สวัสดีค่า... ไม่ใช่สิต้องใช้คำว่า ‘ซาลามัด ดาตัง’ วันนี้หน่องจะพาออเจ้าทั้งหลายไปเที่ยวประเทศอาเซียนที่ใกล๊...ใกล้ติดกับภาคใต้ของประเทศไทยเราซึ่งก็คือประเทศ… มาเลเซีย เซีย เซีย เซีย เซีย เซียยย... (พอโนะ) ราคารวมสุทธิค่าที่พักและค่าเดินทางท่องเที่ยวทั้งทริปอยู่ที่ 3,930 บาท แต่ช้าแต่ไม่รวมค่ากินนะออเจ้า เพราะหน่องเป็นสายแหลกสายยัด จึงไม่ได้รวมค่าอาหารเข้าไปด้วย แต่ทุกเมนูจะเขียนชื่อและราคาไว้ให้ใต้รูปนะ หน่องจะสรุปค่าใช้จ่าย (ไม่รวมค่ากิน) ให้ท้ายกระทู้นะคะ ป่ะลุย..
สำหรับใครอยากอ่านรีวิวเร็วๆ สามารถเลื่อนข้ามส่วนด้านล่างนี้ไปได้เลยค่ะ แต่ถ้าใครไม่รีบก็อ่านต่อเพื่อความมีอรรถรส ฮ่าๆๆๆ
เมื่อมหาวิทยาลัยหน่องแจ้งว่าหยุด 1 สัปดาห์เนื่องจากติดกีฬามหาลัย หน่องก็คิดแล้วแหละว่าหน่องจะต้องไปเที่ยวที่ไหนสักที่ ขณะที่หน่องต่อแถวซื้อชานมไข่มุกอยู่แถวสยามนั้น นิ้วก็พลันสแครชไปเจอตั๋วเครื่องบินพร้อมที่พักในเว็บ Airasia go เข้า ดูไปดูมาเอ๊ะ! ทำไมเที่ยวต่างประเทศยุคนี้ราคามันพอๆ กับภายในประเทศเราเลยล่ะฮะ งั้นจะรอช้าอยู่ใยเล่าคะ ไล่หาประเทศใกล้ๆ บ้านเราก่อน เพราะตัวหน่องยังไม่เคยออกไปต่างบ้านต่างเมือง ภาษาอังกฤษก็จัดว่าเรียนมาเพื่อสอบ การใช้งานห่วยแตกหนักมาก ลาวก็ไม่อยากไป งั้นหน่องต้องเลือกเอาประเทศที่เขาพูดอังกฤษกันเป็นหลัก ใกล้ๆ ประเทศไทย เพราะมันรู้สึกอบอุ่นหัวใจยังไงบอกไม่ถูก หวยจึงไปตกที่มาเลเซีย เอ้า…จิ้มจึก!
หน่องได้ตั๋วเครื่องบินพร้อมที่พักมาอยู่ในกำมือเรียบร้อย
ไป : Mon. 22 Jan 2018 ถึงกัวลาลัมเปอร์เวลา 00:15 น. (+1 Day)
กลับ: Thu. 25 Jan 2018 ถึงกรุงเทพเวลา 22:30 น.
โรงแรม : The Icon Hostel (เช็คอิน 24 ชั่วโมง) *สำหรับที่พักหน่องว่ามันโอเคมาก รีวิวเมื่อไปถึงคือ สะอาด สะดวก ประหยัด พนักงานบริการดี และอยู่ใกล้แห่งของกินหนักมากกกก....
หลังจากจ่ายตังค์ เงินปลิวหน่องก็หาข้อมูลประนึงจะวางแผนยึดครองประเทศเขา เพราะหน่องหวาดหวั่นมาก หน่องพูดอังกฤษไม่คล่องอย่างแรง เพราะฉะนั้นกฎข้อเดียวเลยของการวางแผนคือ เราห้ามหลง ต้องขอบคุณพี่น้องชาวพันทิพย์ด้วย เพราะข้อมูลส่วนหนึ่งหน่องก็เอามาจากหลายๆ กระทู้ในนี้ ขอบคุณค่า...
