พ่อแม่เราอยากให้เราเรียนสายอาชีพ แต่เราอยากเรียนสายสามัญ เราคุยจนเขายอมให้เรียนสายสามัญ
แต่ถ้าจบ เขาก็บังคับให้เรียน ปวส. อ้างเหตุผลพันร้อยแปด เขาบอกที่เขาแนะนำให้เรา คือสิ่งที่ดี ใช่มันเป็นสิ่งที่ดี หางานง่าย เรียนจบเร็ว เราเรียนให้ได้ แต่สิ่งที่เขาบอกว่ามันดี มันทำให้เราเกลียดในสิ่งที่เขายัดเยียดให้เรา เขาไม่เคยถามเราว่าเราชอบอะไร อยากเป็นอะไร เอาแต่พูดดูถูกว่า ให้ดูด้วยว่ามีเงินไหม จน แบบนั้นนี้ แต่เพราะเอาแต่คิดแบบนี้ไม่ใช่หรอ ถึงยังไม่เคยขยับไปไหน เขาชอบเขาอยากเรียนแล้วทำไม ไม่เรียนเอง ทำไมถึงเอาสิ่งที่ตัวเองไม่มีโอกาสได้ทำมายัดเยียดให้คนอื่น  ไม่ใช่เราดูถูกในสายนั้นนะ แต่เพราะคนเราความชอบไม่เหมือนกัน  
เราพิมพ์มาแบบนี้หลายคนที่อ่านคงบอกเราความคิดแย่ เหมือน เนรคุณพ่อแม่ แต่เราแค่อยากระบาย ในสิ่งที่พ่อแม่ของเราไม่เคยรับฟัง เราแค่อยากหายอึดอัด ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราไม่ค่อยมีความสุขเลย ทำให้เราไม่ค่อยอยากกลับบ้าน ไม่อยากปิดเทอม ไม่อยากอยู่บ้าน เรารู้ว่าเขาทำงานหาเงินส่งเราเรียนเหนื่อย เราก็อยากตอบแทนเขา เราแค่อยาก มีปริญญา ให้เขาได้ภูมิใจในตัวเรา  เราเหนื่อยกับการโดนเขาเอาแต่มาพูดว่า ลูกเพื่อนเขาเรียนได้แบบนี้นะ  คนนั้นสอบติดที่นี่ นะ คนโน่นได้เกรดเท่านี้นะ   เขาไม่ค่อยสนับสนุนอะไรเราเลย แต่พอลูกคนอื่นทำอะไรดีเขาจะชอบมาพูดใส่เรา   บางที่เราเหนื่อยจากเรื่องเรียน เราอยากพูด อยากระบายให้เขาฟัง เขาก็จะบอกแค่เรียนแค่นั้นมันเหนื่อยมากเลยหรอ มาหาเงินเองไหมละ    พอเราลองบอกเราอยากเรียนแบบนี้เขาก็จะพูดจบมาจะทำงานหาเงินได้หรอ   ไม่เลือกงานไม่ยากจนไม่ใช่หรอ ไม่ดูถูกสิ มันไม่ดีไม่ใช่หรอ เราไม่สามารถออกความคิดเห็นอะไรได้เลย
เราเหนื่อย เราท้อ เราไม่รู้เลยว่าอนาคตเราจะเป็นยังไง ไม่เคยได้ทำในสิ่งที่อยากทำ เราแค่อยากเป็นตัวเราเอง ไม่ใช่เป็นเราที่พ่อแม่อยากให้เป็น
  ขอบคุณทุกคนที่อ่านจบ และ ขอบคุณทุกคนที่อาจคอมเม้นต์ ให้กำลังใจ หรือต่อว่า หรือ แนะนำการแก้ไข  ขอบคุณค่ะ