ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงดีค่ะ รู้สึกแค่ว่าตัวเองไม่มีความสุข หงุดหงิดเวลาคนรอบตัวเค้าหัวเราะมีความสุขแต่ทำไมเราทำไม่ได้ เราเห็นคนอื่นมีความสุขแต่เรากลับหงุดหงิด เศร้า เหมือนอยู่ตัวคนเดียวอะไรที่เคยทำได้ตอนนี้กับทำไม่ได้ เรียนไม่มีสมาธิ ความจำสั้น เวลาเดินก็เดินไปเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมาย

  เมื่อก่อนเรารู้ตัวว่าเราเข้มแข็งกว่านี้แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้วเรารุ้สึกถึงความอ่อนแอ ไร้ค่า ไม่เป็นที่ต้องการของใคร มันเริ่มจากความเครียดเรื่องเรียนและปัญหาทางบ้าน เราทะเลาะกับพ่อบ่อยมาก ตั้งแต่เราอยู่ม.ปลาย มันค่อยเพิ่มทีละนิดๆเราอดทนมาตลอด เราดร้อปเรียนไปปีนึงตอนนี้เราอยู่ปี2 อายุ21แล้วแต่สิ่งที่เราได้รับมันกับเพิ่มขึ้นตามอายุของเรา

ในทางกลับกันความอดทนของเรามันเหลือน้อยลงทุกที เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาเรานั่งอ่านหนังสือไปด้วยแล้วก้เล่นทรศ. สลับกันพ่อเรากลับมาจากกินเหล้าเข้ามาเห็นแล้วและด่าเราว่า “เล่นเข้าไปไลน์ เมิงทำอะไรคิดว่าพ่อไม่รุ้หรอ ถ้ามันเรียนยากนักเมิงก็ไม่ต้องเรียน ลาออกมาหาผัวซะ เดี่ยววันจันทร์กรูจะไปลาออกให้เอง” ตอนนั้นความอดทนเราหมดเราฟิวขาดเก็บหนังสือและตอบกลับไปว่า “พูดเองนะ” แค่นั้นแหล่ะเค้าเดินเข้ามาเหมือนจะทำร้ายร่างกายเรา ด้วยสัญชาตญาณเราถีบออกไปและใช้ทั้งมือทั้งเท้า รุ้สึกตัวอีกทีแม่มาห้ามไว้และพีอกระชากผมเราอยุ่ ตอนนั้นเราได้พูดออกไปหมดว่าเราก็อยากจะตายๆไปซะ คิดว่าเรามีความสุขมากหรอกับการที่มีชีวิตอยุ่แบบนี้ เค้าก็ไล่เราไปตายนะเราบอกถ้าเราตายศพก็จะไม่ให้เห็น
และเมื่อวานเค้ามากระซิบข้างหูเราพร้อมพูดว่า “เมิงคิดว่ากรูเป็นเพื่อนเล่นหรอ” เราโกรธจนตัวสั่นแต่ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่เกลียดที่ตัวเองอ่อนแอ

เราทนกับสภาพแวดล้อมแบบนี้มานานเกินทนแล้ว เราเคยโดนพ่อตบหน้า ชกกรามแต่มันไม่แรงมาก เราไม่เจ็บกายหรอกแต่ความรุ้สึกของเรามันพังไปแล้ว ตั้งแต่นั้นมาเราไม่รู้เลยว่าตัวเองเป้นใคร เกิดมาทำไม มีชีวิตอยุ่เพื่ออะไร เราบ่นกับตัวเองว่าอยากตายวันล่ะหลายสิบๆรอบ เราพยายามหาอะไรทำแต่เหมือนคนจิตหลุดความคิดอยากตายๆเข้ามาในหัวเรา เรานอนไม่หลับ นอนแบบหลับๆตื่นๆรุ้สึกตัวทีไรความคิดที่อยากจะตายก้เข้ามา ยิ่งคิดยิ่งรุ้สึกว่าตัวเองไร้ค่า
รุ้สึกอ่อนแอ เราเกลียดตัวเองตอนนี้มาก เราอยากนอนหลับแบบยาวๆไม่ต้องตื่นมาอีก เราแค่อยากหายไปไม่อยากรับรู้อะไร

เราอยู่ในจุดที่ไม่รู้สึกอะไรแล้ว ไม่ยินดียินร้ายแค่รู้สึกว่าไม่ชอบตัวเองตอนนี้ เราไม่กลัวแม้กระทั่งความตาย เคยอยากฆ่าตัวตายหลายรอบแต่เรายังมีความกล้าไม่พอที่จะลงมือทำร้ายตัวเอง เรายังมีแม่ที่เราเป็นห่วง เราพยายามหาทางมีชีวิตอยู่ต่อไปแต่เราไม่รู้เราจะทำได้อีกนานมั้ย เราเหนื่อยเหลือเกิน

ไม่รู้จะมีคนเข้ามาอ่านไหม แต่ถ้าคุณเข้ามาอ่านอย่างน้อยก็ขอบคุณมากที่อุตส่าห์อ่านจนจบ หากคุณเคยมีประสบการณ์หรือผ่านอะไรแย่ๆมาได้ ขอความกรุณาแนะนำแนวทางในการมีชีวิตอยู่ต่อไปให้เราทีค่ะ