ปล. เวลาของประเทศมาเลเซียจะเร็วกว่าประเทศไทย 1 ชั่วโมง
ค่าเงิน 1 ริงกิต = 7-8 บาท ช่วงนี้เงินริงกิตลงพรวดพราด
วันที่ 1 ในกัวลาลัมเปอร์
23 Jan 2018
ความที่หน่องมาถึงไฟล์ดึกมาก จากเมืองไทยบินตรงมาลงมาเลเซียใช้เวลา 2 ชั่วโมงนิดๆ แล้วที่พักหน่องก็อยู่แถวปูดูรายา (Puduraya) ชาวรีวิวในพันทิพย์ก็ไม่ค่อยไปพักกัน ส่วนใหญ่จะไปพักแถว KL SENTRAL มากกว่า (เพราะมันเสมือนอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิบ้านเรา คมนาคมรวมตัวกันอยู่ตรงนั้นหมด หลงอะไรกลับมา KL SENTRAL ) ข้อมูลเรื่องรถบัสยิงยาวไปปูดูรายาก็น้อยแสนน้อย เข้าเว็บของบริษัทแล้วก็ไม่ขึ้นรอบรถให้ เลยทำใจเอาไว้ว่าถ้าไม่มีรถเข้าเมืองยังไง ก็นอนสนามบินมันซะเลย แต่ทว่าพอไปถึงหน่องก็เดินๆ ไปตรงที่ซื้อตั๋วรถบัสสรุปว่ามีจ้า ฮูเล่... มีตลอดทั้งวันทั้งคืนเลยด้วย เพราะฉะนั้นใครที่มาไฟล์บินดึกแล้วพักแถวปูดูรายาเหมือนหน่อง กำลังกังวลจะไม่มีรถเข้าเมือง สบายใจหายห่วงจ้า หน่องรีบควักเงินให้พนักงานขายตั๋ว 12 ริงกิต แล้วกระโดดขึ้นไปนั่งบนรถบัส ทุกอย่างดูเป็นไปได้สวย แต่แล้วก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น ก็คือ...ถึงที่หมายแล้วนะ แต่หน่องไม่ยอมลงจากรถ (555) หน่องงง หน่องง่วง และหน่องไม่เก่งอังกฤษ แต่พอฟังออกบ้าง คนเขาก็ถามว่าเราจะไปไหน หน่องก็บอกจะไปปูดูรายา เขาก็บอกที่นี่แหละ เราพักที่ไหน เราก็บอกไม่เป็นไร เจ้าของที่พักบอกเดินจากจุดจอดรถได้เลย เขาก็พยายามจะช่วยหน่องนะ คือหน่องก็เข้าใจแหละว่าเขาหวังดี อยากช่วยนักท่องเที่ยว แต่หน่องไม่เก็ทอังกฤษขนาดนั้น (555) เลยได้แต่ขอบคุณแล้วก้าวฉับๆ ยิ่งกว่าความไวแสงออกมา แล้วก็ตัดสินใจเอาชีวิตตลอดยี่สิบเอ็ดปีของตัวเองฝากไว้กับอากู๋ตอนประมาณตี 2 นิดๆ แล้วอากู๋ก็พาหน่องมาถึงที่พักได้สำเร็จ ที่พักหน่องห่างจากจุดจอดรถประมาณ 400 m. เท่านั้น และห่างจาก Petaling Street หรือ China Town (แหล่งรวมของกินสุดอร่อยในกัวลาลัมเปอร์) ประมาณ 950 m. โอเคถึงที่พักเช็คอิน วางกระเป๋า นอน และแล้วการตะลุยต่างประเทศครั้งแรก และวันแรกของหน่องก็มาถึง หน่องตื่น 09:00 น. (เราจะไม่นอนเยอะ เก็บความง่วงเอาไว้ที่บ้านก่อน)
Petaling Street หรือ China Town
