คือเรารักผู้ชายคนนึ่ง ถ้าเขาอ่านเจอ เราก็อยากจะถามอะไรเขาสักหน่อย เรื่องของเรา มันมีทางเป็นไปได้ไหม แต่ก่อน เรายอมรับนะ เรารักแบบหน้ามืดตามัว ไม่มองความเป็นจริง คิดเอาเองว่า ในเมื่อเราให้เขาไปทั้งใจ สักวันเขาต้องมองเห็นและรักเราบ้าง แต่เราลืมคิดไป นี้คือโลกแห่งความจริง ปัจจัยมันมีหลายหย่าง ด้วยความที่เราเจอเรื่องราวทั้งดีทั้งร้ายมาค่อนข้างจะพอสมควร มันเรยทำให้เราเข้าใจกฎแห่งความจริงมากขึ้น  เราเคยบอกผู้ชายคนนึ่งว่า อีก5ปี จะไปบอกว่ารัก ตลอดระยะเวลาจากนี้เราจะทำทุกอย่างเพื่อให้เขาหันมามอง เราคิดอย่างนั้นนะ ตอนนี้ก็ยังคิด แต่ ด้วยความที่เราก็คิดว่าเราโตเป็นผู้ใหญ่พอแล้ว นี้เราทำไมต้องปิดกั้นตัวเอง ไม่ยอมเปิดรับใครเรย เพราะผู้ชายคนนึ่ง ที่เราก็ไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าถึงวันนั้น เขาจะมีอาการแบบไหน เราไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าตอนนี้เขานอนอยู่กับใคร ทุกครั้งที่เจอ เขาแสดงอาการออกเรยว่าไม่ชอบเรา  เราถามตัวเองหลายครั้งเรยนะ เฮ้ย ห้าหกปีเชียวนะ ไม่คิดบ้างเหรอว่าจะมีคนดีๆผ่านเข้ามาในชีวิตบ้าง ทำไมต้องปิดตัวเองขนาดนี้  เราตอบตัวเองไม่ได้เรย จริงๆนะ แค่ความรู้สึกเรามันบอก ว่ามันคือคนนี้ มันผูกพันแปลกๆ  แต่ก็นะ บางที เราแค่พิมไว้ถ้าเขามาเจอ เกิดเค้าเล่นพันทิปขึ้นมา แล้วรู้สึกว่า มันคล้ายๆกับเหตุการณ์ชีวิตของตัวเอง เราก็อยากรู้นะ ว่าเขาคิดแบบไหน หรือถ้าใครเจอเหตุการณ์แบบนี้ก็ตอบเราหน่อยนะ ส่วนตัวเราเลือกแล้วละ ว่าจะทำตามที่พูด ถึงสุดท้ายจะจบลงด้วยความผิดหวังเสียใจ แต่เราคิดว่า ถึงตอนนั้นเราคงไม่เสียใจหรอก  ความรักมันบังคับกันได้ที่ไหนล่ะ แต่ก็นะ ผู้หญิง ต้องเข้าใจผู้หญิงทุกคน ไม่ชอบอะไรที่ค้างคาใจแล้วมันหาคำตอบไม่ได้  คือถ้าเกิดวันนี้บังเอิญเขาอ่านมาเจอ แล้วตอบเราว่า ไม่มีทางเป็นไปได้ เชื่อไหม เรายังจะรู้สึกดีกว่า ต้องเก็บความค้างคาใจไปอีกห้าปี เฮ้อ ฟังดูตลกดีไหม แต่คนทีเจอจริงๆ ตลกไม่ลง
สุดท้ายเราอยากจะบอกเขาว่า ที่เราเคยพูดว่ารัก นั้นมันคือมันออกมาจากความรู้สึกเราจริงๆ myprince