รู้สึกงงกับความคิดของคนไทยหลายๆคนครับ(แต่ไม่ได้จะไปตัดสินว่าถูกหรือผิดเสียทีเดียวนะครับ) ที่คิดว่าการด่าชาติจะทำให้ชาติพัฒนา หรือบางคนก็บอกว่าการด่าชาติเท่ากับว่าเขาสนใจปัญหาสังคม
แต่พอเอาเข้าจริงๆ คนเหล่านั้น ก็ดูเหมือนจะถนัดแต่ "ด่า" แต่ไม่อาจ "ติเพื่อก่อ" หรือ "วิจารณ์อย่างสร้างสรรค์" ได้เลย มีแต่ประดิษฐ์วาทกรรมด่าประเทศตัวเองออกมาเรื่อยๆ
และที่งงอีก คือ เพื่อนบ้านเราไม่เห็นเขาจะมีพฤติกรรมแบบนี้เลย หลายๆคนกลับอวยประเทศตัวเองซะเว่อร์เกินเหตุ ตัวอย่างเช่น คนเวียดนาม ที่สถานะทางการคลังก็ย่ำแย่ แต่เขาก็ยังคิดว่าเขาจะเป็นเสือตัวใหม่ของเอเชีย คนฟิลิปปินส์ที่มักจะมองว่าประเทศเขาเป็นประเทศที่มีระบบที่ดีอย่างสากล คนมาเลเซียที่คิดอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันว่าประเทศเขาล้ำหน้าสุดๆ แล้วอย่างนี้ประเทศเขาจะพัฒนาได้ยังไงหรอครับ เพราะประชาชนส่วนใหญ่ไม่มานั่งด่าประเทศตัวเองอย่างที่คนไทยบางคนทำแล้วมาอ้างว่าด่าเพื่อให้พัฒนา
แล้วที่สำคัญคือ หลายๆเรื่องที่ด่านี่ไม่ใช่เรื่องจริงด้วยหรือเป็นเรื่องจริงแต่หลุดประเด็นนะครับ เป็นเรื่องดราม่าปลอมมั่ง ตีไข่ใส่สีต่างๆนาๆ
ก็เลยงงครับว่า คนไทยเราแยกแยะระหว่างการ "ด่า" กับ "วิจารณ์อย่างสร้างสรรค์" ไม่ออกหรอ
ทำไมคนไทยชอบด่าประเทศตัวเองครับ
แต่พอเอาเข้าจริงๆ คนเหล่านั้น ก็ดูเหมือนจะถนัดแต่ "ด่า" แต่ไม่อาจ "ติเพื่อก่อ" หรือ "วิจารณ์อย่างสร้างสรรค์" ได้เลย มีแต่ประดิษฐ์วาทกรรมด่าประเทศตัวเองออกมาเรื่อยๆ
และที่งงอีก คือ เพื่อนบ้านเราไม่เห็นเขาจะมีพฤติกรรมแบบนี้เลย หลายๆคนกลับอวยประเทศตัวเองซะเว่อร์เกินเหตุ ตัวอย่างเช่น คนเวียดนาม ที่สถานะทางการคลังก็ย่ำแย่ แต่เขาก็ยังคิดว่าเขาจะเป็นเสือตัวใหม่ของเอเชีย คนฟิลิปปินส์ที่มักจะมองว่าประเทศเขาเป็นประเทศที่มีระบบที่ดีอย่างสากล คนมาเลเซียที่คิดอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันว่าประเทศเขาล้ำหน้าสุดๆ แล้วอย่างนี้ประเทศเขาจะพัฒนาได้ยังไงหรอครับ เพราะประชาชนส่วนใหญ่ไม่มานั่งด่าประเทศตัวเองอย่างที่คนไทยบางคนทำแล้วมาอ้างว่าด่าเพื่อให้พัฒนา
แล้วที่สำคัญคือ หลายๆเรื่องที่ด่านี่ไม่ใช่เรื่องจริงด้วยหรือเป็นเรื่องจริงแต่หลุดประเด็นนะครับ เป็นเรื่องดราม่าปลอมมั่ง ตีไข่ใส่สีต่างๆนาๆ
ก็เลยงงครับว่า คนไทยเราแยกแยะระหว่างการ "ด่า" กับ "วิจารณ์อย่างสร้างสรรค์" ไม่ออกหรอ