หน่องเดินจากที่พักมาที่นี่โดยอากู๋ อย่างที่หน่องบอกไปแล้วว่ามันใกล๊...ใกล้ที่พักมาก ร้านแรกที่หน่องต้องประเดิม ว๊อนมากจากไทยคือ Koon Kee Wan Tan Mee เขาร่ำลือกันนักว่าเป็นร้านบะหมี่ที่เด็ดสุดในกัวลาลัมเปอร์จะสมคำรึเปล่า ทว่าเดินตามหาอยู่นานสองนาน จนเริ่มงอแงใส่อากู๋ ก็พบความจริงที่ว่าร้านมันยังไม่เปิดจ้า... เปิด 11 โมงนะ (5555) โอเค เพื่อของกินหน่องรอได้ ระหว่างรอคอยหน่องเลยเดินสำรวจเส้นทางดูมาเจอกับ
Guan Di Temple
เป็นวัดจีนอยู่แถวนั้น หน่องเลยเข้าไปไหว้เจ้าเอาเลิกเอาชัย เที่ยวสะดวก ถ่ายสบาย อย่าท้องผูกเลย หลังจากนั้นหน่องก็เดินต่อไปแถว
Central Market
ที่นี่แหล่งซื้อของที่ระลึกต่างๆ ค่ะ แต่ความพีคมันไม่ได้อยู่ที่นี่ มันอยู่ที่ร้าน S'ban Siew Pow ระหว่างทางเดินไปที่นั่นต่างหาก กลิ่นมันหอมและยั่วยวนมาก ที่สำคัญรสชาติโครตพีค ดีจนหน่องต้องจัดเข้าเมนูเด็ดเด็กต้องร้องเลยค่ะ ร้านและคนขายจะหน้าตาประมาณนี้
S'ban Siew Pow
เมนู : ไม่รู้หน่องใช้ระบบจิ้ม (555+)
ราคา : 1.6 ริงกิต/ชิ้น
มันมีหลายไส้ให้เลือกนะ แต่หน่องเลือกไส้ไก่มาซึ่งพอกัดไปคำแรก โอ้โห... รสชาติมันแบบว่านัวหนักมาก... คล้ายคลึงกับหมูแดงในซาลาเปาเซเว่นบ้านเราแต่เป็นไก่และอร่อยกว่า หวานเค็มกำลังพอดี สัมผัสแป้งคือเหมือนขนมเปี๊ยะแต่มันบางกรอบ เคี้ยวทีหอมตีขึ้นจมูก คือแบบว่าบรรยายไปน้ำลายสอไป ถ้าใครไปมาเลเซีย ไปจัดร้านนี้เลยค่ะ หน่องแนะนำ ราคาไม่แรง ความอร่อยไฮเอนท์
Koon Kee Wan Tan Mee
เมนู : Wan Tan Mee
ราคา : 6.5 ริงกิต/จาน
ค่ะ และแล้วมันก็ถึงเวลาที่เราจะเดินวนกลับมาร้านที่หน่องหมายมาดมาจากเมืองไทยด้วยชื่อเสียงที่เลืองลือระบือไกลว่าอร่อยนักอร่อยหนา อร่อยเลิศที่สุดในมาเลเซีย จัดมา ทันทีที่อาหารวางลงตรงหน้า ค่ะ ถ่ายรูปก่อน (555) จากนั้นก็เริ่มบรรเลงฟาดจนเรียบ ผลสรุปก็คือ... พริกน้ำส้มอร่อยมากจ้า เป็นการหมักที่เข้าเนื้อพริกคือมันดี... ดี้... ดี๊... ดี ร้านในเมืองไทยหาคนหมักเช่นนี้น้อยมาก ส่วนเส้นที่เขาอวยกันว่าเด็ดนั้นหน่องว่าหน่องคงไม่เข้าใจฟิวลิ่งเลยไม่อินเท่าไหร่ แต่มาอินกับหมูแดงจ้า อร่อยยิ่งกินกับพริกน้ำส้วมมม เฮ้ย! ส้ม ยิ่งอร่อย ส่วนน้ำซุปพร้อมเกี๊ยวไม่ได้พิเศษอะไร หน่องแนะนำให้กินตอนร้อนๆ นะคะ เพราะถ้าเย็นมันจะเค็มจนออเจ้าต้องร่ำไห้ สรุปอีกครั้งหน่องให้พริกน้ำส้มกับหมูแดงสามผ่านจ้า
