เคยได้ยินคนอื่นบอกว่าแรกๆอะไรๆก็ดีไปหมด ต่างจากเราเน้อะ เริ่มต้นแบบไหนก็เป็นแบบนั้น เรียกเสมอต้นเสมอปลายป้ะ แบบที่ไม่ทัก ไม่ถาม ไม่โทร อ่านไม่ตอบ จนเป็นปกติไปแล้ว เราน้อยใจนะมีเวลาให้ทุกคนแต่ไม่เคยมีเวลาให้เรา พยายามเข้าใจแหละแต่ก็ไม่เข้าใจ ทนอยู่ได้ยังไง เขาไม่เคยสนใจเลย เขายุ่งไม่ยุ่ง เหนื่อยไม่เหนื่อยเขาก็ไม่นึกถึงเราอยู่แล้ว เย็นชามาก เราทนได้ไงอ่ะกับคนแบบนี้ เราไม่ได้งี่เง่านะ ไม่เซ้าซี้ หายไปแบบเป็นอาทิตย์อ่ะ ไม่คิดที่จะติดต่อเราเลย ข้อความสั้นๆก็ไม่มี เราต้องเป็นฝ่ายตามตลอดมันใช่เรื่องป่ะ คือแบบมันเหนื่อยนะเว่ย แบบนี้เหมือนกับไม่ใช่แฟนกันอ่ะ มีแบบนี้อยู่คนเดียวไม่ดีกว่าหรอ(น้อยใจมาก) อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึง บรรลัย😂😂
ควรน้อยใจไหมหรือควรอยู่คนเดียวดีกว่า?