ขอความเห็น และข้อเสนอแนะที่ช่วยให้เรา รู้สึกดี รับมือกับปัญหานี้ได้ทีนะ

เริ่มจาก
เราแต่งงานอยู่กันมาสิบปี มีลูกด้วยกัน
เราเริ่มบ่นมากขึ้น รู้สึกว่าเค้า ไม่ได้ดังใจ  
เช่น เรื่องลูก ก็รู้ว่า ต้องแก้ไง พูด แต่ไม่ได้ทำ
งานบ้าน ไม่ก่อนเราก็ไม่บ่น แต่หลังๆ เราก็เริ่มบ่น ว่าวางของไม่เป็นที ไม่เก็บ
เข้าใจว่าเหนื่อย แต่เราบ่น แล้วก็น่าจะทำบ้าง ท้ายสุด ก็ต้องไปเก็บเอง อีกไม่นานก็เหมือนเดิม

การบ้าน ก็ไม่ค่อยทำกัน เพราะเหนื่อยจากงาน
อารมณ์ร่วมก็ลดตามวัย

แต่ที่ไม่เข้าใจ ว่าตัวเองก็เตือนตัวเองว่าเมื่อก่อน เค้าก็คงเป็นแบบนี้
เราก็รับได้... หลังๆ เราก็เริ่มรำคาญตา บ่น พูด มากขึ้น ก็เข้าใจ
แต่ไม่ให้พูด มันก็อึดอัด...

ไม่รู้ทำไงดี  อยากให้ความรู้สึกดีๆ กลับมา

แต่ไม่ได้ทะเลาะกันน่ะ
เค้าอยากได้ยินบางคำ ที่เราบ่น แล้วคิด แต่ไม่พูด


เครียดจัง
ขอความเห็น ที่พอจะบรรเทา หรือปรับเปลี่ยนมุมมองได้
เราไม่ค่อยปรึกษาใคร...
หวังว่าจะมีเพื่อนพี่น้องในนี้ที่พอจะให้ ไอเดีย ด้วยน่ะคะ

ขอบคุณนะ....