Kim soya bean
เมนู : Soya Bean
ราคา : 1.7 ริงกิต/แก้ว
ความที่กินบะหมี่แล้วลืมสั่งน้ำ กินจนจ่ายตังค์เสร็จแล้วพึ่งนึกได้ เดินออกมาเห็นร้านนี้ โอ้โห... คนต่อคิวยาวเป็นขบวน พ่อค้ายิ้มแย้ม มีรางวัลการันตีความอร่อยซะด้วย จะรอช้าอยู่ใยเล่า ต่อแถวสิคะ สั่งเลย Soy milk พ่อค้าหันยิ้มขวับมา Soya Bean ใช่ไหม หน่องก็เออออและจดจำไว้ว่าที่มาเลเซียเขาเรียกน้ำเต้าหู้ว่า Soya Bean ทันทีที่ดูดเข้าไปจู๊ด...แรก น่ะนี่มัน... ไวตามิน ใส่แก้วชัดๆ จบการรีวิวค่ะ
7-ELEVEN
อิ่มสบายพุงแล้วเราก็ต้องเดินย่อย เลยขอแวะเข้าร้านสะดวกซื้อของเจ้าสัวที่ต่างประเทศซะหน่อย บังเอิญไปเจอยาคูลท์เข้าให้ รูปร่างหน้าตาไม่เหมือนที่ไทย หน่องก็เกิดความอยากลองสิคะ
ราคา : 10 ริงกิต/ขวด
รีวิวแบบเห็นภาพชัดๆ กันเลยนะคะ ยาคูลท์ก็คือยาคูลท์จะแปลงโฉมหน้าใหม่ยังไงก็คือยาคูลท์
Kuala Lumpur City Gallery
เราก็เดินย่อยต่อไปอย่างมีจุดหมายมาที่ Merdeka Square ค่ะ แต่ก่อนจะถึงที่นั่นเราถึงที่นี่ก่อนค่ะ เป็นแลนมาร์คอีกหนึ่งจุดที่มีนักท่องเที่ยวมากันเยอะเหมือนกัน ส่วนใหญ่จะมาถ่ายรูปกับ I Love KL สีแดงๆ ด้านหน้าในรูป ส่วนตัวหน่องไม่ได้เข้าไปด้านในนะคะ แต่ถ้าใครสนใจเสียค่าเข้าแค่ 10 ริงกิต แถมยังได้รับคูปองซื้อของและอาหารด้านในมา 5 ริงกิต เท่ากับว่าเราเสียค่าเข้าชมแค่ 5 ริงกิต หน่องว่ามันก็คุ้มอยู่นะ
Merdeka Square
และแล้วก็มาถึงที่เราตั้งใจจะมา แค่เดินข้ามถนนจาก Kuala Lumpur City Gallery มาก็เจอแล้วค่ะ ใกล้กันมาก และแดดแผดเผาได้เร่าร้อนแสบทรวงมาก แนะนำสาวๆ ให้โบกกันแดดค่ะ เพราะทาอาจเอาไม่อยู่ เรื่องความสวยคือสวยค่ะ แต่ความร้อนทำให้หน่องแชะ! แล้วเดินต่อไปอย่างไม่อาวรณ์ พิรี้พิไรใดๆ ทั้งสิ้น (555)
ทางไปสถานี Masjid Jamek (KJL)
เปิดอากู๋จ้ำๆ เดินๆ จาก Merdeka Square ข้ามสะพานในรูปไป KJL ไม่ไกลเลยค่ะ และสถานที่ต่อไปที่เราจะพาทุกคนไปเป็นแลนมาร์คที่สำคัญที่สุดของกัวลาลัมเปอร์ ถ้าไม่ไปแสดงว่าไม่ถึง ซึ่งนั่นก็คือ Petronas Twin Tower หรือตึกแฝดนั่นเอง
