มีบ้านหลังนึงที่ต่างจังหวัดเป็นบ้านที่เคยอยู่อาศัยแต่เด็กจนโตมาแยกย้ายไปทำงานจังหวัดอื่น คุณแม่เป็นเจ้าของบ้านเพิ่งเสียไป ตอนนี้ที่บ้านไม่มีคนอาศัยเป็นบ้านไม้เก่าๆปิดบ้านไว้ มีบริเวณรอบบ้านต้นไม้ร่มรื่น
มีญาติติดต่อมา บอกขอเอาคนแก่(ซึ่งเป็นสามีของป้าแท้ๆของเรา) ขอเรียกแทนว่าลุงแก่อายุน่าจะร่วม80ปี ป่วยหลงๆลืมๆ เข้ากับลูกๆตัวเองไม่ได้ เลยอยากมาฝากไว้ที่บ้านเราจนกว่าลุงแก่จะตาย น่าจะมาอยู่คนเดียวลูกๆคนใกล้เคียงคงจะหิ้วอาหารเอามาให้ทุกวัน
เราไม่ได้คุยรายละเอียดอะไรมากนักคนที่พูดขึ้นมาคือป้าเราเองซึ่งเราให้ความนับถือส่งเงินให้ใช้รายเดือน(แต่บ้านแกเองต้องเดินขึ้นบันไดสูง ลุงแก่ขึ้นไม่ไหว) ไม่ได้เกริ่นเรื่องค่าเช่าบ้าน อาจจะขออยู่ฟรี น้ำไฟไม่มีมิเตอร์แล้วตัดไปแล้ว ไม่รู้ใครจะรับผิดชอบค่าน้ำไฟ ลูกสะใภ้ลุงแก่เคยเอ่ยปากอยากซื้อบ้านหลังนี้ต่อ แต่เราไม่อยากขาย ไม่อยากคุยเรื่องราคากับญาติเท่าไหร่นัก ราคาประเมินเฉพาะที่ดินยังไม่รวมค่าบ้านก็2ล้านกว่าแล้ว ขายแค่ที่ดินแถมบ้าน น่าจะยังกู้ไม่ผ่านเลยเพราะน้าสะใภ้น่าจะให้ลูกที่เพิ่งทำงานกู้ให้ ถ้าคุยเรื่องขายบ้านคงขอลดราคาน่าดู
ตัวเราเองไม่เดือดร้อนอะไร มีบ้านอยู่แล้วไม่มีหนี้สิน รายได้พอมีจุนเจือให้คนอื่นไหว แต่ส่วนตัวเราคิดว่ามันแปลกๆทั้งเรื่องความเหมาะสม มารยาท ความกตัญญูของลูกหลานฝั่งเค้าเอง รู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่ จะเอ่ยปากอย่างไรให้รักษาน้ำใจไว้ที่สุด เพราะพวกเค้าน่าจะเป็นญาติฝั่งแม่ที่เหลือไม่กี่คนสำหรับเรา

เราเองมีประสบการณ์ตรงคือแม่เราเป็นคนปากร้ายเข้ากับคนอื่นไม่ได้ พอตอนแม่ป่วยชราก็สลับกันดูกับพี่อยู่หลายปีอย่างดีที่สุดจนแกเสียไปเมื่อปลายปีนี้เอง งานศพแม่เรากับพี่ไม่ร้องไห้เลยรู้สึกทำทุกอย่างจนสำเร็จส่งแม่กลับฝั่งแล้ว  เราอยากให้พวกเค้ากตัญญต่อบุพการีในช่วงที่ยังมีชีวิตมากกว่า เอาแกมาไว้บ้านใหญ่สะดวกแต่อยู่คนเดียวแถมเป็นบ้านคนอื่นลุงแก่ก็คงสะเทือนใจ อยู่กับลูกในบ้านเล็กๆแม้จะทะเลาะทุกวันลุงแก่ก็คงจะรู้สึกดีกว่า