แบบว่า อู้งาน เอ๊ย!!! พอดีงานข้างนอกเสร็จแล้ว ก็มานั่งผ่อนคลายร้านกาแฟเจ้าดัง ก่อนจะเข้าออฟฟิช
ก็นั่งดูดอเมริกาโน่หวานน้อยไปเรื่อยๆ อยู่ดีดีทางร้านเปิดเพลง ซึ่งไม่เคยฟัง เพิ่งได้ยินครั้งแรก มีเนื้อหาว่า

...ไม่รู้ทำไมวันนี้ฉันฝันถึงเธอ
ไม่รู้ทำไมมันเผลอ มีเธอในหัวใจ

แต่ยังไม่แน่ใจเท่าไร ว่าเธอสบายดี
เนิ่นนานผ่านไปกี่ปี วันนี้เป็นยังไง

ทั้งทั้งที่รู้เรื่องเราจบลงตรงนั้น
และฉันก็ไม่คิด ย้อนวันกลับไปเหมือนเก่า
ทั้งที่วันนี้ ในชีวิต ก็ไม่ได้เหงา
แต่ฉันนั้นยังคงไม่เข้าใจ

ตั้งแต่ลืมตา ฉันเหมือนทรมานตัวเอง
เธอกลับเข้ามา ทำให้ในหัวใจมันสั่นไหว
แค่เปิดประตูมองท้องฟ้าทีไร
That's why I need to say oh how I missing....

(มารู้ตอนหลังว่าเป็นเพลง ทรมานตัวเอง ของคุณเบล สุพล)
อยู่ดีดี น้ำตาก็ไหล ออกมาไม่หยุด
น้องๆในร้าน รู้จักกันดี ต้องรีบวิ่งมาดู (โคตรอาย55) พากันถามพี่เป็นอะไร!!!
ก็ตอบน้องเขาไปว่า ร้องว่า เพลงที่น้อง เปิดนั่นแหละ คิดถึงแฟนเก่าเลย
พอได้คำตอบ น้องก็พากันหัวเราะ เบ้ปากมองบนก็ไป
....คือลึกๆในใจมันยังติดค้าง เหตุผลที่เลิกกับแฟนเพราะ มีเรื่องเข้าใจผิดกัน
แต่ไม่ได้เคลียร์กันให้ชัดเจน พอจะไปเคลียร์ เธอก็ย้ายที่อยู่หนีไป ซึ่งพอผ่านไปสามเดือน
เธอโทรมาบอกว่าเธอจะแต่งงาน และเธอสบายดี ผมเองเห็นว่าเธอกำลังมีความสุขแล้ว
เลยไม่พูดเรื่องที่เธอเข้าใจผิดออกไป ...
....เวลาผ่านมา 2 ปี กว่าๆ แล้ว ผมไม่เคยเจอเธอหรือติดต่อเธออีก(แต่เธอยังติดตามผมนะ ไว้จะตั้งกระทู้แยกอีกที)
แต่ความรู้สึกมันก็ยังติดค้างในใจ สลัดเท่าไหร่มันก็ไม่หาย คือถ้าวันที่เราทะเลาะกัน ผมพูดและเคลียร์ให้ชัดเจน
ตอนนี้เราจะเลิกกันมั้ย?? หรือหากวันนั้นเธอไม่ดื้อดึงและยอมฟังเหตุผล วันนี้เราจะยังมีกันอยู่มั้ย
....พอมาในวันนี้ เหมือนใจเราแข็งแรงดีแล้ว แต่พอมีอะไรมากระทบ ก็ทำให้น้ำตาร่วง
ไม่ทราบมีใครเป็นแบบผมบ้างลองมาเล่าสู่กันฟังนะครับ