ราคา : 1.9 ริงกิต / จากสถานี Masjid Jamek ไปถึง สถานี Petronas Twin Tower
*ค้นพบว่าการกดน้ำเปล่าจากตู้กดถูกที่สุดแล้ว แค่ 1 ริงกิตเท่านั้น
Petronas Twin Tower
ท้าดา... และแล้วหน่องก็พาทุกคนมาถึงเจ้าตึกแฝดแล้วค่ะ สถานที่สุดฮิตของบรรดานักท่องเที่ยว สูงตระง่าสมกับการอยากเห็น อึหมูอึหมาเที่ยวที่ไหนจะไม่ถ่ายรูปก็ได้แต่มาที่นี่เราต้องถ่ายรูป หน่องจึงมีทริคมาแนะนำ ออเจ้าทั้งหลายไม่จำเป็นซื้อกล้องขยายที่พ่อค้าเร่ขายก็ได้ค่ะ แต่ให้เดินไปจนสุดปลายน้ำพุเลย แล้วให้คนถ่ายไปยืนตีนบันไดเห็นทั้งตัวตึกตัวคนแจ่มชัดเลยจ้า จัดไปร้อยรูปอย่าให้เสียเที่ยว ปล. หน่องมันพวกงก จะไม่ยอมจำนน ถ้าไม่จำเป็น (555)
[SR] พาลุยกัวลาลัมเปอร์ 3 วัน เที่ยว 16 ที่ กิน 20 ร้าน
เมื่อมหาวิทยาลัยหน่องแจ้งว่าหยุด 1 สัปดาห์เนื่องจากติดกีฬามหาลัย หน่องก็คิดแล้วแหละว่าหน่องจะต้องไปเที่ยวที่ไหนสักที่ ขณะที่หน่องต่อแถวซื้อชานมไข่มุกอยู่แถวสยามนั้น นิ้วก็พลันสแครชไปเจอตั๋วเครื่องบินพร้อมที่พักในเว็บ Airasia go เข้า ดูไปดูมาเอ๊ะ! ทำไมเที่ยวต่างประเทศยุคนี้ราคามันพอๆ กับภายในประเทศเราเลยล่ะฮะ งั้นจะรอช้าอยู่ใยเล่าคะ ไล่หาประเทศใกล้ๆ บ้านเราก่อน เพราะตัวหน่องยังไม่เคยออกไปต่างบ้านต่างเมือง ภาษาอังกฤษก็จัดว่าเรียนมาเพื่อสอบ การใช้งานห่วยแตกหนักมาก ลาวก็ไม่อยากไป งั้นหน่องต้องเลือกเอาประเทศที่เขาพูดอังกฤษกันเป็นหลัก ใกล้ๆ ประเทศไทย เพราะมันรู้สึกอบอุ่นหัวใจยังไงบอกไม่ถูก หวยจึงไปตกที่มาเลเซีย เอ้า…จิ้มจึก!
หน่องได้ตั๋วเครื่องบินพร้อมที่พักมาอยู่ในกำมือเรียบร้อย
ไป : Mon. 22 Jan 2018 ถึงกัวลาลัมเปอร์เวลา 00:15 น. (+1 Day)
กลับ: Thu. 25 Jan 2018 ถึงกรุงเทพเวลา 22:30 น.
โรงแรม : The Icon Hostel (เช็คอิน 24 ชั่วโมง) *สำหรับที่พักหน่องว่ามันโอเคมาก รีวิวเมื่อไปถึงคือ สะอาด สะดวก ประหยัด พนักงานบริการดี และอยู่ใกล้แห่งของกินหนักมากกกก....
หลังจากจ่ายตังค์ เงินปลิวหน่องก็หาข้อมูลประนึงจะวางแผนยึดครองประเทศเขา เพราะหน่องหวาดหวั่นมาก หน่องพูดอังกฤษไม่คล่องอย่างแรง เพราะฉะนั้นกฎข้อเดียวเลยของการวางแผนคือ เราห้ามหลง ต้องขอบคุณพี่น้องชาวพันทิพย์ด้วย เพราะข้อมูลส่วนหนึ่งหน่องก็เอามาจากหลายๆ กระทู้ในนี้ ขอบคุณค่า...
ค่าเงิน 1 ริงกิต = 7-8 บาท ช่วงนี้เงินริงกิตลงพรวดพราด
ความที่หน่องมาถึงไฟล์ดึกมาก จากเมืองไทยบินตรงมาลงมาเลเซียใช้เวลา 2 ชั่วโมงนิดๆ แล้วที่พักหน่องก็อยู่แถวปูดูรายา (Puduraya) ชาวรีวิวในพันทิพย์ก็ไม่ค่อยไปพักกัน ส่วนใหญ่จะไปพักแถว KL SENTRAL มากกว่า (เพราะมันเสมือนอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิบ้านเรา คมนาคมรวมตัวกันอยู่ตรงนั้นหมด หลงอะไรกลับมา KL SENTRAL ) ข้อมูลเรื่องรถบัสยิงยาวไปปูดูรายาก็น้อยแสนน้อย เข้าเว็บของบริษัทแล้วก็ไม่ขึ้นรอบรถให้ เลยทำใจเอาไว้ว่าถ้าไม่มีรถเข้าเมืองยังไง ก็นอนสนามบินมันซะเลย แต่ทว่าพอไปถึงหน่องก็เดินๆ ไปตรงที่ซื้อตั๋วรถบัสสรุปว่ามีจ้า ฮูเล่... มีตลอดทั้งวันทั้งคืนเลยด้วย เพราะฉะนั้นใครที่มาไฟล์บินดึกแล้วพักแถวปูดูรายาเหมือนหน่อง กำลังกังวลจะไม่มีรถเข้าเมือง สบายใจหายห่วงจ้า หน่องรีบควักเงินให้พนักงานขายตั๋ว 12 ริงกิต แล้วกระโดดขึ้นไปนั่งบนรถบัส ทุกอย่างดูเป็นไปได้สวย แต่แล้วก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น ก็คือ...ถึงที่หมายแล้วนะ แต่หน่องไม่ยอมลงจากรถ (555) หน่องงง หน่องง่วง และหน่องไม่เก่งอังกฤษ แต่พอฟังออกบ้าง คนเขาก็ถามว่าเราจะไปไหน หน่องก็บอกจะไปปูดูรายา เขาก็บอกที่นี่แหละ เราพักที่ไหน เราก็บอกไม่เป็นไร เจ้าของที่พักบอกเดินจากจุดจอดรถได้เลย เขาก็พยายามจะช่วยหน่องนะ คือหน่องก็เข้าใจแหละว่าเขาหวังดี อยากช่วยนักท่องเที่ยว แต่หน่องไม่เก็ทอังกฤษขนาดนั้น (555) เลยได้แต่ขอบคุณแล้วก้าวฉับๆ ยิ่งกว่าความไวแสงออกมา แล้วก็ตัดสินใจเอาชีวิตตลอดยี่สิบเอ็ดปีของตัวเองฝากไว้กับอากู๋ตอนประมาณตี 2 นิดๆ แล้วอากู๋ก็พาหน่องมาถึงที่พักได้สำเร็จ ที่พักหน่องห่างจากจุดจอดรถประมาณ 400 m. เท่านั้น และห่างจาก Petaling Street หรือ China Town (แหล่งรวมของกินสุดอร่อยในกัวลาลัมเปอร์) ประมาณ 950 m. โอเคถึงที่พักเช็คอิน วางกระเป๋า นอน และแล้วการตะลุยต่างประเทศครั้งแรก และวันแรกของหน่องก็มาถึง หน่องตื่น 09:00 น. (เราจะไม่นอนเยอะ เก็บความง่วงเอาไว้ที่บ้านก่อน)
