เสียดายเวลา
เสียดายค่าเทอม
เสียดายที่วงจรนี้ทำเราอคติกับงานบริการด้านนี้ไปเลย
แต่ก็ไม่ได้แย่ไปหมด ก็เจอคนใข้ดีๆเพื่อนร่วมงานดีๆ เพื่อนร่วมรุ่นดีๆก็เยอะ
แต่ผลลบหักลบผลบวกแล้วเป็นลบมากกว่าเพราะความเหนื่อยกับเงินตอบแทนมันไม่บาลานซ์กันมากๆ คนเป็นสาเหตุหลักที่ไม่มีใครทน
มันจะรู้สึกดีที่เราเต็มใจช่วยเขาถ้าความเจ็บเขาบรรเทาลง ตอนส่งคนใข้กลับบ้านไม่ว่าจะเป็นป้าเป็นยายเป็นลุงเป็นคุณตาทุกคนที่เราดูแลกลับยกมือไหว้เด็กอย่างเราขอบคุณแล้วขอบคุณอีกทั้งๆที่เราไม่ได้มีหน้าที่รักษาเขาเราแค่ดูแลเขาตามหน้าที่ แต่ระหว่างดูแลระหว่างทำงานก้ทำด้วยใจ
ตอนนี้ก็ยังลังเลว่า
ควรปล่อยแล้วเริ่มต้นสายงานใหม่
หรือควรกลับไปสู้กับอะไรที่บั่นทอนความรู้สึกทนร่วมงานไปกับเบื้องหลังที่ไม่ใช่แบบที่ตั้งใจไว้
มันไม่ใช่เหนื่อยแค่งานหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย มันเหนื่อยตั้งแต่เพื่อนร่วมงานถึงสลับกันบ้างแต่วันไหนที่ต้องทำงานร่วมคือบรรลัยนรกสิ๊บห๊ายยยย
หัวหน้าบ้าง คนใข้งอแงบ้าง ญาติคนใช้ใจร้อนบ้าง คือรุ่นที่จบมา30กว่าคน จบทันรุ่นทุกคน ผ่านมา1ปี ตอนนี้ทุกคนในรุ่นเหลือที่ยังทนทำงานกับวงการนี้อยู่2คน ใช้คำว่าทนนะคะ ไม่ใช่ใจรัก อีก30คนที่โหลงเหลง ก็นะ อึดอัดใจ๋จุงเบ๋ยยยย
แค่บ่นๆใครมีงานหรือมีญาติพี่น้องที่ติดเตียงหาคนดูแลญาติมาจ้างหนูได้เด้อ5555555