คือไม่ได้จะติหรือวิจารณ์ละครอะไรนะครับเพราะส่วนตัวชอบทั้งละครเรื่องบุพเพสันนิวาสแทบไม่คิดจะติอะไรเลยเพราะตัวเองก็ดูแบบใจจดใจจ่อเหมือนกัน​ แต่คือจขกทคาใจแบบติดใจข้องใจมากว่าทำไมทั้งเรื่องบุพเพสันนิวาสและลครพีเรียดสมัยอยุธยาบางเรื่อง(จริงๆหลายเรื่องอยู่)​ถึงใช้คำว่าข้าเป็นสรรพนามบุรุษที่1แทนตัวในทุกกรณีไม่ว่าจะคุยกับผู้ใหญ่กว่าหรือคนที่สูงศักดิ์กว่าหรือกับในกรณีพูดแบบให้เกียรติเห็นแทนตัวเองว่าข้าหมดในกรณีพูดไม่ให้เกียรติและจิกๆนิดๆก็ภาษาพ่อขุนซึ่งบางเรื่องก็ไม่มีภาษาพ่อขุน​ คือข้องใจมากเพราะเท่าที่ดูในเรื่องบางเรื่องในสมัยอยุธยาตอนปลายเวลาพูดกับผู้ใหญ่กว่าหรือให้เกียรติจะแทนตัวเองว่าฉัน​ เช่นพ่อจ๊ะเอานี่มาให้ฉันหน่อย​ หรือ​ พ่อยืนฉันขอบใจพ่อยืนมากนะที่ดูแลแม่เย็นให้​ หรือจะเป็น​ ฉันก็ไม่รู้อ่ะพี่เที่ยง​ คือแบบในสมัยอยุธยาตอนปลายก็เห็นใช้กัน​ ยิ่งสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้นยิ่งใช้บ่อยคือสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้นถ้าใช้แสดงว่าต้องรับจากสมัยอยุธยาแล้ว​ แต่นี่คือยังไงทำไม่มี​ อีกอย่างด้วยความที่จขกทคุ้นเคยกับคำนี้มาแต่เล็กเลยตะขิดตะขวงใจมากที่มิมี