หน่องเดินจากที่พักมาที่นี่โดยอากู๋ อย่างที่หน่องบอกไปแล้วว่ามันใกล๊...ใกล้ที่พักมาก ร้านแรกที่หน่องต้องประเดิม ว๊อนมากจากไทยคือ Koon Kee Wan Tan Mee เขาร่ำลือกันนักว่าเป็นร้านบะหมี่ที่เด็ดสุดในกัวลาลัมเปอร์จะสมคำรึเปล่า ทว่าเดินตามหาอยู่นานสองนาน จนเริ่มงอแงใส่อากู๋ ก็พบความจริงที่ว่าร้านมันยังไม่เปิดจ้า... เปิด 11 โมงนะ (5555) โอเค เพื่อของกินหน่องรอได้ ระหว่างรอคอยหน่องเลยเดินสำรวจเส้นทางดูมาเจอกับ
เป็นวัดจีนอยู่แถวนั้น หน่องเลยเข้าไปไหว้เจ้าเอาเลิกเอาชัย เที่ยวสะดวก ถ่ายสบาย อย่าท้องผูกเลย หลังจากนั้นหน่องก็เดินต่อไปแถว
ที่นี่แหล่งซื้อของที่ระลึกต่างๆ ค่ะ แต่ความพีคมันไม่ได้อยู่ที่นี่ มันอยู่ที่ร้าน S'ban Siew Pow ระหว่างทางเดินไปที่นั่นต่างหาก กลิ่นมันหอมและยั่วยวนมาก ที่สำคัญรสชาติโครตพีค ดีจนหน่องต้องจัดเข้าเมนูเด็ดเด็กต้องร้องเลยค่ะ ร้านและคนขายจะหน้าตาประมาณนี้
เมนู : ไม่รู้หน่องใช้ระบบจิ้ม (555+)
ราคา : 1.6 ริงกิต/ชิ้น
มันมีหลายไส้ให้เลือกนะ แต่หน่องเลือกไส้ไก่มาซึ่งพอกัดไปคำแรก โอ้โห... รสชาติมันแบบว่านัวหนักมาก... คล้ายคลึงกับหมูแดงในซาลาเปาเซเว่นบ้านเราแต่เป็นไก่และอร่อยกว่า หวานเค็มกำลังพอดี สัมผัสแป้งคือเหมือนขนมเปี๊ยะแต่มันบางกรอบ เคี้ยวทีหอมตีขึ้นจมูก คือแบบว่าบรรยายไปน้ำลายสอไป ถ้าใครไปมาเลเซีย ไปจัดร้านนี้เลยค่ะ หน่องแนะนำ ราคาไม่แรง ความอร่อยไฮเอนท์
เมนู : Wan Tan Mee
ราคา : 6.5 ริงกิต/จาน
ค่ะ และแล้วมันก็ถึงเวลาที่เราจะเดินวนกลับมาร้านที่หน่องหมายมาดมาจากเมืองไทยด้วยชื่อเสียงที่เลืองลือระบือไกลว่าอร่อยนักอร่อยหนา อร่อยเลิศที่สุดในมาเลเซีย จัดมา ทันทีที่อาหารวางลงตรงหน้า ค่ะ ถ่ายรูปก่อน (555) จากนั้นก็เริ่มบรรเลงฟาดจนเรียบ ผลสรุปก็คือ... พริกน้ำส้มอร่อยมากจ้า เป็นการหมักที่เข้าเนื้อพริกคือมันดี... ดี้... ดี๊... ดี ร้านในเมืองไทยหาคนหมักเช่นนี้น้อยมาก ส่วนเส้นที่เขาอวยกันว่าเด็ดนั้นหน่องว่าหน่องคงไม่เข้าใจฟิวลิ่งเลยไม่อินเท่าไหร่ แต่มาอินกับหมูแดงจ้า อร่อยยิ่งกินกับพริกน้ำส้วมมม เฮ้ย! ส้ม ยิ่งอร่อย ส่วนน้ำซุปพร้อมเกี๊ยวไม่ได้พิเศษอะไร หน่องแนะนำให้กินตอนร้อนๆ นะคะ เพราะถ้าเย็นมันจะเค็มจนออเจ้าต้องร่ำไห้ สรุปอีกครั้งหน่องให้พริกน้ำส้มกับหมูแดงสามผ่านจ้า
เมนู : Soya Bean
ราคา : 1.7 ริงกิต/แก้ว
