ก่อนที่ทุกคนจะว่าอะไรอยากให้ลองฟังเรื่องราวก่อนนะคะ🥲
คือหนูกับแฟนเก่าคบกันมา3ปี แต่เขาเป็นคนที่ฐานะไม่ดีเลยเขาไม่เคยให้อะไรเราได้และเป็นเราเองที่เป็นคนออกค่าใช้จ่ายทุกอย่าง(ทุกอย่างเลยจริงๆ)แต่แฟนเก่าคนนี้ไม่ใช่คนที่หวังเงินนะคะเเต่เพราะเขาไม่มีจริงๆแต่เขาก็รักเรามากถึงเขาจะให้เงินหรือสิ่งของหรือความอำนวยสะดวกในหลายๆเรื่องกับเราไม่ได้แต่เขาให้ใจกับเราได้เกินล้านแบบที่ชาตินี้ก็ยังคิดกับตัวเองว่าคงหาไม่ได้แล้วค่ะ เขารับเราได้ทุกอย่างเลยจริงๆซี่งเราค่อนข้างขี้งอนและเอาแต่ใจมากๆแต่เขาก็น่ารักและดีกับเรามากจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะเขาทนกับนิสัยขี้งอนของเราด้วยคงคบกันมาไม่ถึง3ปี แต่เหมือนที่พูดไปเลยค่ะ ว่าครอบครัวเขาค่อนข้างที่จะไม่มีอะไรเลยจริงๆ ต่างกับฝั่งเราที่จะเรียกว่ามีมากขนาดนั้นก็คงเวอร์แต่ก็คือมีประมาณนึงเลยค่ะ ซึ่งมันทำให้พ่อแม่เราหรือญาติๆไม่ค่อยจะเห็นด้วยมาโดยตลอดเพราะเป็นเราที่ต้องออกแทบทุกอย่าง แต่ถึงจะอย่างงั้นเราอยู่กับเขาเเล้วมีความสุขมากจริงๆ จนวันนึงเหมือนเราเป็นบ้านี่แหละค่ะ คงจะมีบ้างที่เวลาคบใครนานๆเข้าแล้วมันไม่มีอะไรเลยแล้วจะทำให้เราเริ่มท้อและหงุดหงิด เลยทำให้เกิดการมีอีกคนเข้ามาค่ะ ซึ่งคนนั้นเขามีฐานะค่อนข้างมากเรียกว่ามากเป็นหลักล้านได้เลยค่ะ เราเลยได้เริ่มพูดคุยและเขาได้ให้อะไรหลายๆอย่างและพาเราไปได้ทุกที่อำนวยได้ทุกอย่างจริงๆ จนตอนนั้นหน้ามืดตามัวเริ่มหลงไปกับพวกนั้นค่ะ (คงเพราะที่ผ่านมาไม่เคยเป็นฝ่ายได้ขนาดนี้บ้างเลยจริงๆ) จนตัดสินใจเลิกกับแฟนที่คบมา3ปี เพราะเขาให้ในสิ่งที่เราต้องการด้วยไม่ได้ ซึ่งแฟนเก่าเราก็เสียใจหนักมากค่ะ แต่ตอนนั้นเหมือนความชั่วบังตา เลยทำให้เราหลงไปกับคนนั้นจริงๆ แต่ในระยะเวลาไม่กี่เดือนก็ได้แต่งงานกับคนใหม่ซึ่งตั้งแต่วันแรกที่แต่งก็สับสนแล้วค่ะ เพราะลองถามตัวเองดูดีๆอีกทีก็รู้สึกแค่ว่ารู้สึกดีกับเขาค่ะ ไม่ได้รู้สึกรักเหมือนคนเก่าเลย เเต่เพราะปัจจัยหลายๆอย่างทำให้เราไม่ได้พูดมันออกไปเพราะครอบครัวทั้ง2ฝ่ายดีใจและสนับสนุนมาก แต่พออยู่ไปนานๆ(ประมาณ4-5เดือนเองค่ะ)ก็เริ่มรู้สึกว่ามันไม่ใช่แล้ว นี่เราตัดสินใจและทำอะไรลงไป เลยเริ่มมีความคิดอยากหย่ากับเขาค่ะ เพราะความรู้สึกที่ได้ทบทวนกับตัวเองแล้ว มันเป็นแค่ความรู้สึกดีที่ได้รับในสิ่งที่ไม่เคยได้เลยจริงๆ แต่เขาดันรักเราจริงๆค่ะกับคนใหม่ ซึ่งรักเราก็จริง แต่ในฐานะคนถูกรัก เรารู้สึกได้ว่าเขาพยายามและรักเราได้ไม่เท่าครึ่งของคนเก่าเราเลยค่ะ เพราะเคยรักกันมากจริงๆ จนตอนนี้ได้พยายามคุยเรื่องเลิกแบบดีๆไปหลายครั้ง คนใหม่ก็รับไม่ได้และร้องไห้แทบทุกครั้งที่คุยเรื่องนี้ค่ะ ซึ่งเราเองก็หนักใจมาก เพราะรู้ตัวเองดีว่าอยู่ต่อไปคงไม่มีความสุข เพราะไม่ได้รักจริงๆ ถึงรักก็ไม่มากเลย อยู่กับเขาแต่ก็ยังนึกถึงแต่คนเก่าค่ะ เขาให้ในสิ่งที่คนมีเงินแบบนี้ให้ไม่ได้จริงๆ
มาถึงตรงนี้รู้ตัวค่ะ ว่าตัวเองผิดเต็มๆ แต่อยากขอคำปรึกษาจากทุกคนจริงๆค่ะ เราก็ไม่ได้หวังว่าถ้าหย่าแล้วคนเก่าจะกลับมา เพราะเขาคงฝังใจสุดๆแล้ว เพราะระหว่างคบกันเขาก็ขอเราแต่งงานหลายรอบค่ะ แต่เราก็ปฏิเสธทุกรอบ รักมากจริงๆค่ะ แต่ที่ยังปฏิเสธคงเป็นเพราะตอนนั้นยังเรียนอยู่ด้วยและอยู่ในช่วงกำลังสร้างตัวทั้ง2ฝ่ายค่ะ และก็อยากให้เขาโตพอที่จะมีอะไรมากกว่านี้แล้วค่อยแต่งกัน แต่ดันไม่ถึงค่ะ เพราะเราเองที่ใจโลเล ถึงตรงนี้ถามว่ายังหวังให้คนเก่ากลับมามั้ย ก็ตอบได้ตรงๆว่าหวังค่ะ แต่ไม่ได้บังคับหรือหวังมากมายเพราะรู้ว่าเขาคงฝังใจหนักมากไปแล้ว แต่แค่สถานการณ์ตอนนี้อยากทำให้มันถูกต้องอยากซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกตัวเอง มองหน้าคนใหม่แล้วรู้สึกผิดค่ะ เขาดีกับเรามากจริงๆถามว่าเรารู้สึกดีมั้ยก็ดีค่ะรักด้วยแต่ไม่มากเลยส่วนใหญ่แค่ความรู้สึกดีทั้งนั้น เพราะความกดดันจากครอบครัวของเราและครอบครัวของคนใหม่ที่ทำให้เรายอมแต่งด้วย ทุกวันนี้เสียใจกับการตัดสินใจตัวเองมากค่ะ แค่อยากทำให้ทุกอย่างมันถูกต้องและปล่อยคนใหม่ไป เรารักเค้านะคะ แต่รู้สึกว่าถ้ายังคิดถึงแต่คนเก่าและอาลัยอาวรแบบนี้ มันเหมือนไม่ซื่อสัตย์ค่ะ อยากขอคำปรึกษาจากทุกคนจริงๆค่ะ🙁 ตอนนี้การอย่าขึ้นอยู่แค่กับเราแล้ว #ขอเสริมนิดนึงนะคะ ว่าถึงหย่าไปแล้วคนเก่าจะไม่กลับมาอย่างน้อยเราก็ได้ออกมาใช้ชีวิตและให้โอกาสตัวเองอีกครั้งก็ยังดีค่ะ เพราะความรู้สึกรักที่มีให้คนใหม่มันไม่มากพอที่จะเรียกได้ว่าคู่ชีวิตจริงๆ..
