::: สัจธรรมชีวิตเรื่องการลาจาก :::

สวัสดีค่ะ

วันนี้เราขออนุญาตมาตั้งกระทู้ เพื่อมาขอรับฟังข้อคิด คำแนะนำ การเตือนสติ เพื่อให้เราเข้มแข็งขึ้นกว่านี้ค่ะ

เรามีผู้ใหญ่ที่เรารักและเคารพท่านหนึ่งกำลังจะเสียชีวิตลง

เราทำใจไม่ค่อยได้ รู้สึกใจสับสนวุ่นวาย อยู่ไม่นิ่ง มาระยะหนึ่งแล้ว  

เราเคารพรักท่านเหมือนพ่อเราคนหนึ่ง ท่านอายุ 82

เรารู้สึกสะเทือนใจ สงสารครอบครัวท่านมาก

เวลาพบเจอเรื่องการลาจากกัน เจอทุกครั้ง เราก็แย่ทุกครั้ง แต่ครั้งนี้เราอยากจะให้ผ่านไปโดยที่เรายังมีสติอยู่ให้มากที่สุดค่ะ รู้ว่ายังไงก็ต้องเสียใจเป็นเรื่องปกติ แต่อยากให้ตัวเราเองเข้าใจกับสัจธรรม การพบ การเจอ การลาจาก ให้ได้ดีกว่าทุกครั้งที่ผ่านมาค่ะ

ขอบคุณมากนะคะ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 9
ต้องไปดูพระสูตรที่ว่า การที่คนในเมืองหนึ่งๆ จะตาย หรือถูกจองจำ หรือถูกทำโทษ จะมีคนบางคนที่ทำให้เราทุกข์ และจะมีบางคนที่ไม่ทำให้เราทุกข์

เหตุที่ทำให้เราทุกข์ เรา เรามี "ฉันทราคะ" ในบุคคลนั้นค่ะ

อีกพระสูตรหนึ่ง มีคนหนึ่งร้องไห้เพราะลูกตาย พุทธองค์ตรัสว่า โสกะปริเทวะทุกขะโทมนัสอุปายาสะ เกิดแต่ของรัก มีของรักเป็นแดนเกิด
คนนั้นเขาก็แย้งคำของพระพุทธเจ้า แล้วก็หลีกหนีไป

ที่เรานึกออกมี 2 พระสูตรนี้ค่ะ

ดังนั้นจะขอสรุปให้นะคะว่า ที่คนๆหนึ่งตายและทำให้ จขกท.ทุกข์ ก็เพราะว่า จขกท. รัก ผูกพัน ในผู้ตายผู้นั้น
มองในสายตาของพุทธองค์แล้ว ความรัก ความผูกพัน (ฉันทราคะ) คือเหตุแห่งทุกข์ค่ะ

การปฏิบัติก็คือกำหนดรู้ว่าทุกข์เป็นอย่างนี้ เหตุให้เกิดทุกข์เป็นอย่างนี้
แต่ถามว่า จขกท.ก็คงจะไม่ได้ทุกข์กับเรื่องนี้ไปตลอดชีวิตหรอกค่ะ ถ้าทำใจได้แล้วมันก็จะดับไป เพราะขันธ์5 ของเรามันตั้งอยู่บนกฏแห่งความไม่เที่ยง เสมอๆ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 1
ผมมีอายุครบ ๘๘ ปีวันนี้เอง
อาศัยพักอยู่ในบ้านพักคนชรา ไม่มีโรคร้ายแรง พออยู่ได้อย่างสบาย
แต่ไม่ได้อยากอยู่ให้ถึง ๑๐๐ ปีหรอกครับ
อีกไม่ช้าก็คงตาย แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไรเท่านั้นครับ

ถ้าใช้ชีวิตพอสมควรแล้ว ก็ไม่ต้องเสียดายและเสียใจครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่