อยากถามคนที่อาจจะมีประสบการณ์คล้ายๆกันค่ะ
จขกท อายุ 28 ปีค่ะ ไม่สูบบุหรี่ มีดื่มเหล้าบ้าง ตามสังคมไม่บ่อยค่ะ สูง 170 หนัก 50 กว่าๆ
ตรวจเจอเส้นเลือดสมองโป่ง 7 mm ตำแหน่งที่เป็นก็เส้นเลือดใหญ่อยู่หลังตาขวาติดกับเส้นประสาทตาพอดี
หลังจากที่ฉีดสีเพื่อเตรียมผ่าตัดสมอง ก็ตรวจพบลิ้นหั่วใจรั่ว
และหลอดเลือดแดงโป่งพอง 4.7 mm
คู่กับหัวใจเต้นผิดจังหวะอีก (คนอะไรจะโชคดีขนาดนี้)

จขกท ก็เข้าใจค่ะ ว่าต้องทำการรักษา แต่ว่า ความรู้สึกมันมึนไปหมดค่ะ รู้สึกว่า การรักษาช่างอีกยาวไกลเหลือเกิน แล้วจะเป็นอย่างไรก็ยังไม่รู้ได้ ตอนที่อยู่กับครอบครัว เราเองก็ไม่กล้าแสดงออกมาหรือร้องไห้ เพราะคนข้างๆ พอรู้ว่าเป็นอะไร ก็ร้องไห้โฮ
เราเองก็เลยต้องอดทน เพราะเรากลัวว่าคนรอบตัวจะยิ่งเศร้าไปกันใหญ่ ไม่รู้ว่าเราคิดแบบนี้ถูกไหม
เรายังไม่ได้บอกแม่เรื่องโรคหัวใจ แต่คนในบ้านรู้แล้ว เราสั่งว่าห้ามบอก เรากลัวแม่จะเสียใจ

แต่เราอยากขอคำชี้แนะ ว่าเราควรอดทนไม่แสดงความอ่อนแอแบบนี้ไปเรื่อยๆ หรือร้องไห้ดีคะ ถ้าเราร้องไห้ บรรยากาศมันจะยิ่งแย่ไหม คนโดยทั่วไปเขาทำอย่างไรกันเวลาเป็นแบบเรา


ขอ tag ห้องแพทย์ด้วยนะคะ เผื่อว่าจะมีคำแนะนำการปฏิบัติตัวสำหรับผู้ป่วยแบบ จขกท ค่ะ

ขอบคุณค่ะ