หย่ากับสามีเพราะไม่ได้รักแล้ว และยังคงรักแต่แฟนเก่า
ก่อนที่ทุกคนจะว่าอะไรอยากให้ลองฟังเรื่องราวก่อนนะคะ🥲
คือหนูกับแฟนเก่าคบกันมา3ปี แต่เขาเป็นคนที่ฐานะไม่ดีเลยเขาไม่เคยให้อะไรเราได้และเป็นเราเองที่เป็นคนออกค่าใช้จ่ายทุกอย่าง(ทุกอย่างเลยจริงๆ)แต่แฟนเก่าคนนี้ไม่ใช่คนที่หวังเงินนะคะเเต่เพราะเขาไม่มีจริงๆแต่เขาก็รักเรามากถึงเขาจะให้เงินหรือสิ่งของหรือความอำนวยสะดวกในหลายๆเรื่องกับเราไม่ได้แต่เขาให้ใจกับเราได้เกินล้านแบบที่ชาตินี้ก็ยังคิดกับตัวเองว่าคงหาไม่ได้แล้วค่ะ เขารับเราได้ทุกอย่างเลยจริงๆซี่งเราค่อนข้างขี้งอนและเอาแต่ใจมากๆแต่เขาก็น่ารักและดีกับเรามากจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะเขาทนกับนิสัยขี้งอนของเราด้วยคงคบกันมาไม่ถึง3ปี แต่เหมือนที่พูดไปเลยค่ะ ว่าครอบครัวเขาค่อนข้างที่จะไม่มีอะไรเลยจริงๆ ต่างกับฝั่งเราที่จะเรียกว่ามีมากขนาดนั้นก็คงเวอร์แต่ก็คือมีประมาณนึงเลยค่ะ ซึ่งมันทำให้พ่อแม่เราหรือญาติๆไม่ค่อยจะเห็นด้วยมาโดยตลอดเพราะเป็นเราที่ต้องออกแทบทุกอย่าง แต่ถึงจะอย่างงั้นเราอยู่กับเขาเเล้วมีความสุขมากจริงๆ จนวันนึงเหมือนเราเป็นบ้านี่แหละค่ะ คงจะมีบ้างที่เวลาคบใครนานๆเข้าแล้วมันไม่มีอะไรเลยแล้วจะทำให้เราเริ่มท้อและหงุดหงิด เลยทำให้เกิดการมีอีกคนเข้ามาค่ะ ซึ่งคนนั้นเขามีฐานะค่อนข้างมากเรียกว่ามากเป็นหลักล้านได้เลยค่ะ เราเลยได้เริ่มพูดคุยและเขาได้ให้อะไรหลายๆอย่างและพาเราไปได้ทุกที่อำนวยได้ทุกอย่างจริงๆ จนตอนนั้นหน้ามืดตามัวเริ่มหลงไปกับพวกนั้นค่ะ (คงเพราะที่ผ่านมาไม่เคยเป็นฝ่ายได้ขนาดนี้บ้างเลยจริงๆ) จนตัดสินใจเลิกกับแฟนที่คบมา3ปี เพราะเขาให้ในสิ่งที่เราต้องการด้วยไม่ได้ ซึ่งแฟนเก่าเราก็เสียใจหนักมากค่ะ แต่ตอนนั้นเหมือนความชั่วบังตา เลยทำให้เราหลงไปกับคนนั้นจริงๆ แต่ในระยะเวลาไม่กี่เดือนก็ได้แต่งงานกับคนใหม่ซึ่งตั้งแต่วันแรกที่แต่งก็สับสนแล้วค่ะ เพราะลองถามตัวเองดูดีๆอีกทีก็รู้สึกแค่ว่ารู้สึกดีกับเขาค่ะ ไม่ได้รู้สึกรักเหมือนคนเก่าเลย เเต่เพราะปัจจัยหลายๆอย่างทำให้เราไม่ได้พูดมันออกไปเพราะครอบครัวทั้ง2ฝ่ายดีใจและสนับสนุนมาก แต่พออยู่ไปนานๆ(ประมาณ4-5เดือนเองค่ะ)ก็เริ่มรู้สึกว่ามันไม่ใช่แล้ว นี่เราตัดสินใจและทำอะไรลงไป