สวัสดีค่ะ หนูขอระบายเรื่องของหนูหน่อยนะคะ
ตอนนี้หนูกำลังเรียนอยู่ค่ะ แต่ว่าในช่วงระยะหลังมานี้ หนูท้อใจกับการเรียน ไม่ใช่เพราะเรียนไม่ไหวหรือว่ามันยาก แต่ความรู้สึกของหนูคือไม่อยากเรียน ตอนสอบก็รู้สึกไม่อยากจะสอบ หนูรู้สึกเหนื่อยทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ทำอะไร หนูคิดเหมือนกันค่ะว่าอยากจะหนีไปสักที่ หยุดเรียนไปสักพัก หนูหยุดเรียนบ่อยมากขึ้น ให้เหตุผลกับตัวเองว่าเรียนไม่ไหว ไปไม่ไหว มันเป็นการเริ่มต้นของการหนีของหนู หนูควรเผชิญหน้ากับมัน แต่หนูไม่รู้จะทำยังไง บางวันหนูก็รู้สึกว่า หนูอยากนอนมันซะเฉย ๆ ไม่ต้องตื่นขึ้นมา อยากจะนอนทั้งวัน พอตื่นหนูก็ต้องการหาความสุขให้ตัวเอง เช่น การดูซีรีส์ ฟังเพลง ดูหนัง หนูดูเป็นเด็กที่ขี้เกียจและแบ่งเวลาไม่ได้ใช่ไหมคะ หนูคิดว่าหนูเป็นแบบนั้นเลยแหละค่ะ แต่สิ่งเหล่านี้มันทำให้หนูมีความสุข หนูไม่รู้จะจัดการตัวเองยังไงดี คิดเรื่องนี้มาสักพักแล้ว หนูไม่สามารถปรึกษาหรือคุยกับคนรอบข้างได้เลย ทุกคนมองว่าหนูปกติไม่มีความทุกข์ ใช้ชีวิตแบบชิว ๆ แต่หนูรู้ค่ะว่าตัวหนูมันไม่เหมือนเดิม คงจะระบายเท่านี้แหละค่ะ ขอบคุณที่เข้ามารับฟังความรู้สึกนี้ของหนูนะคะ หนูคิดว่าหนูจะลองพยายามใหม่อีกสักรอบ

หนูไม่รู้ว่าตั้งกระทู้ผิดไหม อาจจะรู้สึกว่าหนูมาบ่นอะไรไร้สาระ หนูต้องขอโทษด้วยนะคะ ไม่รู้ว่าแท็กผิดไหมด้วย ขอบคุณค่ะ