ความที่กินบะหมี่แล้วลืมสั่งน้ำ กินจนจ่ายตังค์เสร็จแล้วพึ่งนึกได้ เดินออกมาเห็นร้านนี้ โอ้โห... คนต่อคิวยาวเป็นขบวน พ่อค้ายิ้มแย้ม มีรางวัลการันตีความอร่อยซะด้วย จะรอช้าอยู่ใยเล่า ต่อแถวสิคะ สั่งเลย Soy milk พ่อค้าหันยิ้มขวับมา Soya Bean ใช่ไหม หน่องก็เออออและจดจำไว้ว่าที่มาเลเซียเขาเรียกน้ำเต้าหู้ว่า Soya Bean ทันทีที่ดูดเข้าไปจู๊ด...แรก น่ะนี่มัน... ไวตามิน ใส่แก้วชัดๆ จบการรีวิวค่ะ
อิ่มสบายพุงแล้วเราก็ต้องเดินย่อย เลยขอแวะเข้าร้านสะดวกซื้อของเจ้าสัวที่ต่างประเทศซะหน่อย บังเอิญไปเจอยาคูลท์เข้าให้ รูปร่างหน้าตาไม่เหมือนที่ไทย หน่องก็เกิดความอยากลองสิคะ
ราคา : 10 ริงกิต/ขวด
รีวิวแบบเห็นภาพชัดๆ กันเลยนะคะ ยาคูลท์ก็คือยาคูลท์จะแปลงโฉมหน้าใหม่ยังไงก็คือยาคูลท์
เราก็เดินย่อยต่อไปอย่างมีจุดหมายมาที่ Merdeka Square ค่ะ แต่ก่อนจะถึงที่นั่นเราถึงที่นี่ก่อนค่ะ เป็นแลนมาร์คอีกหนึ่งจุดที่มีนักท่องเที่ยวมากันเยอะเหมือนกัน ส่วนใหญ่จะมาถ่ายรูปกับ I Love KL สีแดงๆ ด้านหน้าในรูป ส่วนตัวหน่องไม่ได้เข้าไปด้านในนะคะ แต่ถ้าใครสนใจเสียค่าเข้าแค่ 10 ริงกิต แถมยังได้รับคูปองซื้อของและอาหารด้านในมา 5 ริงกิต เท่ากับว่าเราเสียค่าเข้าชมแค่ 5 ริงกิต หน่องว่ามันก็คุ้มอยู่นะ
และแล้วก็มาถึงที่เราตั้งใจจะมา แค่เดินข้ามถนนจาก Kuala Lumpur City Gallery มาก็เจอแล้วค่ะ ใกล้กันมาก และแดดแผดเผาได้เร่าร้อนแสบทรวงมาก แนะนำสาวๆ ให้โบกกันแดดค่ะ เพราะทาอาจเอาไม่อยู่ เรื่องความสวยคือสวยค่ะ แต่ความร้อนทำให้หน่องแชะ! แล้วเดินต่อไปอย่างไม่อาวรณ์ พิรี้พิไรใดๆ ทั้งสิ้น (555)
เปิดอากู๋จ้ำๆ เดินๆ จาก Merdeka Square ข้ามสะพานในรูปไป KJL ไม่ไกลเลยค่ะ และสถานที่ต่อไปที่เราจะพาทุกคนไปเป็นแลนมาร์คที่สำคัญที่สุดของกัวลาลัมเปอร์ ถ้าไม่ไปแสดงว่าไม่ถึง ซึ่งนั่นก็คือ Petronas Twin Tower หรือตึกแฝดนั่นเอง
ราคา : 1.9 ริงกิต / จากสถานี Masjid Jamek ไปถึง สถานี Petronas Twin Tower
ท้าดา... และแล้วหน่องก็พาทุกคนมาถึงเจ้าตึกแฝดแล้วค่ะ สถานที่สุดฮิตของบรรดานักท่องเที่ยว สูงตระง่าสมกับการอยากเห็น อึหมูอึหมาเที่ยวที่ไหนจะไม่ถ่ายรูปก็ได้แต่มาที่นี่เราต้องถ่ายรูป หน่องจึงมีทริคมาแนะนำ ออเจ้าทั้งหลายไม่จำเป็นซื้อกล้องขยายที่พ่อค้าเร่ขายก็ได้ค่ะ แต่ให้เดินไปจนสุดปลายน้ำพุเลย แล้วให้คนถ่ายไปยืนตีนบันไดเห็นทั้งตัวตึกตัวคนแจ่มชัดเลยจ้า จัดไปร้อยรูปอย่าให้เสียเที่ยว ปล. หน่องมันพวกงก จะไม่ยอมจำนน ถ้าไม่จำเป็น (555)