คือเรื่องมันมีอยู่ว่าผมกับแฟนคบกับมาก็ปีกว่าๆแล้วถึงจะเป็นเวลาที่น้อยแต่เราอยู่ตัวติดกันตลอดเวลาไปไหนก็ไปด้วยกัน จึงมีความทรงจำมากมายที่ทำให้เราคิดถึงเค้าตลอด จนวันนึงผมได้เข้ามาเรียนที่กรุงเทพซึ่งก่อนหน้านี้แฟนของผมสอบได้มหาลัยที่นี่ผมเลยคุยกับที่บ้านเพื่อขอเข้ามาอยู่กับเธอด้วย แต่เวลาผ่านไปพออยู่ด้วยกัน ผมเริ่มรู้สึกว่าเธอไม่เหมือนเดิมอารมเสีย หงุดหงิดใส่ผมอยู่ตลอด ผมก็ยิ่งเป็นคนที่ขี้น้อยใจเอามากๆเลย ผมเลยบอกเธอไปว่าถ้าเราอยู่ด้วยกันไม่ได้เราก็เลิกกันไปเลย ซึ่งตลอดเวลาที่คบกันมา ทุกครั้งที่ผมทะเลาะกับเทอหนักๆ เป็นตัวผมเองที่ชอบบอกเลิกเธอเทอตลอดแต่เธอก็ไม่เคยไปจากผมเลย แต่ครั้งนี้ผมไม่คิดเลยว่าจะเป็นครั้งสุดท้ายของผม เธอตัดสายแล้วหายไปไม่ยอมรับสายผม3วัน หลังจากนั้นเธอก็โทรกลับมาว่าเราทำใจมาพักนึงแล้วกับการที่ผมบอกเลิกเธอตลอดเวลาที่ทะเลาะกัน จนเธอทำใจได้แล้วเธอตัดสินใจเลิกกับผมจริง ผมพยามขอโทษเธอทุกวันแต่เธอก็ไม่ยอมคืนดีด่าผม แล้วบอกว่าลำคาน จากวันนั้นผมไม่กล้าโทรไปหาเธออีกเลย จนว่าผ่านมา2ปีแล้วผมยังคิดถึงเธอแล้วร้องไห้ตลอดเวลาที่เห็นรูป หรือ ของที่เธอเคยใช้ ใครมีวิธีแก้ปัญหาช่วยบอกหน่อย