เดือนกุมภาผ่านพ้นไป นั่นหมายถึงสิ้นสุดฤดูมรสุมของทางใต้ฝั่งอ่าวไทย
ชาวเรือ ชาวไร่ ชาวสวน  มีโอกาศได้หายใจกันอีกครั้ง  เพราะช่วงมรสุม เรือต้องจอด ยางก็กรีดไม่ได้ ผลไม้ก็ไม่มี แทบหมดช่องหาหากิน
ครั้นกลับเข้าสู่หน้าลมว่าว ลมตะวันออกเริ่มพัดผ่าน อากาศร้อนแห้งยิ่งทวีขึ้น และจะร้อนมากขึ้นในเดือนเมษา
ในช่วงกลางวันแดดเปรี้ยง อุณหภูมิของน้ำสูงขึ้น สัตว์น้ำต่างๆก็เคลื่อนที่ลงสู่ทะเลที่มีความลึกมากขึ้น ตามไปด้วย
พวกเราจึงต้อง หากินออกไปไกลจากแหล่งเดิม ยิ่งไกล น้ำก็ยิ่งลึก อุปกรณ์ที่ใช้จับปลา ก็ต้องปรับเปลื่ยนเพื่อความเหมาะสม
เพื่อให้ได้สัตว์น้ำต่างๆมากินมาขาย สร้างเสริมรายได้ให้ครอบครัว
ลมว่าวที่พัดผ่านมาในช่วงนี้ มักจะตรงกับการปิดภาคเรียนของทุกปี
เด็กๆจะสนุกสนาน ทำว่าวเล่นทั้งหมู่บ้าน ใครใกล้ทะเลก็เล่นชายหาด ใครบ้านอยู่ไร่สวนก็วิ่งในไร่สวนได้
ผลผลิตพวกแตงโม แตงไท ถูกเก็บขาย ไร่จึงเปลื่ยนมาเป็นลานสนามกว้างใหญ่ให้เด็กได้วิ่งเล่นกัน

เรือลอบปลาเข้าฝั่งในช่วงเช้า เป็นลอบปลาน้ำลึก สมัยก่อนการกู้ลอบก็แค่กว้านเชือกเอาลอบขึ้น
มีทั้งปลาที่เป็นและปลาตาย ได้มาก็รีบดองน้ำแข็งในห้องระวางท้องเรือ
แต่ในปัจจุบัน ตลาดปลาทะเลมีชีวิต มีความต้องการของตลาดมากขึ้น
ก็ได้เสนอราคารับซื้อสูงสำหรับปลามีชีวิตต่างๆ ราคาก็จะต่างกันไปตามชนิดแบะสภาพ
เมื่อราคาเป็นที่ล่อตาล่อใจ การลงทุนในอุปกรณ์ใหม่ก็เริ่มขึ้น เพื่อใช้ดักจับปลาที่มีชีวิต
ปลาที่ตลาดต้องการจะเป็นพวก ปลาเก๋า ปลาลิ้นหมา ปลาตาเดียว และปลาในตระกูลกะพง
โชคดีของตะโกน้อย วันนี้ได้ เก๋าแดงใหญ่ขนาดร่วม3โลถึง2ตัว
ปลาชนิดนี้ถูกเรียกในหมู่นักตกปลาว่า กุดสลาด หรือกะรังแดงจุดน้ำเงิน
เป็นปลาที่มีเนื้อขาว มีเนื้อแยะ ร้านอาหาร ภัตตาคารต้องการ
ได้ปลามาก็เตรียมเข้าครัว ทำอาหาร ตามที่ได้สัญญากันไว้
ปรี่เข้าครัว ล้อมวง เตรียมช้อนชามได้เลยขอรับ