[ขอคำตอบจากชาวคริสต์นะครับ]

ผมเป็นคริสเตียนคนเดียวในตระกูล ผมมีแม่กับพ่อที่ขี้โมโหและอารมณ์สั้น เมื่อพวกเขาไม่โกรธก็จะใจดีมาก แต่ถ้าเขสโกรธละก็คนละเรื่องกัน ผมเคยโกรธพวกท่านมากจนถึงขั้นเกลียดพวกท่าน ผมพยายามที่จะให้อภัยและฝืนใจรักพวกท่าน แต่ว่ามันเหนื่อยมาก ผมเคยให้อภัยพวกท่านได้ระยะหนึ่ง และตอนนั้นก็รักพวกท่านมากๆ แต่พักหลังมานี้ แม่ผมก็ยังขี้โมโหและอารมณ์สั้นอยู่ เมื่อบ่นหรือด่สก็จะพูดแรงมาก ผมร็สึกเหนื่อยที่จะต้องพยายามรักพวกท่านโดยไม่มีเงื่อนไข และผมไม่ไหวแล้ว ผมพยายามเกลี้ยกล่อมแม่แล้ว ให้อภัยแม่ก็แล้ว เปลี่ยนตัวเองเพื่อแม่ก็แล้ว และยอมทำตามคำขอพ่อแม่ที่บอกให้บวชเป็นเณร แม้จะผิดต่อคริสตศาสนาก็ตาม ผมรู้สึกเหมือนโดนรุมฝ่ายเดียว เหมือนหาความรักกับความอบอุ่นจากพวกท่านไม่ได้ และที่แย่ที่สุดคือ ผมหนีวงจรนี้ไม่พ้น และจะต้องอยู่กับพวกท่านต่อไปชั่วชีวิต ผมเคยคิดฆ่าตัวตายเพราะมีพวกท่านเป็นเหตุดมื่อสองสามปีก่อน แม้ว่าจะดีขี้นในตอนนี้ แต่ความรู้สึกแง่ลบมันก็กลับมา ผมรับไม่ได้ครับ ผมเหนื่อยกับชีวิตนี้ ผมขอคำแนะนำหน่อยครับ