่างที่สำคัญใส่โน็ตไว้
เราก็คิดว่าเราจะรักแบบนี้ อยู่แบบเดีมๆ คิดถืงให้ตายเค้าก็ไม่กับมาค่ะ เลือกที่จะรักทังๆที่เค้าไม่เหลือเยื่อใย
ที่บ้านก็ถามหานะ ทำไหมไม่เห็นเค้ามาแล้ว
เราก็บอกว่าติดงาน
เราก็คุยกับพ่อค่ะ ว่าถ้าอีกฝ่ายยอมรับบ้านเราไม่ได้
จะเป็นเหตุผลที่เค้าควรจากไปไหม?
พ่อก็บอกว่า ดูพ่อสิ....!!!
พ่อก็ไม่ยอมรับครอบครัวของแม่ที่มีพี่ชายไม่ดี
แต่ที่พ่ออยู่จนมีลูกเพราะพ่อรักแม่!
ถ้าความรักเค้ามีให้ลูกมากพอ
เค้าจะกลับมา

ทอละมานเนอะ...แต่ก็ต้องยอมรับความจริง
ความจริงที่เผลอไปโทหาเค้าแล้วเราก็คุยกันอีกครั้งค่ะ
เมื่อว่านนี้เอง..........<3

เค้าก็บอกว่าคิดถืงเหมือนกัน
ยังรักเหมือนเดีมแต่ไม่ขอหยุ้งเกี่ยวอะไร

คืออะไรค่ะ? จะทำยังไงได้ค่ะ
เราจะทำอะไรไม่ได้เลยหรอ