เลยเริ่มมีความคิดอยากหย่ากับเขาค่ะ เพราะความรู้สึกที่ได้ทบทวนกับตัวเองแล้ว มันเป็นแค่ความรู้สึกดีที่ได้รับในสิ่งที่ไม่เคยได้เลยจริงๆ แต่เขาดันรักเราจริงๆค่ะกับคนใหม่ ซึ่งรักเราก็จริง แต่ในฐานะคนถูกรัก เรารู้สึกได้ว่าเขาพยายามและรักเราได้ไม่เท่าครึ่งของคนเก่าเราเลยค่ะ เพราะเคยรักกันมากจริงๆ จนตอนนี้ได้พยายามคุยเรื่องเลิกแบบดีๆไปหลายครั้ง คนใหม่ก็รับไม่ได้และร้องไห้แทบทุกครั้งที่คุยเรื่องนี้ค่ะ ซึ่งเราเองก็หนักใจมาก เพราะรู้ตัวเองดีว่าอยู่ต่อไปคงไม่มีความสุข เพราะไม่ได้รักจริงๆ ถึงรักก็ไม่มากเลย อยู่กับเขาแต่ก็ยังนึกถึงแต่คนเก่าค่ะ เขาให้ในสิ่งที่คนมีเงินแบบนี้ให้ไม่ได้จริงๆ
มาถึงตรงนี้รู้ตัวค่ะ ว่าตัวเองผิดเต็มๆ แต่อยากขอคำปรึกษาจากทุกคนจริงๆค่ะ เราก็ไม่ได้หวังว่าถ้าหย่าแล้วคนเก่าจะกลับมา เพราะเขาคงฝังใจสุดๆแล้ว เพราะระหว่างคบกันเขาก็ขอเราแต่งงานหลายรอบค่ะ แต่เราก็ปฏิเสธทุกรอบ รักมากจริงๆค่ะ แต่ที่ยังปฏิเสธคงเป็นเพราะตอนนั้นยังเรียนอยู่ด้วยและอยู่ในช่วงกำลังสร้างตัวทั้ง2ฝ่ายค่ะ และก็อยากให้เขาโตพอที่จะมีอะไรมากกว่านี้แล้วค่อยแต่งกัน แต่ดันไม่ถึงค่ะ เพราะเราเองที่ใจโลเล ถึงตรงนี้ถามว่ายังหวังให้คนเก่ากลับมามั้ย ก็ตอบได้ตรงๆว่าหวังค่ะ แต่ไม่ได้บังคับหรือหวังมากมายเพราะรู้ว่าเขาคงฝังใจหนักมากไปแล้ว แต่แค่สถานการณ์ตอนนี้อยากทำให้มันถูกต้องอยากซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกตัวเอง มองหน้าคนใหม่แล้วรู้สึกผิดค่ะ เขาดีกับเรามากจริงๆถามว่าเรารู้สึกดีมั้ยก็ดีค่ะรักด้วยแต่ไม่มากเลยส่วนใหญ่แค่ความรู้สึกดีทั้งนั้น เพราะความกดดันจากครอบครัวของเราและครอบครัวของคนใหม่ที่ทำให้เรายอมแต่งด้วย ทุกวันนี้เสียใจกับการตัดสินใจตัวเองมากค่ะ แค่อยากทำให้ทุกอย่างมันถูกต้องและปล่อยคนใหม่ไป เรารักเค้านะคะ แต่รู้สึกว่าถ้ายังคิดถึงแต่คนเก่าและอาลัยอาวรแบบนี้ มันเหมือนไม่ซื่อสัตย์ค่ะ อยากขอคำปรึกษาจากทุกคนจริงๆค่ะ🙁 ตอนนี้การอย่าขึ้นอยู่แค่กับเราแล้ว #ขอเสริมนิดนึงนะคะ ว่าถึงหย่าไปแล้วคนเก่าจะไม่กลับมาอย่างน้อยเราก็ได้ออกมาใช้ชีวิตและให้โอกาสตัวเองอีกครั้งก็ยังดีค่ะ เพราะความรู้สึกรักที่มีให้คนใหม่มันไม่มากพอที่จะเรียกได้ว่าคู่ชีวิตจริงๆ..